Ο Cartoon Dandy είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες influencer που θες να γνωρίσεις. Όχι μόνο γιατί ξεχειλίζει φρεσκάδα, αλλά διότι είναι έξυπνος και η όλη του πορεία παρουσιάζει ενδιαφέρον. Σπούδασε Οικονομικά, αλλά τον κέρδισε ο χώρος της δημοσιογραφίας. Ο Γιάννης Τσιούλης, το δαιμόνιο αγόρι που κρύβεται πίσω από την περσόνα του Cartoon Dandy, ξεκίνησε σαν blogger και όλα έδειξαν ότι είχε πράγματα να πει. Πλέον, είναι πασίγνωστος στο χώρο των εγχώριων media και φαίνεται ότι θα μας κάνει να θυμόμαστε το όνομα του για καιρό. Αυτή η γνωριμία σίγουρα άξιζε τον κόπο. Ορίστε τα πειστήρια.
Πως ξεκίνησαν όλα; Από αλλού ξεκίνησες (σ.σ. σπουδές Οικονομικών) και αλλού κατέληξες, μιας και σε κέρδισε η δημοσιογραφία. Πως προέκυψε αυτή η αλλαγή;
Η μεγαλύτερη μου φοβία στα έδρανα του πανεπιστημίου ήταν ότι θα καταλήξω να γίνω λογιστής και πάντα με έλουζε κρύος ιδρώτας στο μάθημα της Λογιστικής. Χρόνια μετά την απόφαση μου να μην ασχοληθώ με τα οικονομικά, αλλά με αυτό που νιώθω ότι είναι πιο φυσικό να κάνω, δηλαδή να γράφω, σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα. Η μοίρα έχει ένα παράξενο τρόπο για να σου κάνει τη μούρη κρέας, κάτι που συνειδητοποιώ κάθε φορά που πληρώνω το λογιστή μου.
Πως ήρθε η φήμη και η αναγνωρισιμότητα στη ζωή σου;
Το να μιλήσω για φήμη και αναγνωρισιμότητα, θα είναι αστείο και μάλλον υπερφίαλο. Δεν πιστεύω ότι απολαμβάνω τίποτα από τα δύοσε κάποιο αξιοσημείωτο βαθμό. Πρώτον, το να σε ξέρουν κάποιοι άνθρωποι από τα social media, νιώθω οτιδεν εμπίπτει σε κάποια από τις δύο καταστάσεις που περιγράφεις παραπάνω και επίσης, ας είμαστε ειλικρινείς, το να είσαι internet famous σχεδόν δεν μετράει. Δεύτερον, αν αναφέρεσαι στο μικρό πέρασμα που έκανα από την τηλεόραση, να σου πω ότι ΟΚ άκουσα μερικά κομπλιμέντα από ηλικιωμένες κυρίες στο super market και με φλέρταραν σε bars με την πιο γελοία ατάκα ever, το «σε έχω δει στην τηλεόραση και μου αρέσεις», κάποιοι άνθρωποι που μάλλον βρίσκονταν σε κάποια απόγνωση για να μη μπορούν να σκεφτούν κάτι καλύτερο για pick up line. Ούτως ή άλλως, για να είμαι ειλικρινής, και οι δύο έννοιες που μου αναφέρεις δεν με ενδιαφέρουν σε άλλο επίπεδο εκτός από το επαγγελματικό.
