«Να σας δείξω τι εννοώ;» Κοντοσταθήκαμε για λίγο. Η Βίκυ κοίταξε με ανησυχία. Η Αντωνία ατάραχη. Ο Πέτρος πισωπάτησε. Σκεφτήκαμε και οι τρεις: «Με τα ρούχα ή χωρίς; Τι εννοεί να μας δείξει;» Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο, η Ντένια βγάζει το μαστίγιο (flogger) από τη σακούλα που είχε ακουμπήσει νωρίτερα αθώα στο τραπέζι και περιγράφει: «Αυτό είναι από δέρμα αγελάδας. Το πιο καλό και ακριβό υλικό είναι από ζαρκάδι ή ελάφι. Αμέσως μετά έρχεται το δέρμα αγελάδας σε αξία και ποιότητα». Εκείνη τη στιγμή η Αντωνία έκανε ένα νεύμα σα να επιβεβαιώνει τα όσα γνώριζε από δική της προσωπική έρευνα για το bdsm και οι υπόλοιποι βγάλαμε μια ανάσα ανακούφισης: Εντάξει, τελικά δεν ήταν τόσο τρομερό. Πολύ μεγάλη σημασία έχει η γνωριμία με το υλικό. Ο Πέτρος έπιασε με τα χέρια του τις ουρές του μαστιγίου και είδε ότι ήταν φτιαγμένες από ένα αρκετά μαλακό και ελαφρύ δέρμα. Αμέσως ένιωσε μια εξοικείωση και σε συνδυασμό με την ευγενική φυσιογνωμία της Ντένιας, που δεν πρόδιδε καθόλου εξωτερικά τον Master top ρόλο που έχει στο bdsm, το ενδιαφέρον του εντάθηκε πολύ γρήγορα για αυτή την άγνωστη μέχρι τώρα πρακτική.
Στη συνάντηση με τη Σοφία (Wisdomme) ο καταλύτης ήταν το σκοινί. Μόλις το πιάσεις θα καταλάβεις ότι είναι ένα υλικό που δεν σου… χαρίζεται. Αλλά από τον rigger, τον άνθρωπο που θα σε δέσει, εξαρτάται το πόσο, το πού και το πώς θα σε πονέσει. Ή το αν απλά θα νιώσεις το αίσθημα του περιορισμού, χωρίς τον πόνο. Η Σοφία είχε μία εξοικείωση με το σκοινί, που σε στιγμή αμηχανίας μπορεί να έπαιζε μαζί του. Εμείς, την κοιτούσαμε με μία λαχτάρα να το δοκιμάσουμε, αφού δεν φαινόταν τόσο τρομερό από κοντά – ήταν ένα απλό σχετικά λεπτό σκοινί – και είχαμε ξεπεράσει και το φόβο μετά την κουβέντα με την Ντένια. O Πέτρος της ζήτησε με θράσος στο τέλος της συζήτησης να του δείξει πώς δένει, με τον ίδιο ως «μοντέλο», ενώ η Βίκυ το μετάνιωσε που δεν το ζήτησε νωρίτερα και το σκεφτόταν στο δρόμο για το γυρισμό.
Με την 51χρονη Ντένια – αυτοπροσδιορίζεται ως λεσβία – που έχει κυρίως εμπειρίες από το εξωτερικό (Ολλανδία και Γερμανία) και τις αρέσουν σεξουαλικά οι γυναίκες, συναντηθήκαμε στα γραφεία του Antivirus. Η Ντένια είναι ο άνθρωπος που κατά κύριο λόγο της χρωστάμε το γεγονός ότι κάθε δύο μήνες το περιοδικό φτάνει στα χέρια των αναγνωστών μέσα από το δίκτυο των καταστημάτων που το διαθέτουν δωρεάν.
