Τι γίνεται, όμως, όταν τα άτομα που έχουν αναλάβει την παρουσίαση (και την κριτική των επίδοξων μοντέλων) δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της διαφορετικότητας, αν και μιλούν συνέχεια γι΄αυτή;
Ξέρω τι θα μου πεις. “Μα, τι περίμενες και εσύ από ένα σόου σαν το GNTM;”. Πριν όμως καταλήξω να συμφωνήσω μαζί σου, άσε με να σου εξηγήσω κάτι. Σπάνια στην ελληνική τηλεόραση έχεις την ευκαιρία να δεις queer άτομα να περπατούν περήφανα με τακούνια, να βάφονται όπως θέλουν και να λένε με θάρρος ότι τα ρούχα δεν έχουν φύλο.
Φυσικά, θα τα δεις μόνο στα πρώτα επεισόδια, αφού σπάνια συνεχίζουν στο ριάλιτι ή αν συνεχίσουν μια ολόκληρη ομάδα πέφτει πάνω τους για να τα κανονικοποιήσει, αλλά και πάλι είναι μια ανάσα στη στερεοτυπική τηλεοπτική πραγματικότητα που ζούμε.
Φέτος, βέβαια, κάτι έχει αλλάξει στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Η “διαφορετικότητα” πουλάει και απ΄ότι φαίνεται, οι άνθρωποι πίσω απ΄αυτό αποφάσισαν να την εκμεταλλευτούν περισσότερο. Τι γίνεται, όμως, όταν τα άτομα που έχουν αναλάβει την παρουσίαση (και την κριτική των επίδοξων μοντέλων) δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της διαφορετικότητας, αν και μιλούν συνέχεια γι΄αυτή;
Στο πρώτο επεισόδιο είδαμε έναν τσακωμό μεταξύ των κριτών με κεντρικό ζήτημα το τι είναι “diversity”. Η συζήτηση τους αποκάλυψε πολλά για τον τρόπο που το παιχνίδι πρόκειται να διαχειριστεί την έννοιας της -διαφημιζόμενης- διαφορετικότητας (να είστε διαφορετικοί αλλά το στερεοτυπικά όμορφο πάντα νικά).
Μόνο κάποια στιγμή η Σοφία Χαζτηπαντελή κατάφερε να μιλήσει για υποεκπροσωπούμενες ομάδες και για τη σημασία της διαφορετικότητας. Και μπορεί να τα είπε σε σπαστά Ελληνικά – Κυπριακά – Αγγλικά, αλλά τουλάχιστον έγινε περισσότερο κατανοητή στα αυτιά μας απ΄αυτούς που επιχειρηματολογούσαν με φράσεις όπως “δεν μπορούμε να πηγαίνουμε μόνο σε περιπτώσεις παιδιών (oversized) που είναι represented αλλά δεν είναι healthy” .
Και τώρα θα συμφωνήσω μαζί σου. Μα, τι περίμενα και εγώ από ένα σόου σαν το GNTM;
