«Έι εσύ! Κούκλα… ταιριάζεις πολύ ωραία μέσα στο αμάξι μαζί μου» […] «Έλα τώρα που το παίζεις δύσκολη».
Πόσες φορές έχει τύχει να είναι ένας τύπος στο δρόμο και είτε να είσαι μάρτυρας είτε να είσαι ο αποδέκτης της απτόητης και ατελείωτης μπουρδολογίας που βγαίνει από το στόμα του για το πώς θα μπορούσε να σου κάνει τα τρεις χιλιάδες πράγματα που σκέφτεται και θεωρεί μαγκιά να τα πει;
Η μπουρδολογία δεν είναι τόσο μπουρδολογία αν κάτσουμε και το σκεφτούμε και ούτε βγαίνει από το στόμα του – μόνο – αλλά από το μυαλό του. Το τρομακτικό είναι το πώς ένα ον έχει τόσο καλά ριζωμένα στη βάση του κεφαλιού του ότι μπορεί να εκφράζεται έτσι στο δρόμο σε άλλα ανθρώπινα όντα.
Το ακόμα πιο τρομακτικό είναι πως αυτή τη στιγμή κάποιες/οι μπορεί να θεωρούν πως λέμε «να Λόλα ένα μήλο», αλλά όταν είσαι σε καθημερινές συζητήσεις και ακούς πράγματα του τύπου «δε θα με πείραζε αν ξυπνούσα και ο γκόμενός μου με γάμαγε ενώ κοιμόμουν, γιατί ε μωρέ τον αγαπώ..», «παρασύρθηκα και σου δάγκωσα το πουλί ενώ χορεύαμε, τι κάνεις έτσι; Μου χόρευες!» και «από τη στιγμή που φέρνεις άτομα σπίτι, πρέπει να προσέχεις και δεν είναι εύκολο να λες όχι, από τη στιγμή που ξεκινάς κάτι», έχεις δύο επιλογές. Είτε να ανέβεις πάνω σε ένα καΐκι και να απομακρυνθείς από τον ανθρώπινο πολιτισμό είτε να μιλάς για αυτό.
Σε όλο το φάσμα των σεξουαλικών προσανατολισμών, φύλων, ηλικίας κλπ φαίνεται να είναι τόσο δύσκολο πια να καταλάβει κάποιος/α ότι το «όχι» σημαίνει ΟΧΙ, χωρίς να χρειάζεται να φωνάζει και να χτυπιέται, και είναι και δύσκολο το να είσαι εσύ αυτό το άτομο που λέει όχι. Φαίνεται να υπάρχει μια τρομερή έλλειψη παιδείας στην κουλτούρα της συναίνεσης, μαζί με τις άλλες ελλείψεις που προφανώς έχουμε.
Το βαρύ αρσενικό που «γαμάει και δέρνει» και πρέπει να προασπίσει τη γαματοσύνη του στην πλατεία με τους φίλους του όταν περνάει μια τύπισσα (είτε φοράει μίνι είτε φοράει φόρμα), προασπίζει επίσης το πόσο καλός μαχητής είναι επίσης σε εθνικό επίπεδο. Στο κεφάλι του, η έντονη αρρενωπότητά του είναι το σημείο κλειδί για την ταξινόμησή του ως κελεπούρι για το έθνος και όλοι/ες πρέπει να τον προσκυνάμε ή να μην φέρνουμε αντίσταση. «Δεν μπορείς να πεις εύκολα όχι όταν ο άντρας έχει ξεκινήσει».
Από αυτό το βαρύ αρσενικό και το cat calling στο δρόμο μέχρι και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας για το πώς να προσέχεις στο δρόμο τονίζεται το πώς μόνο μια προνομιούχα ομάδα είναι ικανή να διαμορφώσει τα πράγματα και συνεχίζουμε να ενισχύουμε τον σεξισμό και το rape culture με μικρές (;) καθημερινές πρακτικές που τόσο ύπουλα ριζώνουν στις κανονικότητές μας.
Και φυσικά ο μονόλογός μου αυτός, που τυχαίνει να είστε μάρτυρες, δεν πραγματεύεται αυτό το ζήτημα μόνο όσον αφορά τις ετεροκανονικές πρακτικές, αλλά μιλάει για όλα τα φάσματα. Το «είσαι γκέι, άρα και πιο ευαίσθητος σε τέτοια ζητήματα» είναι μια φούσκα, καθώς όλες/οι έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία που από πριν γεννηθούμε ακόμα μας έχει πακεταρισμένα για να τα παραλάβουμε στερεότυπα και νόρμες που πρέπει σαν όντα να υποστούμε και να τηρήσουμε. Οι φούσκες σπάνε και τα νερά πέφτουν στα μούτρα μας.