Η 28χρονη Σοφία – αυτοπροσδιορίζεται ως homoflexible – προτιμά σεξουαλικά τις κοπέλες ή τους άνδρες που έχουν ανεπτυγμένα τα θηλυκά χαρακτηριστικά τους, ή είναι crossdressers και ο ρόλος της είναι domme με έμφαση στο bondage και ειδικότερα την ιαπωνική τεχνική δεσίματος, το shibari. Βλέπει το δέσιμο πρώτα ως τέχνη, μετά ως παιχνίδι και έπειτα έρχεται το σεξουαλικό στοιχείο. Βρίσκεται σε ανοιχτή σχέση με μία κοπέλα και με ένα αγόρι που είναι crossdresser, με τους οποίους και συγκατοικεί. Ο χώρος της συνάντησής μας ήταν ένα καφέ στα Εξάρχεια.
O 21χρονος Δημήτρης, ζει μεν στην Αθήνα εδώ και δυόμιση μήνες, αλλά η κουβέντα με τον Δημήτρη έγινε μέσω Skype. Δηλώνει sub, υποτακτικός, ο οποίος όμως τόσο στην κουβέντα μαζί του όσο και μιλώντας με τους επίδοξους παρτενέρ του, ξέρει από πριν τι του αρέσει και τι θα ήθελε να δοκιμάσει, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Κυρίως, βέβαια, αυτό που επιθυμεί είναι να ευχαριστήσει τον dom του.
Με τη Χρυσούλα (Ηλιοπούλου) μιλήσαμε μέσω Skype, διότι μένει στις ΗΠΑ και σπουδάζει εκεί Sex Therapy, κάνοντας δύο μεταπτυχιακά προγράμματα ταυτόχρονα, ενώ έχει τελειώσει κοινωνιολόγος στην Πάντειο.
Και οι τέσσερις συνομιλητές μας ασχολούνται με το bdsm είτε για την απόλαυση που τους προσφέρει, συνδυάζοντάς το με το σεξ ή και όχι, είτε ακαδημαϊκά, όπως η Χρυσούλα, η οποία όμως το «γνώρισε» μέσα από τις εμπειρίες άλλων, πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.
Όλοι συμφωνούν ότι η διαπραγμάτευση πριν από τη «σκηνή», η συναίνεση, η αμοιβαιότητα, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός, είναι αυτά που ορίζουν το παιχνίδι του bdsm και το διαχωρίζουν από την κακοποίηση και τις κακοποιητικές σχέσεις. Μάλιστα, οι παίκτες του bdsm έχουν προχωρήσει τόσο πολύ στην προσπάθειά τους να αντλούν περισσότερο ηδονή, από ότι ανασφάλεια, ώστε συμπεριλαμβάνουν κανόνες και λέξεις ασφαλείας (safe words), προκειμένου να μπορούν και οι δύο (ή περισσότεροι) συμμετέχοντες σε μία «σκηνή» να αντλούν ευχαρίστηση. Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται και η άποψη της Αντωνίας, η οποία από τους τρεις μας είχε μελετήσει τα περισσότερα γύρω από το bdsm. Αυτό ήταν αποκαλυπτικό τόσο για τον Πέτρο όσο και την Βίκυ, που μέχρι να γίνει αυτό το αφιέρωμα πίστευαν ότι το bdsm ήταν μια ακραία έκφραση της σεξουαλικότητας, που πάντα περιλαμβάνει σεξ, πόνο και αίμα.
Η Χρυσούλα μας απαντά στις προκαταλήψεις που επικρατούν γύρω από το bdsm: «Αυτά που ακούγονται είναι πάρα πολύ παθολογικοποιημένα. Στο bdsm υπάρχει μεγάλο ποσοστό συναίνεσης και πολύ αυστηρά όρια στο τι μπορεί να γίνει και τι όχι στις συνεδρίες, είναι ελεγχόμενες.
Υπάρχει, επίσης, συναίνεση μέσα στις κοινότητες, πράγμα που δεν υπάρχει σε ετεροκανονικές σχέσεις. Οι συζητήσεις που γίνονται σε βάθος μέσα στις σχέσεις bdsm είναι πολύ πιο εκτενείς από τις ετεροκανονικές, ακόμα και από τις mainstream ομοφυλόφιλες.
