Ήταν μια περίεργη κινηματογραφική χρονιά. Με αίθουσες σε λειτουργία μετά την covid εποχή, αλλά με «ναι μεν αλλά» και αισθητά μειωμένα εισιτήρια. Με γενικευμένες προβλέψεις για το τέλος των κινηματογραφικών αιθουσών, αλλά και με μαζικά και χαρούμενα κινηματογραφικά φεστιβάλ και γεγονότα. Σ’αυτό το φόντο είχαμε μερικές αξιοσημείωτες ταινίες, που με διαφορετικό τρόπο εισάγουν το queer πεδίο έκφρασης και αναζήτησης και τις μοιραζόμαστε.
από τη Δήμητρα Κυρίλλου
Spencer
Μακριά από βιογραφίες και αγιογραφίες, η ταινία του Πάμπλο Λαραϊν παρουσιάζει την κρίση που προκάλεσε στον οίκο των Γουίνδσορ η ρήξη Νταϊάνας – Καρόλου μέσα από το αμείλικτο βλέμμα της πρώτης, εξ’ ού και ο τίτλος της ταινίας. Περισσότερο αργή από όσο θα θέλαμε, αλλά εύλογα επικριτική προς τους γαλαζοαίματους της Βρετανίας, η ταινία διασώζεται χάρη στις υπέροχες Κρίστεν Στιούαρτ και Σάλι Χόκινς και τη μικρή ερωτική ιστορία μεταξύ τους που ανατρέπει την πλήξη στο εξοχικό των Άγγλων βασιλιάδων…
House of Gucci
Γκλάμουρ, χρήμα και celebrities συνυπάρχουν (ή μάλλον είναι αυτοκόλλητα) με τον κυνισμό και τις μηχανορραφίες στην ταινία του μέγιστου Ρίντλεϊ Σκοτ, που επικρίθηκε σφοδρα ως επιφανειακή (είναι) και γκροτέσκα (μεταξύ άλλων αγγλοσάξονες ηθοποιοί ομιλούν Αγγλικά με Ιταλική αξάν!). Κι όμως,η ταινία λειτουργεί, φτάνει να τη δούμε σαν φανταχτερή τηλενοβέλα και όχι με μέτρο σύγκρισης τον «Νονό». Με μια Lady Gaga που παίρνει πάνω της το βάρος της πλοκής και τα κάνει όλα: Αποπλανεί, συνωμοτεί, ερωτοτροπεί στα λασπόλουτρα με την καφετζού «κολλητή» της Πίνα Οριέμα (Σάλμα Χάγιεκ), χωρίς να λογαριάσουμε μια ερωτική σκηνή μεταξύ των δύο που κόπηκε στο μοντάζ και ελπίζουμε να δούμε κάποτε στο μέλλον στο “Lesbian Cut”…
Παρίσι, 13ο διαμέρισμα
Τέσσερεις άνθωποι και τα πάθη τους στροβιλίζονται στην τελευταία σεξουαλική ντραμεντί του Ζακ Οντιάρ που εκτυλίσσεται στην εμβληματική συνοικία Les Olympiades στο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού, από όπου και ο τίτλος. Ασπρόμαυρη βινιέτα μιας generation Z πολύμορφης φυλετικά, ανασφαλούς οικονομικά και ολότελα ανοιχτής στον σεξουαλικό προσανατολισμό περιβάλλει τους ήρωες με χιούμορ και γλυκύτητα. Ρητό της ταινίας: «Fuck first, see later». Όλη η κριτική εδώ: https://avmag.gr/eidame-to-parisi-13o-diamerisma-toy-zak-ontiar/
Οι έρωτες της Αναϊς
Δροσερή αισθηματική κομεντί της Σαρλίν Μπουρζουά-Τακέ με βασικό ατού το καστ που απαρτίζουν η χαρισματική Αναḯς Ντεμουστιέ και η alltime αγαπημένη μας Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι, η οποία είναι ένα χάρμα να λικνίζεται και να ερωτοτροπεί κάτω από τους ήχους του αιώνιου «BetteDaviesEyes» της KimCarnes. Αλλά και πέρα από το ειδύλλιο, το σενάριο μας ξεναγεί στις αναζητήσεις ενός νέου ανθρώπου που ψάχνει το δρόμο του σε περίπλοκες εποχές. Όλη η κριτική εδώ:https://avmag.gr/oi-erotes-tis-ana-s-tis-sarlin-mpoyrzoya-take/
Flee
Ο Αμίν είναι 36, ζει στη Δανία, ετοιμάζεται για μετα-διδακτορικό στις ΗΠΑ και για γάμο με τον αγαπημένο του, Κάσπαρ. Όμως κουβαλά μια βαριά ιστορία, μια οδύσσεια από την πατρίδα του, το Αφγανιστάν προς την «πολιτισμένη» Δύση, την οποία αποφασίζει να αφηγηθεί.