Ποιες είναι οι ομοιότητες και οι διαφορές του Cartoon Dandy με τον Γιάννη;
Η αλήθεια είναι ότι ο Cartoon Dandy είναι η online περσόνα που επινόησα πολλά χρόνια πριν απλά επειδή δεν μου άρεσε το επώνυμο μου και ήθελα ένα ψευδώνυμο να υπογράφω τα κείμενά μου. Στο πέρασμα των χρόνων έχει αποκτήσει ένα κομμάτι αυτονομίας, αλλά πάντα θα είναι μια πλευρά της προσωπικότητας μου, όχι απαραίτητα η κυρίαρχη. Οι περσόνες μας όμως, αν και εκφάνσεις του εαυτού μας, δεν αποτελούν την ολότητά του, οπότε μπορώ να σου ότι στην καθημερινή μου ζωή είμαι μάλλον διαφορετικός από αυτό που περιμένουν -λόγω της αίσθησης που έχουν από τα social media– από μέναάνθρωποι που δεν με γνωρίζουν. Γενικά δεν σκέφτομαι ιδιαίτερα όταν ζω στην καθημερινότητά μου και δεν με ενδιαφέρει κιόλας πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος που δεν με ξέρει τον χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου, αλλά είναι το ένα παραπάνω σχόλιο που έχω ακούσει πολλές φορές. Αν θες πάση θυσία να στο συγκεκριμενοποιήσω να σου πω ότι στην καθημερινότητά μου δεν είμαι τόσο εριστικός και εξωστρεφής όσο στα social media.
Ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα; Τι είναι η εμφάνιση για σένα;
Με τη μόδα έχω μια σχέση μίσους και πάθους. Αγαπώ το όμορφο, κυρίως γιατί το όμορφο είναι μια συγκεχυμένη και ρευστή έννοια που μπορώ να την ορίζω με τα δικά μου παράξενα ή αν θες καλύτερα, προσωπικά κριτήρια. Με αυτή τη λογική η μόδα είναι το μέσο για να εκφράσει ο καθένας τη δική του ομορφιά μέσα από τηνεικόνα που επιλέγει για εμφάνιση του και είναι σημαντική γιατί είναι μια μορφή αυτοέκφρασης. Η μόδα μου αρέσει ως μία μορφή τέχνης και με αφορά γιατί σχετίζεται άμεσα με το επάγγελμά μου, αλλά συνάμα από την πολύχρονη εμπειρία μου βρίσκω πολλούς ανθρώπους που τη στελεχώνουν σνομπ, ακαλλιέργητους, φαντασιόπληκτους, υπερόπτες, αδαείς, ανασφαλείς και κατ’ επέκταση αφόρητα πληκτικούς και αποκρουστικούς. Η άποψή μου για ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων που δουλεύουν στη μόδα πολλές φορές τείνει να προκαλεί φθορά στο ενδιαφέρον μου για αυτή, αλλά πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι τι σημαίνει για μένα και προσπαθώ να ξεχωρίσω την ιδέα από τους ευαγγελιστές της και ξαναβρίσκω την πίστη μου σε αυτή.
Τι είναι αυτό που σε τραβάει στους άλλους;
Με ελκύει το παράξενο. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν συμβαδίζουν οι επιλογές τους απαραίτητα με τις κοινωνικές επιταγές, που έχουν κάτι ξεχωριστό στην προσωπικότητά τους. Μου αρέσαν πάντα οι άνθρωποι που δεν είναι δημοφιλείς, που είναι goofy, που είναι ντροπαλοί, που είναι απροσάρμοστοι κοινωνικά, που είναι freaks and geeks, που δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά -όχι επειδή δεν είναι σοβαροί, αλλά επειδή δεν είναι σοβαροφανείς-, που είναι έξυπνοι και έχουν χιούμορ. Νομίζω ότι οι misfits που προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο που τους κατανέμει το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο δραστηριοποιούνται και δεν δέχονται άκριτα ένα σύνολο κανόνων που τους επιβάλει αυτοματικά η κοινωνία που χρειάζεται συγκεκριμένες δομές για να λειτουργήσει, είναι πάντα οι άνθρωποι που κερδίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον μου.