Κάπως έτσι άρχισα να ενδιαφέρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό και είναι ένα αντικείμενο που δεν έχει ερευνηθεί πάρα πολύ επιστημονικά», μας εξηγεί η Χρυσούλα και συμπληρώνει:
«Πρέπει να δείτε πόσο μεγάλη συναίνεση υπάρχει μέσα στις συνεδρίες και πόσο αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε για το σεξ με έναν τόσο απενεχοποιημένο, αποπαθολογικοποιημένο και αναλυτικό τρόπο, που γι’ αυτό με έχουν ενθουσιάσει».
«Αν μπορούσαμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση με τους άλλους ανθρώπους», καταλήγει, «θα ήμασταν όλοι πολύ καλύτεροι».
«Είναι καλό οι άνθρωποι να έχουν λυμένα τα προσωπικά τους προβλήματα», ήταν η πρώτη κουβέντα που μας είπε η Σοφία (Wisdomme). Είτε αυτά προσδιορίζονται στο σεξουαλικό προσανατολισμό, είτε στο κομμάτι των σχέσεων, οι οποίες μπορεί να είναι σχέσεις συμμετρίας ή ασυμμετρίας, είτε στον προσδιορισμό της ταυτότητας, αν είναι γκέι ή είναι στρέιτ. «Ανεξάρτητα από το που ανήκει κάποιος πρέπει να δει το λόγο για τον οποίον το κάνει, το κάνει γιατί γουστάρει, το κάνει γιατί έτσι έμαθε, το κάνει λόγω ενός επίκτητου εξωτερικού παράγοντα; Πρέπει να είναι ξεκάθαρο έτσι ώστε ό,τι επιλέξει να το κάνει συνειδητά και να είναι καλά με τον εαυτό του και κατ’ επέκταση με τους γύρω του.»
Η Σοφία μιλάει για ασυμμετρία στη σχέση, κάτι που την εξιτάρει, ενώ η Χρυσούλα το ορίζει ως δυναμικές ισχύος. Η Ντένια μιλάει καθαρά για «παιχνίδι» με συγκεκριμένους κανόνες, όπου της ίδιας της αρέσει να παίρνει το ρόλο του service top, δηλαδή κάνει ό,τι θέλει ο btm, αρκεί να της αρέσει. Αντίστοιχα, ο Δημήτρης αντλεί την ευχαρίστηση από το άγνωστο και από τον κίνδυνο, από το σασπένς και το φόβο, επηρεασμένος από την αγάπη του για τις ταινίες τρόμου και τη Σχολή Κινηματογράφου την οποία παρακολουθεί ως φοιτητής.
Η Σοφία είναι από τους ανθρώπους που πάντα είχε μια κλίση προς στις ασύμμετρες καταστάσεις. Της άρεσε γιατί έχουν ένα αισθητικό ενδιαφέρον. Μας είπε χαρακτηριστικά: «Ενώ μια σχέση μπορεί να έχει ασυμμετρία ως προς τη δυναμική της, τα άτομα μεταξύ τους έχουν ισότητα ως άνθρωποι και αυτό έχει μια γοητεία. Αυτό συμβαίνει γιατί πρέπει πρώτα απ’ όλα να είμαστε άνθρωποι και να είμαστε ο εαυτός μας και μετά να είμαστε οι ρόλοι που έχουμε επιλέξει στη ζωή μας και στις σχέσεις μας.»
Η Χρυσούλα, από την πλευρά της, αναφέρεται σε ξεκάθαρες δυναμικές ισχύος που καθορίζουν ότι κάποιο ή περισσότερα από τα άτομα έχει περισσότερη ισχύ και κάποιο ή περισσότερα λιγότερη ισχύ – power dynamics. Σύμφωνα με την ίδια και με βάση του τι μέχρι τώρα έχει γνωρίσει μέσα από την έρευνα, «αυτό από μόνο του δημιουργεί μία ανισορροπία στη δυναμική της σεξουαλικής σχέσης, η οποία είναι πάρα πολύ ερεθιστική. Και μόνο η παρουσία ισχύος, η γνώση της μεγαλύτερης δύναμης είναι ερεθιστική και για τους δύο.»