Το αγόρι που άκουγε «Take on me» των aha στους δρόμους της Καμπούλ το 1988 φορώντας το φόρεμα της αδελφής του και εκστασιαζόμενο με το κολασμένο σώμα του Ντολφ Λούντγκρεν, δεν μπορούσε να φανταστεί τι περίμενε το ίδιο και την οικογένειά του όταν με την κατάρρευση του 1989 κατέφυγαν στην καταρρέουσα Ρωσία, προκειμένου να ενωθούν με τον αδελφό του που ζούσε φυγάς στη Σουηδία. Μια συγκλονιστική αφήγηση σε υβριδική μορφή –κινούμενο σχέδιο και αρχειακό υλικό-, με flash backs και όλα τα στοιχεία που δείχνουν την ουσία της προσφυγιάς σε έναν κόσμο κρίσης και πολέμων, ανθρώπινη, αυθεντική και επίκαιρη.
Cunningham
Τρισδιάστατες χορογραφίες που με τη βοήθεια των ειδικών γυαλιών παρακολουθεί ο θεατής σαν να βρίσκεται κι αυτός επί σκηνής, συνδυάζονται με ασπρόμαυρο υλικό αρχείου για να αποδώσουν τη βιογραφία του πρωτοπόρου χορευτή και χορογράφου Μερς Κάννιγκχαμ. Μαθητής της Μάρθα Γκρέιαμ, συνεργάτης και εραστής του Τζον Κέιτζ, άνοιξε νέα μονοπάτια στη χορογραφία, σπάζοντας τα δεσμά της αποκλειστικής σωματικής έκφρασης και συνδυάζοντας την με τα εικαστικά και τη μουσική: Ιερά τέρατα του μεταπολεμικού (μετα)μοντερνισμού όπως οι Άντι Γουόρχολ, Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, Τζάσπερ Τζονς και μουσικοί του διαμετρήματος των Τζον Κέιτζ και Radiohead παρελαύνουν μαζί με το έργο του Κάννινγχαμ και σφραγίζουν τις δημιουργικές ανησυχίες μιας ολόκληρης γενιάς.
Οι 5 διάβολοι
Η Λεά Μισιούς μας ξεναγεί στα μυστικά και ψέμματα μιας επαρχιακής πόλης στις Γαλλικές Άλπεις. Εκεί ζει η εννιάχρονη Βίκυ, ένα μοναχικό κορίτσι με την ξεχωριστή ικανότητα να διακρίνει τις μυρωδιές λεπτομερώς και να τις αιχμαλωτίζει σε βαζάκια. Δεν έχει άραγε κάτι καλύτερο να κάνει; Βασικά όχι, καθώς υφίσταται διαρκές bulling για την αφροαμερικανική καταγωγή της. Μοναδική παρέα και σημείο αναφοράς της είναι η γυμνάστρια μητέρα της, που διδάσκει στο τοπικό κολυμβητήριο «Οι πέντε διάβολοι». Η Ζοάν υπήρξε σταρ στα καλλιστεία της μικρής πόλης, αλλά φαίνεται να έχει παγιδευτεί σε μια ήρεμη, αλλά συμβατική καθημερινότητα με τον σύντροφό της, μπαμπά της Βικυ. Η άφιξη της κουνιάδας της μετά από χρόνια απουσίας, ταράζει τα νερά μέσα στην οικογένεια, αλλά και στην κλειστή κοινωνία, καθώς αναμοχλεύει παλιά πάθη. Ωραία ιστορία, υπέροχες ερμηνείες από όλο το καστ, με επικεφαλής την Αντέλ Εξαρχόπουλος ως Ζοάν.
