Σενάριο κινηματογραφικής ταινίας θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την απολογία του Αθανάσιου Χορταριά, του μεσίτη που κατηγορείται για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου. Και θα ήταν τουλάχιστον διασκεδαστικό αν δεν διαπραγματευόταν το βίαιο λιντσάρισμα και τον εγκληματικό θάνατο ενός ανθρώπου.
Λογική και ένστικτο εναλλάσσονταν στα επιχειρήματα του 59χρονου Χορταριά, χωρίς να καταφέρνει ωστόσο να δώσει πειστικές εξηγήσεις για τη συμπεριφορά του.
Χορταρίας: Και πού να ξέρω; Μάλλον κατάλαβε ότι δεν του έβγαινε. Μετά σκέφτηκα ότι αυτός θα βγει, να φύγω και μετά είπα ότι έτσι και βγει με το μαχαίρι θα γίνει κακό και σκέφτηκα ότι μπορώ να τον περιορίσω μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Πρόεδρος: Και δεν θα κοβόταν από τα γυαλιά;
Χορ: Ούτως ή άλλως θα έβγαινε. Κλώτσησα την τζαμαρία για να μη γίνει κανένα κακό.
Πρ: Ενώ κρατούσε το μαχαίρι εκείνη την ώρα;
Χορ: Nαι, το κρατούσε.
Πρ: Aυό που λέτε είναι αντιφατικό γιατί από τη μια κρατούσε το μαχαίρι και φοβόσασταν μη βγει, αλλά μετά λέτε «κλώτσησα τα τζάμια για να βγει».
Χορ: Ναι εγώ δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Δεν ήθελα να πάθει κακό ο άνθρωπος. Κλώτσησα τον αέρα, προσπάθησα να τον περιορίσω και σταμάτησα, δεν συνέχισα.
Πρ: Κλωτήσατε τα τζάμια για να μη χτυπήσει. Σκεφτήκατε να πατήσετε απλά το χέρι του με το μαχαίρι;
Χορ: Εγώ δεν είμαι ειδικά εκπαιδευμένος. Αφού αιφνιδιάστηκε από αυτό που έγινε, τον πιάνω του γυρίζω τον καρπό και του παίρνω το μαχαίρι.
Πρ: Δεν είχε βγει όμως ακόμη έξω;
Χορ: Είχε βγει. Έγω τον εβγαλα.
Πρ: Το τελευταίο πλήγμα που χτύπησε το κεφάλι του, δεν είχε βγει έξω
Χορ: Λέτε για το χτύπημα του κ. Δημόπουλου.
Πρ: Δεν είχε βγει όμως ακόμη έξω;
Χορ: Είχε βγει. Έγω τον εβγαλα.
Πρ: Το τελευταίο πλήγμα που χτύπησε το κεφάλι του, δεν είχε βγει έξω
Χορ: Λέτε για το χτύπημα του κ. Δημόπουλου.
Πρ: Ναι, δεν είχε βγει το σώμα του εξω. Στην ουσία τον τραβήξατε εσείς έξω. Άρα τί νόημα είχε το χτύπημα στο κεφάλι;
Χορ: Εγώ δεν χτύπησα…
Πρ: Γιατι αναμειχθήκατε; Αν δείτε μια ληστεία σε τράπεζα θα μπείτε μέσα και θα πείτε ότι εγώ αυτόν εκεί τον επικίνδυνο θα τον αφοπλίσω; Ή βλέπετε ότι τραβάει κάποιος μια τσάντα από μια γιαγιά…
Χορ: Να σας πω κάτι, κυρία πρόεδρε, ήταν τελείως ενστικτώδης κίνηση για να προστατεύσω τον συνάνθρωπό μου. Αυτό το στοιχείο υφίσταται στον χαρακτήρα μου.
Πρ: Δηλαδή σκεφτήκατε ότι ο ιδιοκτήτης το θέλει αυτό που κάνετε;
Χορ: Εγώ εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι ήμουν ο μόνος που αντέδρασε.
Πρ: Ναι, δεν ήσασταν μόνος, χτυπούσε και ο Δημόπουλος.
Χορ: Εγώ δεν είχα αντίληψη στο τι κάνει ο Δημόπουλος. Ήμουν συγκεντρωμένος στο τι κάνει ο Κωστόπουλος.
Πρ: Υπήρχε κόσμος που έλεγε να σταματήσετε;
Χορ: Eγώ δεν το ξέρω, ξέρω ότι ο μάρτυρας ο δασκαλεμένος…
Πρ: Λέμε τώρα για τον κύριο με τα μαλλιά και την κοτσίδα… Πώς γίνεται; Δεν είχατε επαφή με το τι γίνεται;
Χορ: Λειτούργησα από μόνος μου και από ένστικτο θέλοντας να περιορίσω έναν άνθρωπο που έκανε μια άδικη πράξη.
Πρ: Όταν του πήρατε το μαχαίρι ήταν επικίνδυνος;
Χορ: Όχι, γι’ αυτό σταμάτησα εγώ.
Πρ: Όταν ήρθαν οι αστυνομικοί;
Χορ: Πήρε το μαχαίρι.
Πρ: Είδατε πώς το πήρε το μαχαίρι;
Χορ: Όχι, το είδα μετά σε φωτογραφία. Δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη. Μέχρι και σήμερα είμαι πεπεισμένος ότι ήταν ένα θλιβερό γεγονός αλλά δεν συνδέεται με τη δική μας δράση.
Πρ: Όταν βγήκε και κρατούσε το λαιμό του εκτιμήσατε ότι είναι ένας άνθρωπος επικίνδυνος;
Χορ: Όχι δεν εκτίμησα ότι είναι επικίνδυνος, αλλά στην πορεία έγινε. Ένας άνθρωπος που δεν τον πειράζει κανένας, οπλίζεται ξανά και κάνει κίνηση να τραυματίσει κάποιον, είναι επικίνδυνος.
Πρ: Άλλη εξήγηση θα μπορούσε να υπάρχει γι’ αυτό;
Χορ: Δεν μπορώ να το ξέρω.
Πρ: Ότι κάτι έχει προηγηθεί, σε ανθρώπινο επίπεδο…
Χορ: Ότι έχει πάρει ουσίες.
Πρ: Δεν είχε πάρει ουσίες.
Χορ: Δεν ξέρω τι συνέβη.
Πρ: Αίματα υπήρχαν;
Χορ: Όχι, δεν υπήρχαν στο πεζοδρόμιο.
Πρ: Εκεί που σκουπίζονται τα γυαλιά υπάρχουν και αίματα…
Χορ: Μπορεί να ήταν από το χέρι του.
Πρ: Επίσης μας είπατε ότι πήγε να αυτοτραυματιστεί.
Χορ: Αυτός που πήγε να τον αφοπλίσει, ο αστυνομικός…