Πως κατάφερες να χάσεις τόσα πολλά κιλά; Ήταν εύκολη διαδικασία;
Το να χάσω κιλά ήταν μία πολύ δύσκολη διαδικασία. Μου πήρε 2,5 χρόνια και πολλές θυσίες για να χάσω 55 κιλά, μόνο για να ξαναπέσω σε κατάθλιψη και να πάρω πίσω τα 40. Τώρα προσπαθώ με ένα πολύ χαλαρό τρόπο να αδυνατίσω ξανά, αλλά βιώνοντας αυτή την εμπειρία-ακορντεόν που επηρέασε σίγουρα και τον τρόπο που νιώθω για την εικόνα μου, με έκανε να καταλήξω ότι τα κιλά και η απώλεια αυτών δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ η προτεραιότητα μου σε αυτή τη ζωή. Θέλω να είμαι υγιής, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα αδύνατος. Μερικοί άνθρωποι θα έχουν πάντα παραπάνω κιλά είτε γιατί το επιλέγουν, είτε γιατί έτσι είναι ο οργανισμός τους. Δεν έγινε κάτι αν όλοι δεν έχουμε κοιλιακούς και τρικέφαλους, ούτε χάλασε ο κόσμος αν δεν φοράμε small και medium. Δεν πρέπει να είναι τα κιλά αυτά που επιβεβαιώνουν ή δημιουργούν ανασφάλεια σε έναν άνθρωπο, όπως δεν θα έπρεπε να είναι και κανένα άλλο χαρακτηριστικό της ανατομίας του. Είναι στο χέρι μας να αφήσουμε το bullying να επηρεάσει ουσιαστικά της ζωή μας ή να προσπαθήσουμε να ζούμε με βασικό γνώμονα την προσωπική μας ευτυχία χωρίς να περιμένουμε επιβεβαίωση από κάθε εξωγενή παράγοντα που στη εν λόγω περίπτωση είναι οι γνώμες όλων πλην του εαυτού μας.
Σ’ αρέσει να τραβάς τα βλέμματα και να προκαλείς;
Πάντα λέω στους δικούς μου ανθρώπους ότι η πρόκληση είναι κάτι που αφορά αυτόν που την αισθάνεται. Ποτέ δεν έχω επιδιώξει να τραβήξω κάποια βλέμματα ή να προκαλέσω. Εγώ ζω τη ζωή μου με βάση τις δικές μου αρχές και πεποιθήσεις, με βάση τη δική μου αισθητική και αν αυτό είναι παράξενο για κάποιον, και πιστεύει ότι είναι προκλητικό είναι δικό του πρόβλημα. Καθένας δικαιούται να έχει όποια άποψη θέλει και δεν θέλω, ούτε με νοιάζει να την αλλάξω σε κάποιον, απλά αυτό δε σημαίνει ότι με αφορά ή με επηρεάζει κιόλας. Όσο δεν γίνεται ενοχλητικό και δεν παραβιάζει βασικά ατομικά δικαιώματά μου ο καθένας μπορεί να νιώθει ότι προκαλείται ή όχι. Είναι στο δικό του χέρι αν θέλει να χαραμίσει τη ζωή σχολιάζοντας επιλογές άλλων, αντί να ζήσει τη ζωή του.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Ψηλό αγόρι για σπίτι, με πτυχία σε δύο ξένες γλώσσες και τιτανοτεράστιο προσευχητή για παγκόσμια ειρήνη. Επίσης κάτι που πρέπει να ξέρει το κοινό του Antivirus είναι ότι τα Σαββατοκύριακα κάνω cosplay.
Θεωρείς ότι πέτυχες τους στόχους σου ή είσαι εγκρατής;
Οι στόχοι είναι σαν τα τοστ. Όσα και να φας, θέλεις ακόμα ένα. Οπότε επειδή αποφεύγω τις τεράστιες ποσότητες υδατάνθρακα, προσπαθώ να αποφεύγω και τους στόχους στη ζωή μου. Η προσέγγιση μου στη ζωή είναι να κάνω τις επιλογές που κρίνω εγώ ως σωστές στη καθημερινότητά μου και να δω που με οδηγούν αυτές. Έτσι μειώνω τις πιθανότητες απογοήτευσης, το συναίσθημα που νιώθουν σε μέγιστο βαθμό όσοι θέτουν συνέχεια στόχους και καταφέρνω να κάνω βήματα που θα μου προκαλούσαν μεγάλο άγχος, να μη φαίνονται ανυπέρβλητα. Δεν έχω 10 year plan και είμαι περήφανος για αυτό, γιατί έτσι μπορώ να βρίσκω χρόνο και να τρώω pop corn όσο παρακολουθώ τους στόχους άλλων να αλλάζουν από μεταβλητές που απλά δεν είχαν υπολογίσει ή που δεν ήταν δυνατόν να υπολογίσουν.
