Το antivirus κυκλοφορεί το νέο του τεύχος και δηλώνει EΝΟΧΟ για απροκάλυπτη προβολή της lgbt+ διαφορετικότητας.
Στους “συνήθεις ύποπτους” συναντάμε το όνομα μιας μεγάλη ντίβας που έγινε γνωστή παγκοσμίως, τραγουδώντας για την – χωρίς διακρίσεις – αγάπη. Μιλάμε φυσικά για τη Lara Fabian και την υπέροχη φωνή της, η οποία ακούγεται για πρώτη φόρα μέσα από τις σελίδες μας (σ.σ. και είναι υπέροχη).
Και αφού μιλάμε για φωνές, αποφασίσαμε να υψώσουμε (πάλι) τη δική μας για να εκθέσουμε -μέσα από το αφιέρωμά μας – το σύνολο της ομοφοβίας που κρύβεται πίσω από ένα ράσο και να την ενώσουμε με τις φωνές προσώπων (Κλ. Παπαπαντολέων, Κ. Παπαϊωάννου, Ν. Αλιβιζάτος) που παίρνουν σαφή θέση απέναντι σ΄αυτή.
Η “ενοχή” μας ολοκληρώνεται μέσα από τη συνέντευξη του διάσημου τρανς τραγουδιστή της country, Jaimie Wilson και ενός αφιερώματος για τα LGBT+ άτομα που έγραψαν ιστορία στον θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις γνωστές μας στήλες μόδας, πολιτισμού, υγείας κλπ.
Α … και επειδή άνοιξη έχουμε υποδεχόμαστε με χαρά το 11ο Outview Film Festival.
Editorial 79
Ούτε άξιος, ούτε αθώος!
Η φετινή άνοιξη ξεκίνησε για εμάς στο περιοδικό, με μια ημερήσια εκδρομή στο μαγευτικό δικαστήριο Αιγίου. Πλήθος κόσμου ομοιόμορφα ντυμένου, εκτός κάποιων “χρυσών λεπτομερειών”, ήταν εκεί για να μας υποδεχθεί και να κρατήσει φρέσκια τη ζεστή αίσθηση της ημέρας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ξενάγησης στο -ιδιαίτερο ομολογουμένως- δικαστικό σύστημα με το οποίο ήρθαμε για πρώτη φορά τόσο, μα τόσο κοντά. Μέσα στις εννιά ώρες αυτής της εμπειρίας επαναπροσδιορίσαμε έννοιες όπως ο σεβασμός, η αγάπη, η ελευθερία αλλά κυρίως αλλάξαμε τα πρέκια στη λεξούλα δικαιοσύνη. Νιώσαμε στο πετσί μας, αφού βγήκαμε από τη φούσκα στην οποία ζούμε, τι σημαίνει φόβος και κακοποίηση. Μέσα σε έναν χώρο δικαστηρίου. Αλλά, εν τέλει, το κυριότερο που κατανοήσαμε ήταν τι ακριβώς σημαίνει η λέξη υπερηφάνεια. Υπερηφάνεια για αυτό που είσαι. Υπερηφάνεια για αυτά που πιστεύεις. Υπερηφάνεια για το θάρρος να διεκδικείς. Υπερηφάνεια πάνω απ’όλα γιατί είμαστε πολύχρωμα πλάσματα και δε θέλουμε να γίνουμε ομοιόμορφα για όλα τα “χρυσά” του κόσμου.
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Σοφιανός
