Μια διάγνωση με HIV σίγουρα αλλάζει πολλά δεδομένα στη ζωή μας. Και ένας από τους τομείς που επηρεάζει και μας απασχολεί περισσότερο το πως θα διαχειριστούμε είναι οι ερωτικές μας σχέσεις και το σεξ γενικότερα. Είναι συχνό φαινόμενο, πολλοί και πολλές ακόμη και να αποφεύγουν εντελώς να κάνουν σεξ το πρώτο διάστημα μετά την διάγνωση και είναι απολύτως κατανοητό, είναι λογικό να χρειάζεσαι κάποιο χρόνο για να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα, να το χωνέψεις, να πάρεις τις αποφάσεις που πρέπει και να ξεπεράσεις φοβίες και προβληματισμούς.
Το στίγμα, ο φόβος της απόρριψης, το πως, που, πότε να το πεις και τα λοιπά μπορεί να είναι αποθαρρυντικοί παράγοντες και ίσως να σε κάνουν να σκεφτείς ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να αναζητήσεις ερωτικούς συντρόφους που να είναι επίσης άνθρωποι που ζουν με HIV. Και αν έτσι αισθάνεσαι πιο άνετα, εάν σε βοηθάει να κάνεις ένα ξεκίνημα (γιατί μπορεί πάντα στη συνέχεια να αναθεωρήσεις) και να ξαναμπείς πιο εύκολα στο παιχνίδι, ναι μπορείς να κάνεις αυτό. Το ζητούμενο άλλωστε, είναι να νιώθεις πρώτα απ’ όλα εσύ άνετα, να νιώθεις καλά, να μην καταπιέζεσαι. Υπάρχουν μάλιστα και site γνωριμιών με αυτό το σκοπό, όπως το positivesingles.com, positivesdating.com, personals.poz.com, pozmatch.com και άλλα, τα οποία για να είμαι ειλικρινείς δεν ξέρω αν έχουν χρήστες στην Ελλάδα καθώς δεν τα έχω χρησιμοποιήσει αλλά μπορείτε αν θέλετε να κάνετε μια σχετική έρευνα εφόσον σαν ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Από την άλλη, προσωπικά, δεν είμαι ο τύπος του οροθετικός για οροθετικό (κατά το αρρενωπός για αρρενωπό, top2top και πάει λέγοντας) γιατί παρά το γεγονός πως κι εγώ όπως ίσως και οι περισσότεροι έχω κακές εμπειρίες σε σχέση με το πως ένας μη οροθετικός σύντροφος μπορεί να αντιμετωπίζει την δική μας οροθετικότητα, το βρίσκω κομματάκι περιοριστικό. Όπως, ιδανικά, δεν θέλω η δική μου οροθετικότητα να αποτελεί κριτήριο επιλογής για τους άλλους, έτσι δεν θέλω να την βάζω ούτε εγώ ως κριτήριο για την επιλογή ερωτικού συντρόφου.
Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει (και αυτό που στην τελική μετράει) δεν είναι η οροθετικότητα ή δική μου ή του άλλου καθαυτή αλλά το πως αντιμετωπίζεται. Το ζητούμενο το δικό μου είναι το να με αντιμετωπίζει ως ίσο, να μην είναι φοβικός, να έχει κατανόηση του τι σημαίνει να ζεις με HIV ή την καλή θέληση να μάθει μέσα από εμένα, το να μην αντιμετωπίζει εμένα (ή τον εαυτό του) ως άρρωστο, θύμα, κατώτερο και άλλα τέτοια ωραία. Και αυτό ξέρεις, είναι και θέμα ανθρώπου και παιδείας και δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το HIV status. Μπορεί δηλαδή – και έχω γνωρίσει – τόσο μη οροθετικά άτομα που το αντιμετωπίζουν μια χαρά, όσο και οροθετικούς που δεν…
Εν κατακλείδι, η καθεμία και ο καθένας από εμάς βρίσκει τους δικούς του τρόπους να το διαχειρίζεται, να αναζητά σύντροφο, να δημιουργεί σχέσεις και τα λοιπά. Μαγικές λύσεις ή συμβουλές που δουλεύουν εξίσου καλά για όλες και όλους, καλώς ή κακώς δεν υπάρχουν. Το θέμα είναι να μην περιοριστείς στις σχέσεις αποκλειστικά με άλλα οροθετικά άτομα μόνο και μόνο από φόβο ή επειδή επαναπαύτηκες σε αυτό καθώς μπορεί να είναι πιο εύκολο. Γιατί και τον εαυτό σου περιορίζεις και μπορεί να αποκλείσεις κάποια ή κάποιον με τον οποίο μπορεί πραγματικά να κάνατε από ένα καλό κρεββάτι μέχρι και οικογένεια (Θεάς θέλουσας και Συμφώνου Συμβίωσης επιτρέποντος).
Το μόνο σίγουρο είναι πως το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι δουλειά με τον εαυτό μας, να ξέρουμε όσο μπορούμε ποιοι και ποιες είμαστε, που πάμε και τι θέλουμε και αυτό σίγουρα θα μας δώσει μια καλύτερη και σαφέστερη εικόνα του τι ζητάμε και από τους άλλους. Να πορευόμαστε με βάση το τι πραγματικά θέλουμε και όχι με βάση το τι φοβόμαστε.
Σε αυτή τη στήλη μπορείτε να μας στέλνετε οποιαδήποτε απορία έχετε για τον HIV, τη μετάδοσή του, και καθημερινά θέματα που αφορούν στη ζωή ενός οροθετικού. Συμπληρώστε τη φόρμα κάνοντας κλικ εδώ.
