Σήμερα, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας είναι η πανελλήνια ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ξέρετε… είναι από αυτές τις μέρες που διάφοροι πολιτικοί κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις μιλώντας «για ένα τρομακτικό φαινόμενο που πρέπει να σταματήσει», για «μέτρα που πρέπει να παρθούν» κλπ .
Ως ένα άτομο που έχει δεχθεί εκφοβισμό στο σχολείο, επιτρέψτε μου να σας γράψω δύο πράγματα. Η σχολική βία και ο εκφοβισμός βασίζεται και αντανακλά τα στερεότυπα που έχει η κοινωνία απέναντι σε αυτά που ηλιθιωδώς κατηγοριοποιεί ως “διαφορετικό”. Στερεότυπα που υιοθετούν τα παιδιά από τους γονείς τους και από τον ευρύτερο κοινωνικό διάολο. Στη δική μου την περίπτωση, για παράδειγμα, επειδή το να είσαι γκέι ή το να έχεις ως αγόρι όχι μια τόσο αρρενωπή έκφραση φύλου ήταν κάτι κατακριτέο για την κοινωνία, αρκετοί συμμαθητές δεν έχαναν την ευκαιρία να μου το δείξουν (σχεδόν) με κάθε τρόπο.
Ακόμη και σήμερα τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά αποτελούν σταθερά τα πιο συχνά θύματα αυτού του σχολικού εκφοβισμού. Φυσικά, αρκετά έχουν αλλάξει από τότε που πήγαινα εγώ σχολείο, μέχρι και να παντρευτούμε μπορούμε τα ομόφυλα ζευγάρια. Αυτό, ωστόσο, το φαινόμενο δεν έχει αλλάξει. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο κοινωνικός διάλογος – αυτός που συντηρεί και αναπαράγει τα στερεότυπα – παραμένει ο ίδιος.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τους τελευταίους μήνες και τις συζητήσεις που έγιναν με αφορμή τον νόμο για την ισότητα στον γάμο. Για τουλάχιστον δύο μήνες, η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα δεχόταν καθημερινά λεκτικές επιθέσεις από δημοσιογράφους και «διάσημα πρόσωπα», ενώ ακόμη και μέσα στο κοινοβούλιο, αρκετοί πολιτικοί μιλούσαν για «παιδεραστίες, κτηνοβασίες» την ίδια στιγμή που οι μεγαλοπαπάδες αποφάσιζαν να αναγνωρίζουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπα ως «άρρωστα που πρέπει να θεραπευτούν». Είναι σημαντικό, ωστόσο, να καταλάβουμε πως κάθε φορά που ο Βελόπουλος ή Μητροπολίτης Πειραιώς ανοίγει το στόμα του για να μιλήσει για εμάς ή κάθε φορά που η Καινούργιου ή ο Λιάγκας καλεί έναν ομοφοβικό σελέμπριτι για να κάνει νούμερα, η κατάσταση γίνεται χειρότερη για τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά που πηγαίνουν σχολείο. Γιατί αυτά θα κληθεί να αντιμετωπίσουν τα άλλα παιδιά που έχουν ακούσει τους παραπάνω και έχουν πιστεί πως όσα ομοφοβικά λένε στα ΜΜΕ και στη Βουλή ισχύουν.
Φυσικά, αν ρωτήσεις όλους τους παραπάνω για ποιον λόγο εκφράζουν τόσο μίσος, η πρώτη απάντηση που σου δώσουν είναι «για το καλό των παιδιών» (έπαιξε πολύ αυτό το επιχείρημα και πρόσφατα στη Βουλή). Δυστυχώς, όμως, κανείς τους δεν λέει την αλήθεια. Πολύ απλά, γιατί αν όντως τους ένοιαζε το καλό των παιδιών δεν θα έλεγαν/έκαναν πράγματα που θα έθεταν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα μέχρι και τη ζωή της ΛΟΑΤΚΙ+ νεολαίας που πέφτει καθημερινά θύμα της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Γιατί αν νοιάζεσαι για το καλό των παιδιών, νοιάζεσαι για το καλό όλων και όχι μόνο των στρέιτ.
Με συγχωρείτε ίσως για την ένταση και την πικρία στα λόγια μου – είναι βλέπετε κι αυτά τα τραύματα που εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα μας και να πονάνε. Αν θέλουμε, ωστόσο, να τελειώνουμε κάποια στιγμή με το bullying πρέπει να ξεκινήσουμε με αυτούς που το καλλιεργούν στο μυαλό μας.
