Στην ηλικία των 78 ετών πέθανε η πρωτοπόρος τρανς ακτιβίστρια Miss Major Griffin-Gracy, η οποία συμμετείχε στις εξεγέρσεις στο Stonewall το 1969.
Η ακτιβίστρια πέθανε στο σπίτι της στο Λιτλ Ροκ, στο Αρκάνσας, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της, ανέφερε το House of gg – η τελευταία οργάνωση που ίδρυσε. Η Miss Major Griffin-Gracy έφυγε από τη ζωή λίγο πριν τα 79α γενέθλιά της. Προς το παρόν δεν έχει δοθεί αιτία θανάτου.
Η Miss Major ήταν μία από τις πιο διάσημες πρωτοπόρους των τρανς δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, στην πρώτη γραμμή του αγώνα αυτού για περισσότερο από πέντε δεκαετίες. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της προσφέροντας καταφύγιο σε τρανς και φυλοδιαφορετικά άτομα στη συντηρητική πολιτεία της, ενώ συνέχιζε να ταξιδεύει σε όλη τη χώρα για να συσπειρώσει την υποστήριξη για τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και να συναντήσει νεαρά τρανς άτομα και άλλα ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστά.
Η Miss Major, γνωστή με το μικρό της όνομα, απέκτησε φήμη ως μια ένθερμη και ατρόμητη υπέρμαχος της απελευθέρωσης των Μαύρων τρανς γυναικών, αγωνιζόμενη για κοινότητες που υπέφεραν για πολύ καιρό από ακραίες διακρίσεις και βία και είχαν παραμεληθεί από το κίνημα για τα γκέι δικαιώματα.
Η ίδια θεωρούνταν μητέρα τρανς γυναικών σε όλη τη χώρα, μερικές από τις οποίες ήταν οι ίδιες εξέχουσες ακτιβίστριες της κοινότητας. Σε συνέντευξή της στο Guardian το 2023, είπε ότι σταμάτησε να μετράει αφού δέχτηκε 20 κόρες.
Το μάντρα της, «Είμαι ακόμα γαμημένα εδώ», αποτύπωνε τη χαρά και το χιούμορ που έβαζε στον ακτιβισμό της και έγινε ένα σύνθημα για την αντοχή και τη δύναμη των Μαύρων τρανς ατόμων – ένα κάλεσμα να ζήσουν μια μεγάλη και γεμάτη ζωή σε μια κοινωνία που προσπαθεί να περιθωριοποιήσει και να εξαλείψει την κοινότητα.
Η Miss Major γεννήθηκε στο Σικάγο. Οι γονείς της, ένας διοικητικός υπάλληλος σε ταχυδρομείο και μια μάνατζερ ινστιτούτου αισθητικής, την πήγαν στο πρώτο της drag show, αλλά δεν την υποστήριξαν όταν ταυτίστηκε με τις καλλιτέχνιδες. Η οικογένειά της την έστειλε σε ψυχιατρικά ιδρύματα ως έφηβη για «θεραπείες μεταστροφής» και η μητέρα της έκαψε τα φορέματά της, όπως αφηγείται στο βιβλίο της του 2023, «Miss Major Speaks», μια σειρά συνομιλιών με το συγγραφε@ Toshio Meronek.
Η Miss Major είχε υποστεί επανειλημμένα αστυνομική βία, μεταξύ άλλων στις 28 Ιουνίου 1969, όταν η αστυνομία της Νέας Υόρκης έκανε έφοδο στο Stonewall Inn στο Γουέστ Βίλατζ, το γκέι μπαρ που, όπως είπε, δεν απέκλειε τα τρανς άτομα.
Αυτή και άλλες αντέδρασαν, και η Miss Major θυμήθηκε ότι την χτύπησαν μέχρι να χάσει τις αισθήσεις της και στη συνέχεια την φυλάκισαν. «Οι μπάτσοι σε χτυπούσαν μέχρι να πέσεις. Όλα όσα αντιστάθηκαν πέρασαν από αυτό. Δεν ήταν ωραίο. Ήταν μια εξέγερση. Παλεύαμε για τη ζωή μας. Ήταν τόσο λυπηρό», είπε στη συνέντευξη του 2023.
«Παλέψαμε χωρίς λόγο. Είναι κρίμα το πώς κατέληξε η κατάσταση. Ξεκινήσαμε τις εξεγέρσεις και τι κερδίσαμε; Τίποτα. Τίποτα», είπε, καθώς θυμήθηκε ότι οι γκέι και λεσβίες ακτιβιστές «ντρέπονταν να ειδωθούν μαζί μας».
Στη δεκαετία του 1980, η Miss Major ίδρυσε τις Angels of Care, μια ομάδα τρανς γυναικών που φρόντιζαν γκέι άνδρες που πέθαιναν από την επιδημία του HIV/AIDS, με δράσεις στην Καλιφόρνια και τη Νέα Υόρκη. Στο Σαν Φρανσίσκο, έγινε μια επιτυχημένη ηγέτιδα της κοινότητας, οδηγώντας το πρώτο κινητό φορτηγάκι ανταλλαγής βελόνων της πόλης και διευθύνοντας ένα κέντρο υποδοχής για τρανς σεξεργάτριες, παρά την αντίδραση της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης για το HIV/AIDS με την οποία συνεργαζόταν.
Η Miss Major συνέχισε να ηγείται του Transgender Gender-Variant & Intersex Justice Project (TGIJP), μιας ομάδας που καταπολεμά την κακοποίηση των μη λευκών τρανς ατόμων στις φυλακές και παρέχει υποστήριξη κατά την επανένταξή τους. Η Janetta Johnson, μία από τις υιοθετημένες κόρες της, ηγείται τώρα της οργάνωσης, η οποία σήμερα ονομάζεται Miss Major Alexander L Lee TGIJP Black Trans Cultural Center.
Πιο πρόσφατα, η Miss Major αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με την υγεία της, ωστόσο, συνέχισε τη δουλειά της μέσα από το House of gg. Η οργάνωση φέρνει τρανς ακτιβιστά στο guest house της στο Λιτλ Ροκ, και τους παρέχει ένα καταφύγιο για ξεκούραση και χαλάρωση.
«Πρέπει να δημιουργώ τη χαρά εδώ, γιατί δεν υπάρχει στον κανονικό κόσμο», είχε πει η ακτιβίστρια το 2023. «Θέλουν να ζούμε στη δεκαετία του 50. Όχι. Φύγετε από πάνω μας και αφήστε μας να ζήσουμε. Ξέρω τον κόσμο στον οποίο θα ήθελα να ζω. Είναι στο κεφάλι μου, αλλά κάνω το καλύτερο που μπορώ για να το ζήσω τώρα».
Η Miss Major αφήνει πίσω τη τ@ Beck Witt, τ@ μακροχρόνι@ σύντροφ@ της, τους τρεις γιους της, Asaiah, Christopher και Jonathon, καθώς και τις «πολλές κόρες» της, σύμφωνα με το House of gg.
Πληροφορίες από The Guardian.
