«Οι πιο έντονα βίαιες ομοφοβικές αντιδράσεις προέρχονται από άτομα που αγωνίζονται ενάντια στις δικές τους επιθυμίες», ανέφερε η ψυχολόγος στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», Αλεξάνδρα Μιχοπούλου, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου «Τα σύνορα της σεξουαλικότητας».
Σύμφωνα με τη Μιχοπούλου, «ως ψυχολογικό και κοινωνικό φαινόμενο, η ομοφοβία βρίσκει τις ρίζες της στις πολύπλοκες σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ μιας αυταρχικής, άκαμπτης ψυχικής δομής και μιας κοινωνικής οργάνωσης, που τοποθετεί τη μονογαμική ετεροφυλοφιλία ως σεξουαλικό και συναισθηματικό ιδανικό».
Όσον αφορά το θέμα της εσωτερικευμένης ομοφοβίας, η ειδική ψυχολόγος τόνισε ότι «σε ατομικό ενδοψυχικό επίπεδο, οι πιο έντονα βίαιες ομοφοβικές αντιδράσεις προέρχονται από άτομα που αγωνίζονται ενάντια στις δικές τους επιθυμίες. Ήδη ο Ferenczi έγραφε ότι η αποστροφή των ομοφυλόφιλων είναι σύμπτωμα, αμυντική αντίδραση σε μια υποσυνείδητη έλξη.»
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην εξέλιξη της έννοιας της ομοφοβίας από ιστορικής πλευράς: «Στις πρώτες έρευνες με ψυχαναλυτική προοπτική, ο όρος φοβία χρησιμοποιείται με την τεχνική και κλινική του έννοια. Για τον Weinberg, κάθε υγιής άνθρωπος πρέπει να έχει ξεπεράσει την προκατάληψη του απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Η ομοφοβία αντιπροσωπεύει τον φόβο, την απροθυμία να έρθεις σε επαφή με ομοφυλόφιλους.
Ο Daniel Welzer-Lang όμως δίνει μια μεγαλύτερη διάσταση στην ομοφοβία στο συλλογικό έργο με τίτλο «Ομοφοβία, φόβος του άλλου μέσα μας». Στη σημερινή ζωή όλοι έχουμε διαφορετικούς φόβους: Φόβος για το κενό, φόβος μοναξιάς, φόβος για αράχνες, φόβος ξένων… Όμως, οι φόβοι προκαλούν την αποφυγή, τη φυγή, την επιθυμία να κρυφτούμε, την επιθυμία να μην έρθουμε άμεσα αντιμέτωποι με την αιτία των φόβων μας.
Η ομοφοβία, όπως και ο ρατσισμός, δεν περιορίζεται σε αυτό αλλά οργανώνει το μίσος, είναι στάση, πράξη εξουσίας μορφή κυριαρχίας… Με βάση κάποιους μηχανισμούς άμυνας (π.χ. ταύτιση με τον επιτιθέμενο) οι φόβοι μετατρέπονται σε μίσος και προβάλλονται στον Άλλο (τον διαφορετικό), με αρνητικές προβολές και απόρριψη του διαφορετικού μέσα μας, που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε, γιατί ξεφεύγουν από έναν σαφή διαχωρισμό.
Άρα σχετίζεται με μια ανώριμη δόμηση του εγώ, που αποκλείει επιλεκτικά κάποια χαρακτηριστικά των παιδικών ταυτίσεών μας, που γίνονται και με τους 2 γονείς και μας συνοδεύουν και στην ενήλικη ζωή μας.»
Το συνέδριο για «Τα σύνορα της σεξουαλικότητας» πραγματοποιήθηκε στις 16 και 17 Μαΐου από την Ελληνική Εταιρεία Σεξολογίας και Διαφυλικών Σχέσεων.
Τα άλλα δύο θέματα που ανέπτυξε η δρ. Αλεξάνδρα Μιχοπούλου ήταν:
- Η σεξοανάλυση και
- Η άσκηση έμφυλης βίας
Περισσότερα εδώ