Η safe word (λέξη ασφαλείας) και η σημασία της
«Υπάρχουν οι top που δεν τους νοιάζει αν πονάει ή υποφέρει ο btm. Εγώ ψάχνω κάποιον που να το απολαμβάνουμε και οι δύο, να υπάρχει μία σύμπνοια, ό,τι θέλει ο btm, αρκεί να μου αρέσει και μένα», μας εξηγεί η Ντένια και συμπληρώνει: «Όλα γίνονται συναινετικά και πρέπει να υπάρχει σεβασμός σε δύο πράγματα, α) να έχεις συνεννοηθεί για το safe word, είναι απαραίτητο, χωρίς αυτό είναι αυτοκτονία και β) όταν τελειώσει το session ο άλλος άνθρωπος είναι ίσος σου, εκτός σκηνής». Έχει μεγάλη σημασία «να σέβεσαι τη λέξη ασφαλείας και να έχεις συνεννοηθεί από πριν αν θες να περάσεις λίγο τα όρια ή απλά να φτάσει ο άλλος στα όριά του, ψυχολογικά ή σωματικά. Υπάρχουν και btm sub που έχουν αυτό τον ρόλο για 24 ώρες 7 μέρες τη βδομάδα, αλλά κι αυτό είναι συνεννοημένο. Μπορεί να μένουν μαζί, αλλά κι αυτό είναι συναινετικό. Υπάρχουν ξεκάθαρα όρια. Και, βέβαια, είναι πολύ σημαντική η ασφάλεια του χώρου που θα παίζεις, στο χώρο σου, στο σπίτι του άλλου, στην κοινότητα, έξω στο ύπαιθρο.»
Στη συζήτηση παρεμβαίνει η Αντωνία για να συμφωνήσει: «Για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι η εμπιστοσύνη και το δεύτερο πιο σημαντικό που έχει άμεση σχέση είναι το safe word. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις κάτι στο πλαίσιο του bdsm, αν δεν έχεις μια λέξη ασφαλείας. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι μπορεί να λες «όχι, δεν θέλω», «άσε με», «παράτα με» και τέτοια, αλλά άπαξ και πεις τη λέξη που έχεις ορίσει εξ αρχής ότι θα την πεις για να σταματήσει η σκηνή, τότε ο άλλος οφείλει να σταματήσει. Κι έτσι δεν υπάρχει abuse (σ.σ. κακοποίηση) στην όλη σκηνή.»
Μάλιστα, η Σοφία ως domme διευκρινίζει ότι αν «και μιλάμε για μια σχέση με ασυμμετρία dom/sub, σίγουρα θέλω να βρω στον άλλον πράγματα να θαυμάσω ακόμα κι αν ο άλλος έχει τον υποτακτικό ρόλο απέναντί μου. Πρώτα σε μένα έχει σημασία να ταιριάζουμε σαν άνθρωποι και σε δεύτερο βαθμό να ταιριάζουμε σα ρόλοι.»
Και ο Δημήτρης, αυτοπροσδιοριζόμενος ως sub, θα μας πει: «Προσπαθώ να απαντάω και να μεταδώσω ότι, ναι, είμαι υποτακτικός, δεν είμαι μαλάκας, είμαι εδώ και για μένα όχι για σένα και αυτό το πράγμα είναι από τις πιο βασικές παρεξηγήσεις του bdsm. Θεωρεί ο άλλος ότι οφείλεις ως slave ή ως sub να μην του πεις “όχι”, να μην του φέρεις αντίρρηση, το οποίο για μένα είναι ο ορισμός του βιασμού. Δηλαδή όταν κάτι είναι μη συναινετικό, όταν εγώ πω όχι και ο άλλος συνεχίσει να το κάνει ή θα απαιτήσει από μένα ή με έναν ψυχολογικό τρόπο ή οποιοδήποτε τρόπο εγώ να μην το πω αυτό το “όχι” στα πλαίσια του παιχνιδιού, αυτό για μένα είναι ο ορισμός του βιασμού είναι η παρεξήγηση της όλης κατάστασης. Από τη στιγμή όμως που υπάρχουν άτομα που λένε ότι μ’ αρέσει να του λέω του άλλου «όχι μην το κάνεις» κι ο άλλος να το κάνει, προφανώς το λένε σε ένα πιο θεατρικό πλαίσιο, αλλά φυσικά τα όρια είναι λεπτά και από τη στιγμή που τα άτομα αυτά το έχουν προσδιορίσει ως abuse ίσως και να μπορώ να το δεχτώ μέχρι εκεί. Αλλά είναι πολύ λεπτές οι γραμμές, κατά πόσο κάτι είναι θεατρικό ή είναι πραγματικότητα ή δεν συναινείς σε αυτό που κάνει ο άλλος. Μέχρι τώρα δεν έχω μπει καθόλου σε αυτό το πεδίο, δεν μου αρέσει το abuse. Πρέπει να το έχω ζητήσει εγώ, να είμαι σύμφωνος σωματικά και λεκτικά με αυτό.»