Moonage daydream
Ένα φαντασμαγορικό καλειδοσκοπικό μουσικό θέαμα που μας συστύνει την ιδιοφυία που άκουγε στο όνομα Ντέιβιντ Μπαόυι μέσα από τα δικά του λόγια, μαρτυρίες συνεργατών και φίλων του και το ίδιο του το έργο. Ο Μπάουι επαναστικοποίησε τον ήχο της ποπ-ροκ μουσικής της δεκαετίας του ’60 και παρέα με τον ήρωα και alter ego του, Ziggy Stardust μας απογείωσε σε μια διαφορετική μουσική αλλά και υπαρξιακή εμπειρία, απο-ενοχοποίησε κάθε τι διαφορετικό, σόκαρε το πολιτιστικό κατεστημένο βάζοντας τη σφραγίδα του στο τι ακούμε και πώς το αντιλαμβανόμαστε. Αυτό το συναρπαστικό ταξίδι μας προσφέρει ο Μπρετ Μόργκαν στο απόλυτα χορταστικό ντοκιμαντέρ του.
H μεγάλη απόδραση
Μια ταινία μυθοπλασίας πάνω στο ντροπιαστικό άρθρο 175 του Γερμανικού ποινικού κώδικα που ποινικοποιούσε τις ομοφυλοφιλικές πράξεις μεταξύ ανδρών, που ωστόσο αποφεύγει τον εύκολο δρόμο του να εκβιάσει τη συγκίνησή μας για τα βάσανα των φυλακισμένων γκέι ανδρών. Μια ομοερωτική οδύσσεια που ξεδιπλώνει αργόσυρτα τα διαφορετικά επίπεδα του τι σημαίνει να επεμβαίνει το κράτος στον σεξουαλικό προσανατολισμό των πολιτών. Του τι σημαίνει ο εγκλεισμός για ένα «έγκλημα» που δεν είναι έγκλημα, όχι μόνο για το ανθρώπινο σώμα, αλλά κύρια για τον ψυχισμό. Τέλος, είναι μια ιστορία αγάπης, μια σε βάθος μελέτη χαρακτήρων που διερευνά παράλληλα την ουσία της queer ταυτότητας και των σχέσεων. Πόσο έγκυρες είναι οι «γκέι» και «στρέιτ» ταυτότητες; Γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Αναλυτική παρουσίαση εδώ: https://avmag.gr/eidame-ti-megali-apodrasi-great-freedom-grose-freiheit-kai-axizei/
Η μεγάλη ρήξη
Συνδυασμός μιας προσωπικής εμπειρίας που είχε η σκηνοθέτρια, όταν πέρασε μια βραδυά στα επείγοντα ενός δημόσιου νοσοκομείου και ενώ στους δρόμους του Παρισιού εκτυλίσσονταν οι διαμαρτυρίες από το κίνημα «Κίτρινα Γιλέκα» και η καταστολή από την αστυνομία, η «Μεγάλη ρήξη» (Γαλλικός τίτλος «La fracture») κάνει ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στη ρήξη – κάταγμα του χεριού της πρωταγωνίστριας Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι και μιας άλλης ρήξης, αυτής που έχει διχάσει τη Γαλλική κοινωνία. Στην καρδιά του στόρι βρίσκεται ένα ζευγάρι λεσβιών που, όπως και η δημιουργός καταλήγει στα επείγοντα ενός νοσοκομείου στο Βόρειο Παρίσι, μαζί με τους τραυματισμένους διαδηλωτές από τις διαμαρτυρίες, με ένα αποδεκατισμένο νοσηλευτικό προσωπικό στα όρια της κατάρρευσης και, πολύ σύντομα την αστυνομία να πολιορκεί το κτήριο για να συλλάβει τους ταραξίες. Η ταινία τα έχει όλα: Νεύρα και χιούμορ, θυμό και γέλιο, προσωπικές ιστορίες και πανανθρώπινες αξίες, ελπίδα και λύπη.
Μια συνομιλία με τη δημιουργό εδώ: https://avmag.gr/i-katrin-korsini-mas-milise-gia-ti-megali-rixi/
