Ως παιδί στρατιωτικού έχω μεγαλώσει σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και έχω κάνει αρκετές γνωριμίες με άτομα σχεδόν από όλη την Ελλάδα. Συμμαθητές/τριες, συμφοιτητές/τριες, φίλοι/ες, συγγενείς, γνωστοί, καθηγητές/καθηγήτριες. Τα άτομα αυτά τα βλέπω συχνά στο feed μου. Άτομα cis, straight που συνυπάρχουμε, πέρα από τον “σοσιαλμιντιακό” κόσμο και στον πραγματικό. Ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον.
Δεν είμαι πλέον σίγουρος αν συνυπάρχουμε μαζί στην ίδια χώρα που λέμε Ελλάδα. Κάθε μέρα, όταν ξεπετάγεται μια είδηση ή κάποιο σκάνδαλο βλέπω αρκετά ΛΟΑΤΚΙ άτομα ή άτομα του κινηματικού χώρου να αντιδρούν, να σχολιάζουν, να κριτικάρουν, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν βλέπω τους cis straight γνωστούς μου να αντιδρούν στα τίποτα.
Τι και αν η κυβέρνηση απαγορεύει τις διαδηλώσεις; Τι και αν στα Blue Star Ferries διαχωρίζουν τους επιβάτες σε μαύρους και λευκούς; Τι και αν υπάρχει αύξηση της αστυνομικής βίας και η αστυνομία δολοφονεί; Τι και αν οι πρόσφυγες πεθαίνουν και ζουν σε άθλιες συνθήκες στις δομές φιλοξενίας; Τι και αν η ανεργία έχει εκτοξευθεί και τα επιδόματα κόβονται; Κανένας από τους cis straight φίλους μου δεν φαίνεται να νοιάζεται γι’αυτά. Λες και δεν ζουν στην ίδια χώρα με εμάς.
Το μόνο που τους νοιάζει είναι να ποστάρουν φωτογραφίες από τις διακοπές τους, από τους γάμους τους και τα παιδιά τους, από τις δουλειές τους με συναδέρφους, το masterchef ή ότι άλλο ριάλιτι βλέπουν και τα ποτά που πίνουν στα καγκουρομάγαζα, δείχνοντας ότι τίποτα από ό,τι συμβαίνει γύρω τους δεν τους αγγίζει.
Οι λίγοι από αυτούς που καταφέρνουν να μιλήσουν είναι συνήθως στην αντίθετη πλευρά. Αποκαλούν τους πρόσφυγες λαθρομετανάστες, συμφωνούν με την αστυνομική βία, δεν τους νοιάζει για τις απαγορεύσεις στις πορείες ή οτιδήποτε άλλο. Τους νοιάζει μόνο η Αγία Σοφία, η ελληνικότητα της Μακεδονίας, το εθνικό φρόνιμα, και ο γάμος της Μαρίκας και του Στέλιου στα Γρεβενά.
Πλέον, πιστεύω ότι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους. Αρνείστε ή δεν θέλετε να δείτε οτιδήποτε άλλο πέρα από την δικιά σας σφαίρα και την ασφάλεια του μικρόκοσμου που έχετε χτίσει γύρω σας.
Συνήθιζα να πιστεύω ότι η λέξη “νοικοκυραίοι”, αναφέρονταν σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας από εμένα. Boomer που έχουν μεγαλώσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης που είναι δύσκολο να αλλάξει. Πλέον βλέπω ότι η έννοια αυτή έχει διευρυνθεί και περιλαμβάνει και εσάς. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά είστε και εσείς “νοικοκυραίοι”.
Περιμένω καλύτερα πράγματα από εσάς. Δεν μπορώ να το πιστεύω ότι εγώ φοβάμαι για την ζωή μου και την άνοδο του φασισμού και εσάς δεν σαν αγγίζει τίποτα. Ότι ξυπνάω κάθε μέρα και κοιτάω τις ειδήσεις και βλέπω έναν σκατόκοσμο γύρω μου εσείς ασχολείστε μόνο με το GNTM, χωρίς να σας νοιάζει τίποτα άλλο.
Ζούμε σε δύο παράλληλους κόσμους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Πότε όμως αυτοί οι κόσμοι θα αρχίσουν να συγκλίνουν;