Τι είναι επιτυχία για σένα;
Δεν είμαι σίγουρος γιατί κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με το σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα για το τι είναι επιτυχία, αλλάζω συνέχεια την απάντηση που δίνω. Τελευταία σκέφτομαι ότι είναι να έχεις απαλλαγεί από το έμφυτο συναίσθημα του ανταγωνισμού που έχουμε οι άνθρωποι και να σταματήσουμε να ψάχνουμε επιβεβαίωση και αναγνώριση από πράγματα που μετράνε πολύ λίγο, όπως τα κατορθώματα στη δουλειά μας. Τα social media έχουν γιγαντώσει το εγώ μας και όσο είναι σε μία οθόνη υπολογιστή ή κινητού, αυτό είναι διαχειρίσιμο, αλλά όταν μπαίνει σε μία διαπροσωπική σχέση νομίζω ότι τη σκοτώνει σε χρόνο dt.
Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που θέλει να γίνει διάσημος blogger;
Όταν γίνει πετυχημένος blogger να μου πει και μένα πώς το έκανε. Δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση για να δώσω τέτοιες συμβουλές, καθώς η επιτυχία είναι μία πολύ σχετική έννοια και ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά. Αν κάποιος βέβαια θέλει να γίνει fashion blogger θα του έλεγα να κάνει χάρη στον κόσμο και να εγκαταλείψει τα σχέδιά του. Πραγματικά, δεν χρειαζόμαστε άλλον ένα άνθρωπο που εσφαλμένα πιστεύει ότι είναι opinion leader και αυτοανακηρύσσεται σε influential αναδεικνύοντας τη ματαιοδοξία του σε όλη τη δόξα της, ενώ ο κόσμος περνάει ήσυχα τη ζωή του αγνοώντας τον.
Ποιοι αποτελούν πρότυπα για σένα;
Οι άνθρωποι που προσπαθούν να ζουν τη ζωή τους κινηματογραφικά και προσπαθούν να ζουν μικρές περιπέτειες εκεί που δεν τις βλέπει κανείς. Επίσης, άνθρωποι που έχουν παρατήσει τη ζωή τους για να γυρίσουν τον κόσμο σε μία μορφή modernlife hippies. Η ιδέα της φυγής έχει μια γοητεία που δεν φθείρεται ποτέ. Θα ήθελα να ξέρω πώς τα καταφέρνουν με τους (μικρούς) μισθούς που παίρνουμε οι millennials, αλλά πάντα σκέφτομαι πώς αυτός είναι ο πιο ζηλευτός τρόπος για να φάνε τα λεφτά που τους έδωσαν οι γονείς τους.
Θα ήθελες να μοιραστείς μία κρυφή σου σκέψη μαζί μας;
Ότι θα ήθελα να δοκιμάσω να κάνω επαγγελματικάcomedy αν και ακόμα δεν έχει βρεθεί η σωστή ευκαιρία.