Η διαφορά με την κακοποίηση
Στη συζήτησή μας με τη Ντένια, λοιπόν, μπαίνει το θέμα της βίας και της κακοποίησης. Σύμφωνα με την ίδια, το bdsm είναι παρεξηγημένο και πολλές φορές θέλουν να μπουν σε αυτό άτομα με διαφορετικά κίνητρα. Γι’ αυτό υπάρχει ισχυρή κοινότητα και πάρα πολλοί συσπειρώνονται, μας λέει, και φέρνει το πρόσφατο παράδειγμα με την υπόθεση ενός στρέιτ νεαρού ζευγαριού και μιας 40χρονης Γαλλίδας, που την κρατούσαν δεμένη στο σπίτι τους στη Λαμία: «Αν ήταν πραγματικά μία σχέση bdsm μεταξύ των τριών, όπως ισχυρίστηκε ο δράστης, δεν θα έφταναν στα δικαστήρια. Είναι τελείως διαφορετική η ψυχολογική βία. Δεν υπάρχει σε μία σχέση bdsm. Ή είσαι σε ένα περιβάλλον ασφαλές και το λες και δεν ντρέπεσαι ή είσαι σε ένα περιβάλλον κακοποιητικό και ο άλλος σε εκβιάζει και σου λέει να μην τα πεις πουθενά. Αν δε σου αρέσει αυτό και λες ότι “με κράταγε σκλάβα”, σημαίνει ότι δεν υπήρχε συναίνεση. Έχουν διώξει κόσμο από την κοινότητα γιατί δεν έπαιζε σωστά.»
Η ίδια δεν ρίχνει άδικο σε όσους φοβούνται το bdsm στην Ελλάδα. Υπάρχει άγνοια και γίνονται τραγικά λάθη, μας λέει και εξηγεί: «Κανονικά ο btm έχει το πάνω χέρι, αυτό έχει σημασία. Ή τα μαθαίνεις σωστά ή σε ξερνάει η κοινότητα.»
Ο Δημήτρης μας λέει ότι «ζητάω αυτό που θέλω εκείνη τη στιγμή και το θέλω πραγματικά. Δηλαδή είμαι το άτομο που άμα κάποιος μου κρατήσει τα χέρια ακινητοποιημένα, θα μείνω απλά ακίνητος. Αν τα τραβήξω τα χέρια μου, θέλω να μου τα αφήσει, δεν θέλω να συνεχίσει να μου τα κρατάει. Γλωσσικά αυτό που έχω ανακαλύψει μέχρι σήμερα είναι ότι το δεύτερο θεωρείται abuse και μέχρι τώρα δεν είναι τόσο στο πεδίο των ενδιαφερόντων μου. Το abuse δίνει μία φήμη κακή στο bdsm, κατά την άποψή μου. Αν γίνει σωστά, κατά την πράξη, δεν είναι abuse, παρά μόνο αν κάνεις role play, βιασμό. Πολλά άτομα, όταν κάνω μια συνεννόηση για να βρεθώ μαζί τους, θα μου πουν “σε θέλω σκλαβάκι”, “σε θέλω έτσι”, “να κάνεις αυτό” και μία ατάκα που είναι πολύ κλασική είναι “δεν θέλω να μου πεις όχι σε τίποτα”.»
