Ακόμη και μέσα στην κουήρ κοινότητα, η αμφιφοβία δε λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, εξηγεί η συγγραφέας Lois Shearing*, με αφορμή τη χθεσινή Ημέρα Bi Ορατότητας.
Τα ομοφοβικά και τρανσφοβικά σχόλια έχουν αρχίσει επιτέλους να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, για τη ζημιά που προκαλούν. Πολλά αστεία που θα θεωρούνταν mainstream μόλις πριν από 10 χρόνια, σήμερα δικαίως, θεωρούνται απαράδεκτα.
Όμως, μέσα σε προοδευτικούς και κουήρ κύκλους, η τρανσφοβία και η ομοφοβία καταγγέλλονται και αντιμετωπίζονται, ή τουλάχιστον συζητούνται.
Γιατί, λοιπόν, η μισαλλοδοξία απέναντι στην αμφιφοβία να υστερεί;
Νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, η οποία τυχαίνει να είναι και Εβδομάδα Bi Ευαισθητοποίησης, η βουλευτής των Εργατικών του Ηνωμένου Βασιλείου, Rosie Duffield, ρωτήθηκε για το τι της άρεσε και έκανε like σε ένα tweet που επέκρινε την «ανάκτηση» της λέξης κουήρ, και αποκαλούσε τα τρανς άτομα «ετεροφυλόφιλα άτομα που μοιάζουν με το αντίθετο φύλο». Σε απάντηση, η Duffield ισχυρίστηκε ότι «πολλοί γκέι φίλοι της» προσβάλλονται από «άντρες… που είναι παντρεμένοι με γυναίκες, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως κουήρ» τονίζοντας ότι προσβάλλονται που οικειοποιούνται τη γκέι κουλτούρα με τρόπο που είναι πολύ ζημιογόνος για το κίνημα για τα δικαιώματα των γκέι.
Σχόλια, όπως αυτά, ακυρώνουν την ταυτότητα των bisexual, pansexual και κουήρ ανδρών σε ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Αλλά ακόμη και μέσα στην κουήρ κοινότητα, τα αμφιφοβικά αστεία και σχόλια εξακολουθούν να είναι συχνά, και περνούν χωρίς να τα καταγγέλλει κανείς.
Για παράδειγμα, η κωμικός Rachel Mccartney έχει κάνει ανοιχτά αμφιφοβικά σχόλια σε πολλές περιπτώσεις. Αυτό περιελάμβανε ένα tweet, σε απάντηση των κατηγοριών ότι η πρώην κοπέλα του Jeffrey Epstein και δήθεν συνεργός του, Ghislaine Maxwell, κακοποίησε ανήλικα κορίτσια: «Το να βγαίνεις με έναν 60χρονο άντρα και να βιάζεις 15χρονα κορίτσια είναι bi κουλτούρα». (Στο μεταξύ οι bi γυναίκες αντιμετωπίζουν υψηλότερα ποσοστά σεξουαλικής βίας από ό,τι οι γκέι και οι στρέιτ γυναίκες).
Η αμφιφοβία κυριαρχεί
Το 2017, η Stonewall διαπίστωσε ότι το 1/3 των εφήβων “πολύ συχνά” ή “συχνά” ακούει αρνητικά σχόλια για τους bi ανθρώπους (αμφιφοβικός λόγος), για παράδειγμα, ότι οι bi άνθρωποι είναι “άπληστοι” ή “απλά περνούν μια φάση”. Επιπλέον, μια μελέτη του 2014 που εξέτασε διαδικτυακές συζητήσεις σχετικά με τη αμφιφυλοφιλία σε ΛΟΑΤΚΙ+ περιβάλλοντα διαπίστωσε ότι το 55 % των σχολίων περιείχε κάποια μορφή (ή στοιχεία) αμφιφοβίας ή μονοσεξισμού.