Μία ένοχη απόλαυση;
Να σκαλίζω τη μύτη μου. Ξέρω ότι δεν πρέπει να το κάνω, αλλά το χαρτομάντιλο απλά δεν είναι αρκετό μερικές φορές όσο δυνατά και αν φυσήξεις τη μύτη σου. #sorrynotsorry
Φοβήθηκες όταν έκανες coming out την αντίδραση των άλλων;
Έχω μάθει από πολύ μικρός να ζω όσο πιο συναισθηματικά ανεξάρτητος γίνεται χωρίς να με ενδιαφέρει ουσιαστικά η αποδοκιμασία ή επιδοκιμασία του συνόλου. Ζω αναπολογητικά και με αυτή την έννοια δεν έχω κάνει coming out σε κανέναν περιμένοντας κάποια αντίδραση ή δίνοντας του την ευκαιρία να κάνουμε κάποιου είδους debate. Οι προσωπικές επιλογές μου για μένα δεν είναι θέμα συζήτησης, ούτε χρειάζομαι σκηνή για να μιλήσω για αυτές με στόχο την αποδοχή. Ζω την καθημερινότητα μου από τότε που με θυμάμαι όπως εγώ επιθυμώ για τον εαυτό μου και δεν μπαίνω σε συζητήσεις που δεν αφορούν κανέναν άλλο εκτός από εμένα. Προφανώς αυτό σημαίνει ότι δεν κρύβομαι και ότι δεν ντρέπομαι για τον εαυτό μου, δεν λέω ποτέ ψέματα για τις επιλογές μου γιατί δεν νιώθω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για την αυτονόητη κανονικότητα μιας σεξουαλικής επιλογής. Είναι σημαντικό να ζούμε όλοι ανοιχτά αν θέλουμε την ουσιαστική αλλαγή. Δεν με νοιάζουν μικροαστικά κατάλοιπα φίλων, γειτόνων, θείων, θειάδων με τα οποία έχουμε μεγαλώσει και υπαγορεύουν μερικές από τις πιο φαύλες συμπεριφορές των gay ανθρώπων. Δεν θέλω να μειώσω την αξία του coming out οποιουδήποτε γιατί κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά την αποδοχή του εαυτού του, απλά σε μένα δεν λειτούργησε ποτέ αγχωτικά όλο αυτό σαν ένα κομμάτι της διαδικασίας να αποδεχτώ τον εαυτό μου.
Πως είσαι στα προσωπικά σου; Από την παρουσία σου στα social media θα έλεγα ότι είσαι σε μία χαρούμενη φάση ζωής.
Είμαι πλήρης γιατί ζω με έναν φανταστικό άνθρωπο που με εμπνέει κάθε μέρα, με κάνει χαρούμενο και είναι πιο αστείος από μένα με ένα πηγαίο τρόπο. Τα social media δεν θα έπρεπε να είναι το κριτήριο βέβαια, γιατί δεν μπορούν να αποτυπώσουν την πραγματική ζωή καθώς ως επί το πλείστον είναι ψεύτικα ή δίνουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της ζωής του καθενός.
Πως θα χαρακτήριζες τη gay σκηνή στην Ελλάδα;
Ανεπαρκή. Επειδή την έχω ζήσει και σε ένα βαθμό στο εξωτερικό θα έλεγα ότι είναι ευρύτερο το πρόβλημα. Καταλαβαίνω την ανάγκη να νιώθει κάποιος ασφαλής για να εκφραστεί και το να μη χρειάζεται να κάνει τον ήρωα στην καθημερινότητά του, αλλά νιώθω ότι υπάρχει μια γκετοποίηση και μία εσωστρέφεια που πηγάζει από μία μορφή πολλών ενοχών για τις επιλογές τους. Καταδικάζω το ρατσισμό μέσα στη gay κοινότητα με όποια μορφή και αν εκδηλώνεται είτε σχετίζεται με την αρρενωπότητα, είτε με τα κιλά, είτε με την κατηγοριοποίηση που έχουν επιβάλει οι ίδιοι gay ανάλογα με την εμφάνισή τους. Σιχαίνομαι τη λογική της κάστας (bears, otters, twinks etc etc) γιατί αυτή συνοδεύεται με ένα σύνολο κανόνων δεσμευτικών, για όποιον αποδέχεται έναν ανάλογο χαρακτηρισμό που επηρεάζει τη συμπεριφορά του χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. Είναι μακρύ το ταξίδι που κάνει ένας άνθρωπος για να αποδεχτεί τον εαυτό του και ξεφύγει από τα κουτάκια της straight, πατριαρχικής κοινωνίας, για να πέσει στην αντίστοιχη λούπα της gay κουλτούρας. Νομίζω ότι η gay κουλτούρα ειδικά στην Ελλάδα έχει πολλά βήματα να περπατήσει ακόμα μέχρι να πάει το διάλογο πραγματικά στα θέματα που έχουν σημασία για τους gay, να φύγει από τη λογική της υποκουλτούρας και να σταματήσει τις πρακτικές που καταφανώς συνδέονται με ντροπή.