Δεν είναι απαραίτητο το σεξ
Προχωρώντας σε άλλη μία απομυθοποίηση, η Ντένια θα μας πει κατηγορηματικά: «Ένα βασικό θέμα είναι ότι δεν είναι στάνταρ το σεξ. Αν θες να το βάλεις μέσα, το συνεννοείσαι, αλλά δεν εννοείται καθόλου. Πρέπει να ξεκαθαριστεί από πριν. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να παίξουν με τον καθένα, αλλά δεν μπορούν να πηδηχτούν με τον καθένα.
Επίσης, επειδή το παιχνίδι του bdsm είναι πάθος, μερικοί αντικαθιστούν το σεξ με bdsm.»
Στην καθαρή του μορφή το bdsm είναι παιχνίδι, σύμφωνα με την Ντένια, «δεν φιλάς στο στόμα, δεν είναι σεξ, είναι ξεχωριστό. Άλλο το σκάκι ή το μπιλιάρδο και άλλο το σεξ. Μπορείς να το συμφωνήσεις, βέβαια, και μετά να το κάνεις».
Στην ερώτηση της Αντωνίας για το αν θεωρεί ότι «σε κάθε σκηνή bdsm πρέπει να υπάρχει ο παράγοντας του σεξ», ο Δημήτρης απαντά: «Όχι καθόλου. Γενικότερα το bdsm πηγαίνει σε πολύ πιο εγκεφαλικά πράγματα. Πηγαίνει ουσιαστικά σε κοινωνικές εξουσίες. Θεωρώ ότι δεν είναι απαραίτητο το σεξ. Μου αρέσουν άτομα τόσο πολύ που θα μπορούσα απλά να μου ζητήσουν να τους καθαρίσω το σπίτι, ως μια υποταγή προς αυτούς, μια χάρη για το πόσο ωραίοι είναι. Επειδή είναι τελείως εγκεφαλικό μπορεί να μην κάνεις εκείνη τη στιγμή κάτι σεξουαλικό, αλλά μπορεί μετά να τραβήξεις μια μαλακία και να είναι μία από τις καλύτερες μαλακίες που έχεις τραβήξει. Δηλαδή όλα εν τέλει εκεί οδηγούνε, το τελείωμα, αλλά η σκέψη, τα σενάρια σε οδηγούν, η φαντασία, οι συνδηλώσεις, το τι θα μπορούσε να γίνει, επίσης, πολλές φορές είναι ο κίνδυνος, είναι ριψοκίνδυνο να περιμένω κάποιον με δεμένα μάτια στο χώρο μου. Αλλά είναι δευτερεύοντα από το σεξ που θα σου δώσουν τη διάθεση και να αυνανιστείς και να σκεφτείς και να προχωρήσεις και να ηδονιστείς.»
Εκπαίδευση
Σχετικά με το πώς θα κρατήσεις το μαστίγιο και πόσο θα χτυπήσεις με αυτό μέχρι του πώς να δένεις τον άλλον ώστε να πονέσει αρκετά, αλλά να μην κινδυνεύσει η σωματική του ακεραιότητα, βασικός παράγοντας είναι η εκπαίδευση. Και δεν είναι πράγματα που τα μαθαίνεις σε μερικές μέρες ή με μερικά «παιχνίδια».
Η πιο «εκπαιδευμένη» από όλους τους συνομιλητές μας είναι η Ντένια και θα μας πει ευθέως ότι στην Ελλάδα «δεν ενδιαφέρεται κανείς για τις σωστές βάσεις, για την εκπαίδευση, μόνο να περάσουν καλά, να γαμήσουν και να δείρουν».