Παρά την επικράτηση της αμφιφοβίας, είναι σύνηθες να διαβάζουμε ή να ακούμε σχόλια για αμφιφυλόφιλα άτομα, που “έχουν προνόμια”, ή δεν αντιμετωπίζουν “πραγματική καταπίεση”. Αλλά αυτό είναι αποδεδειγμένα ψευδές: είναι τεκμηριωμένο ότι οι bi άνθρωποι αντιμετωπίζουν υψηλότερα ποσοστά ψυχικών ασθενειών, εν μέρει λόγω της αμφιφοβίας και των διπλών διακρίσεων. Οι bi άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να υποβληθούν σε εξετάσεις για τον ιό του HIV, λόγω του κοινωνικού στίγματος και αμφιβοφίας στο πλαίσιο υγειονομικής περίθαλψης. Τα bi άτομα είναι, επίσης, πιο πιθανό να υποφέρουν από εθισμό ή κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ. Ωστόσο, οι bi άνθρωποι εξακολουθούν να γίνονται στόχος σκληρών αστείων ή σχολίων. Θεωρείται, λανθασμένα, ότι προσπαθούν να ξεφύγουν “από την καταπίεσή τους”, ή ότι είναι “άπληστα” άτομα.
Το να παίρνουμε στα σοβαρά την αμφιφοβία θα σήμαινε επανεξέταση του επιχειρήματος «γεννήθηκε έτσι»
Όπως έγραψε το άτομο με το όνομα Heron Greensmith, δικηγόρος, που δραστηριοποιείται ακτιβιστικά: «Το πρόβλημα είναι ότι πολλά LGBTQ2S+ άτομα που ασχολούνται με τον ακτιβισμό επένδυσαν πάρα πολύ σε ένα επιχείρημα που είναι ψευδές και αδιέξοδο: Το Queerness δεν είναι αμετάβλητο για όλα μας. Η περιέργεια μπορεί να είναι υπέροχα ρευστή».
Θα σήμαινε, επίσης, να αμφισβητήσετε την ιδέα ότι το να είσαι άπληστος ή να είσαι μαλθακός δεν είναι ελαττώματα του χαρακτήρα. Το bi άτομο με το όνομα Maz Hedgehog, που είναι συγγραφέας, επισημαίνει κι ένα άλλο είδος προκατάληψης που οι προοδευτικοί χώροι δεν έχουν ακόμη υπολογίσει: τη χονδροφοβία. Γράφει: «Η παχυσαρκία και η αμφιφυλοφιλία γίνονται σημάδια ελαττώματος, ή θεωρούνται κάτι ημιτελές ή ανώριμο, που πρέπει να φοβόμαστε και να απορρίπτουμε. Γίνονται προσωρινές κατηγορίες, που πρέπει να πειθαρχηθούν στην ωριμότητα και τη συνοχή, για να μην καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα.»
Η αμφιφοβία πρέπει να ληφθεί τόσο σοβαρά, όσο κάθε άλλο είδος προκατάληψης ή διάκρισης. Γνωρίζουμε ότι η αμφιφοβία είναι πραγματική, έχουμε αποδείξεις δεκαετιών για τη βλάβη που προκαλεί. Αν δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε μέσα στην κουήρ κοινότητα, πώς θα το κάνουμε στην κυρίαρχη κοινωνία; Η απάντηση είναι να μην προσπαθήσουμε να πείσουμε τους ανθρώπους ότι η αμφιφοβία είναι πραγματική, αλλά να αρχίσουμε να αντιδρούμε σ’ αυτήν, με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε με άλλους τύπους φανατισμού: να την καταγγέλλουμε, να την ονοματίζουμε, και να ξεκαθαρίζουμε ότι είναι ανεπίτρεπτη.
*Lois Shearing συγγραφέας του “Bi the Way: The Bisexual Guide to Life“
https://avmag.gr/114401/i-amfi-bi-taytotita-einai-edo-kai-chreiazetai-choro/