Είναι πλέον η χώρα μας gay friendly;
Νομίζω ότι η Ελλάδα δεν ήταν gay friendly και παραμένει έτσι, γιατί η αποδοχή του διαφορετικού θέλει παιδεία την οποία δεν λαμβάνουμε στα σχολεία. Είναι θέμα προσωπικής καλλιέργειας να έρθει κάποιος στο επίπεδο που αποδέχεται τον άνθρωπο δίπλα αν και έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον ίδιο και αυτή δεν είναι μία διεργασία που αφορά όλους δυστυχώς. Απλά είναι λίγο αστείο στην ελληνική πραγματικότητα που έχει τόσο μεγάλη αριθμητικά gay scene,να υπάρχει ακόμα η λογική «κρύβομαι πίσω από δάχτυλό μου» και να κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα κάτι που είναι τόσο συχνό.
Έχουν αλλάξει τα πράγματα και η καθημερινότητα κάθε gay μετά τη νομιμοποίηση του Συμφώνου Συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια;
Σίγουρα η έννομη αναγνώριση είναι ένα βήμα στην αποδοχή μιας κοινωνικής ομάδας από το σύνολο της κοινωνίας, αλλά αυτό θέλει χρόνο και από αυτούς που αρνούνταν να δουν την ύπαρξη των ανθρώπων γύρω τους πριν το Σύμφωνο, αλλά και από αυτούς που έζησαν μια ζωή με το νόμο να τους αγνοεί. Πρακτικά νιώθω ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, γιατί αυτό επηρεάζεται κυρίως από τις προσωπικές επιλογές του καθενός στην καθημερινότητά του, αλλά έχει δώσει στο θέμα την απαραίτητη δημοσιότητα που χρειάζεται για να γίνουν τριβές και ζυμώσεις ώστε μελλοντικά να οδηγηθούμε σε ένα πιο υγιές και κοινωνικά δίκαιο μοντέλο που η σεξουαλικότητα θα είναι απλά ένα χαρακτηριστικό όπως το χρώμα των μαλλιών.
Μετά το Σύμφωνο, τι;
Τεκνοθεσία, δικαίωμα στη παρένθετη μητρότητα, γάμος, αναγνώριση ταυτότητας φύλου και γενικά κάθε έννομο, ατομικό δικαίωμα που απορρέει από ένα οργανωμένο, σύγχρονο κράτος για κάθε πολίτη, άσχετα από φύλο, σεξουαλικότητα, θρησκεία και φυλή.
Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;
Να γίνω το πέμπτο μέλος σε ένα ενδεχόμενο reunion των Spice Girls τώρα που ξέρουμε ότι η Victoria Beckham είναι πάρα πολύ πετυχημένη για να επιστρέψει να κάνει τη γλάστρα σε ένα girl group. ΟΚ, δεν μπορώ να τραγουδήσω ούτε στοιχειωδώς, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα όταν οι άλλες τέσσερις τραγουδάνε σε ένα group. Θα ήθελα επίσης να γνωρίσω τον John Oliver και την Tilda Swinton, δύο ανθρώπους που θαυμάζω για πολύ διαφορετικούς λόγους. Σε λίγο πιο ρεαλιστικό επίπεδο να σου πω ότι θέλω πολύ να γίνω και μπαμπάς.
