Στα 5 της αντιλήφθηκε την ταυτότητα φύλου της. Στα 7 της αποφάσισε να ζήσει ως ο πραγματικός εαυτός της κάνοντας coming out στους συμμαθητές της. Τώρα οι γονείς της – 9χρονης πλέον – Rina μοιράζονται την ιστορία τους για την διαδρομή που διένυσαν, ώστε να καταλάβουν και να αποδεχτούν την τρανς ταυτότητα του παιδιού τους.
“Επιλέγουμε να διηγηθούμε την ιστορία μας, γιατί δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε”, εξηγεί η μητέρα της Rina, Dr. Keren Rivkin Nudelman. “Αντιθέτως, είμαστε περήφανοι για την κόρη μας. Είναι εξαιρετικά γενναία”.
Η Rina έκανε coming out ως τρανς στους γονείς της όταν ήταν 5 ετών, ενώ ξεκίνησε να ζει σύμφωνα με την πραγματική ταυτότητα φύλου στα 7 της.
“Όταν ήμουν 5 ετών, άρχισα να μην αισθάνομαι άνετα με το σώμα μου”, δήλωσε η ίδια σε συνέντευξή της στο Haaretz.
“Όταν κοιτούσα άλλα κορίτσια, αισθανόμουν πως γεννήθηκα με την προσωπικότητα ενός κοριτσιού μέσα σε ένα αγορίστικο σώμα. Αυτό ήταν το συναίσθημα. Ήταν πολύ δύσκολο”, συμπλήρωσε. “Ένιωθα ότι ήμουν ένα χαρούμενο κορίτσι, αλλά δεν ένιωθα καλά με το σώμα μου”.
“Ήθελα να το μοιραστώ με τους γονείς μου αλλά κάθε φορά κάτι με σταματούσε. Πολλές φορές έλεγα στη μαμά μου ‘μαμά, θέλω να σου μιλήσω’, αλλά μετά το μετάνιωνα. Δεν ήξερα τι να τους πω, πώς να τους το εξηγήσω.”
Η Rina ζει με τον μεγαλύτερο αδερφό της και τους γονείς της στην περιοχή Sharon στο Ισραήλ.
Η μητέρα της θυμάται το πότε εμφανίστηκαν τα πρώτα σήματα για την πραγματική ταυτότητα του παιδιού της. “Όταν ήταν περίπου 4 ετών, τα παιδιά είχαν πάει με τη γιαγιά τους να ψωνίσουν ρούχα. Εκεί παρατήρησε πως η Rina κοιτούσε συνεχώς τα κοριτσίστικα ρούχα. Δεν πίστευα πώς τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν την ταυτότητα φύλου τους, τόσο νωρίς”, τονίζει χαρακτηριστικά.
Όταν η Rina έγινε 5 ετών τα μηνύματα έγιναν πλέον ξεκάθαρα, το ίδιο όμως και το άγχος της.
“Όταν πήγαινα να την καληνυχτίσω ήταν θλιμμένη και φαινόταν πως κάτι την απασχολούσε”, θυμάται η μητέρα της. “Την έπιαναν τα κλάματα. Προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει. Την ρωτούσα αλλά απαντούσε πως δεν καταλάβαινε. Κάποιες φορές μόνο μου έλεγε πως αισθάνεται διαφορετική. Όταν την ρωτούσα όμως τι εννοεί, δεν μπορούσε να μου απαντήσει. Στην κοινωνική της ζωή, έξω στο σχολείο, ήταν εντάξει, το άγχος ήταν όμως ήταν εσωτερικό και μεγάλωνε. Ώσπου κάποια στιγμή μιλούσε πολύ λίγο”.
“Τότε ήταν που άρχισα να ενώνω τις κουκκίδες. Να θυμάμαι τότε που είχε ζητήσει να φορέσει ένα φόρεμα ή που ήθελε να βάψει τα νύχια της και να μακρύνει τα μαλλιά της. Τότε ήταν που κατάλαβα πως χρειάζομαι κάποιον να με συμβουλεύσει. Δεν ήξερα τίποτα για τα τρανς παιδιά. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Πιστεύω πως υπάρχει μια τεράστια έλλειψη πληροφόρησης γύρω απ΄αυτό το θέμα”.
“Βρήκα τελικά έναν θεραπευτή της LGBT+ κοινότητας που ειδικεύεται σε θέματα φύλου, γιατί είχα την αίσθηση ότι είχε να κάνε μ΄αυτό. Στην αρχή πήγα μόνη μου – ήθελα πρώτα να καταλάβω. Στο τέλος της συνεδρίας, μου έδωσε μια σημαντική συμβουλή. Να επιτρέψω στο παιδί μου να είναι αυτό που θέλει και να μην προσπαθήσω να το εμποδίσω”.
Η Karen θυμάται πως λίγο καιρό μετά, η Rina την ρώτησε αν μπορεί να πάει σε κάτι συγγενείς, φορώντας ένα φόρεμα και κάνοντας τα μαλλιά της αλογοουρά. “Δέχτηκα αλλά προσπάθησα να την προετοιμάσω ψυχολογικά. Της είπα πως μπορεί να της έκαναν ερωτήσεις ή σχόλια. Εκείνη όμως ήταν αποφασισμένη. Για να την προστατέψω πήρα τηλέφωνο τους συγγενείς και τους είπα πως θα πάει φορώντας ένα κοστούμι. Όλοι της είπαν ότι το φόρεμα της πήγαινε πολύ”.
Η Keren επισκέφθηκε και πάλι τον θεραπευτή, αυτή τη φορά με τη Rina. “Ένιωθα πως το άγχος της είχε περάσει. Κάποια στιγμή ο θεραπευτής την ρώτησε με τον φυσικό τρόπο: ‘Θα ήθελες να απευθυνόμαστε σε εσένα στο θηλυκό γένος;’. Εκείνη τότε απάντησε θετικά με ενθουσιασμό. Κατάλαβα πως ένα τεράστιο βάρος έφυγε από πάνω της. Ότι την απελευθέρωσε”.
Στο Ισραήλ, οι αγώνες της τρανς κοινότητας έχουν βοηθήσει αρκετά νέα τρανς άτομα να κάνουν coming out στους γονείς τους.
Για τους γονείς της Rina, η ορατότητα αυτή προσέφερε σημαντικές υποστήριξη, αφού ήταν σε θέση να συλλέξουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, ώστε να υποστηρίξουν την κόρη τους.
“Στην αρχή πιστεύαμε πως ήταν κάτι που συνέβη μόνο σε εμάς“, εξηγεί η μαμά της Rina. “Αλλά σήμερα γνωρίζω ότι πολλές οικογένειες έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Προτείνω στους γονείς να έρθουν σε επαφή με τα κατάλληλα άτομα και να ενημερωθούν. Να μιλήσουν επίσης με άλλους γονείς τρανς παιδιών”.
“Λάβαμε τεράστια υποστήριξη από την κοινότητα και αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Γιατί δεν ήμασταν μόνοι μας”.
