Η πρώτη τρανς προσφύγισσα με καταγωγή από την Τουρκία και προστασία από το ελληνικό κράτος είναι γεγονός. Η αίτηση ασύλου που είχε καταθέσει η Ντενίζ έγινε δεκτή και η αγωνία της έλαβε τέλος.
Η Κούρδισσα ακτιβίστρια ήρθε στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2018 μέσω Έβρου. Στη συνέχεια έφτασε στην Αθήνα όπου μια φίλη της τη βοήθησε να βρει δουλειά ως μαγείρισσα. Μετά από τριάμιση χρόνια αναμονής επιτέλους πήρε άσυλο στη χώρα μας.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=7779520202087908&set=a.395947700445232&type=3
Η Ντενίζ δεν είναι η μόνη ακτιβίστρια ΛΟΑΤΚΙ+ που αναζήτησε άσυλο σε ευρωπαϊκή χώρα καθώς στην Τουρκία οι ακτιβιστές ΛΟΑΤΚΙ+ κάθε άλλο παρά ασφαλείς νιώθουν. Δολοφονίες και επιθέσεις είναι συχνό φαινόμενο στη γειτονική χώρα ενώ από το 2016 τα Pride είναι παράνομα. Μόλις χθες, Κυριακή, η αστυνομία συνέλαβε 11 ακτιβιστές που ήθελαν να ανακοινώσουν το φετινό Istanbul Pride.
Όπως έλεγε και η ίδια σε μήνυμα με το οποίο ζητούσε οικονομική στήριξη μέσω crowdfunding για να συνεχίσει την ορμονοθεραπεία της, «κανείς δεν επιλέγει να είναι πρόσφυγας, αλλά το κάνει είτε για να γλιτώσει τον θάνατο, τον πόλεμο ή τη δίωξη. Στην περίπτωσή μου, έπρεπε να ζητήσω άσυλο για να μην με σκοτώσουν ή με συλλάβουν λόγω του γνωστού μίσους της κοινωνίας στην Τουρκία κατά των τρανς γυναικών, καθώς και των συνεχών στόχων της κυβέρνησης εναντίον των LGBTQI+ ακτιβιστών».
Η ζωή στην Τουρκία
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του info-war.gr, το 2017, η Deniz όταν κατέβαινε στην πορεία για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, δεν κατάφερε ποτέ να βρεθεί δίπλα στις υπόλοιπες γυναίκες.
Στον δρόμο τη σταμάτησαν αστυνομικοί οι οποίοι δεν της επέτρεψαν να πλησιάσει την πορεία λέγοντάς της πως υπάρχει εντολή να απαγορευτεί σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να πάρουν μέρος, απειλώντας τη με σύλληψη σε περίπτωση ανυπακοής.
«Το πιο δύσκολο κομμάτι ωστόσο είναι να καταφέρεις να πας μέχρι τη συγκέντρωση, με την αστυνομία να εκφοβίζει τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ιδίως αυτούς που είναι πολιτικά οργανωμένοι», όπως εξηγεί η Deniz.
Η αστυνομία άλλωστε έχει στοχοποιήσει τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, γεγονός που τα κάνει ακόμα πιο ευάλωτα και εκτεθειμένα.
Η Deniz δεν θα ξεχάσει ποτέ όταν την προσήγαγαν αστυνομικοί ενώ πήγαινε σε ένα Trans Pride και αντί να την οδηγήσουν στο αστυνομικό τμήμα την είχαν αιχμάλωτη επτά ώρες στο περιπολικό.
Μάλιστα την ίδια χρονιά, είχε συλληφθεί μαζί με φίλους της με την αστυνομία να τους αναγκάζει να ακούνε το Αδδάν (σ.σ. το κάλεσμα για την προσευχή) έχοντάς τους αιχμάλωτους.
Η Deniz είχε φοβηθεί για τη σωματική της ακεραιότητα όταν είχε επισκεφτεί το αστυνομικό τμήμα ως μέλος της Istanbul LGBTI Solidarity Association, έπειτα από αστυνομικό πογκρόμ κατά τρανς σεξεργατριών.
Ένας αστυνομικός την οδήγησε στο πίσω μέρος του τμήματος όπου δεν είχε κάμερες και μάρτυρες, τη χαστούκισε, προειδοποιώντας την πως αν συνεχίσει θα «έχει πολλά προβλήματα».
Έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, όταν την έδιωξαν από μπαρ στη Σμύρνη γιατί είναι τρανς, καθώς το δικαστήριο της χώρας δεν αναγνώρισε το περιστατικό ως έγκλημα μίσους.
Έχει επίσης προσφύγει και κατά ενός δημοσιογράφου ο οποίος έγραψε ένα άρθρο σε μια τοπική εφημερίδα στο οποίο πρότεινε ότι τα τρανς άτομα θα πρέπει να διωχθούν από την πόλη γιατί την «ασχημαίνουν», με τις αρχές ωστόσο να ισχυρίζονται πως δεν μπορούν να παρέμβουν στο περιστατικό καθώς αυτό θα αποτελούσε παραβίαση του δικαιώματος της ελευθεροτυπίας.
«Στην Ελλάδα δεν έχω τον φόβο ότι θα συλληφθώ, αυτό είναι το μόνο που άλλαξε», εξηγεί η Deniz.