Η ίδια παρακολούθησε τριήμερα συνέδρια για το γυναικείο bdsm στην Ολλανδία από το 1999 μέχρι το 2004. «Συμμετείχαν μόνο γυναίκες και τρανς, έπρεπε να αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες. Και ετερόφυλες και ομοφυλόφιλες. Ερχόντουσαν από όλο τον κόσμο. Γερμανίδες και Εγγλέζες είχαν και τους δικούς τους συλλόγους. 200 τουλάχιστον συμμετοχές σε κάθε συνέδριο. Κυκλοφορούσαν και έξω με κολάρα και μαστίγια. Πηγαίναμε σε καφετέριες, κυρίως lesbian, όπου μπορούσαμε να φέρνουμε τις σκλάβες.» Εξάλλου, έχει περάσει πολλές ώρες μαστιγώνοντας ένα απλό μαξιλάρι μέχρι να μάθει πόση δύναμη πρέπει να βάζει, για να μην «σακατέψει» το sub της. Δεν είναι τυχαίο ότι την πρώτη φορά που δοκίμασε να μαστιγώσει, έπρεπε να το κάνει στην πλάτη μίας έμπειρης sub. Με το δεύτερο χτύπημα η sub ζήτησε να σταματήσει, γιατί πόνεσε, χωρίς να νιώσει την ευχαρίστηση. Μας λέει ότι «αν έπιανες το δέρμα της στην πλάτη, ήταν πιο χοντρό και ανθεκτικό από των άλλων ανθρώπων. Παρόλα αυτά, δεν άντεξε, γιατί δεν ήμουν εκπαιδευμένη.»
Διαπραγμάτευση – negotiation
Το στάδιο της διαπραγμάτευσης μπορεί να διαρκέσει μία ώρα και το παιχνίδι καθαυτό μόνο πέντε λεπτά. Αυτό τουλάχιστον έμαθε στο σχετικό σεμινάριο που παρακολούθησε η Ντένια στην Ολλανδία και αυτό είδε και στην πράξη στη συνέχεια, «με τα άτομα που γνωρίζεις, μπορεί να μειώνεται ο χρόνος διαπραγμάτευσης», τονίζει. Στα συνέδρια, είχε βέβαια να επιλέξεις κι από άλλα σεμινάρια: «2-3 ώρες με θεωρία και επίδειξη, για τα πάντα, διαπραγμάτευση, μέχρι και αίμα, ανάλογα τον τομέα που ήθελες. Απομόνωση στύσης, πώς να μπεις στο ρόλο και πώς να βγεις.»
Η Αντωνία προσθέτει, με βάση τα όσα γνωρίζει από τις ΗΠΑ: «Μερικοί είναι πιο προχωρημένοι, κάνουν και συμβόλαια. Δεν ξέρω αν στην Ελλάδα τα κάνουν αυτά. Θεωρώ ότι το safe word και η συνεννόηση από πριν που κάνεις με έναν άνθρωπο είναι πολύ σημαντικά. Εμένα μ’ αρέσει αυτό, εσένα σ’ αρέσει αυτό. Στο ένα συμφωνούμε στο άλλο όχι. Δέχεσαι να κάνουμε αυτό; οκ, το προχωράμε. Αυτοί είναι οι δικοί μου όροι κι αυτοί είναι οι δικοί σου όροι.»
Btm space, after care και άλλες έννοιες που θα πρέπει ο κάθε btm να γνωρίζει για να νιώθει ασφαλής
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η εμπειρία του Δημήτρη: «Έχω ζήσει το λεγόμενο sub space. Είναι μια ηρεμία. Είναι μια νευρική ηρεμία που το σώμα σου φτάνει, είτε λόγω άγχους, είτε λόγω έντασης, επειδή το σώμα σου σχεδόν μουδιάζει, τα νευρικά σου κύτταρα, γίνεται κι από τον πόνο επίσης, μουδιάζουν τόσο πολύ, που νιώθεις σε μια στιγμή ότι όλα λύνονται, το σώμα σου πέφτει κάτω και αυτή είναι μια στιγμή, που δεν είναι τυχαίο ότι και σε μένα συνδέεται με τη στιγμή που τελειώνω, που έρχομαι σε οργασμό. Έχω δει τη διαφορά από απλά σεξουαλικά σκηνικά. Νιώθεις ότι λύνεσαι. Είσαι σαν πούπουλο, μπορείς άνετα να κοιμηθείς εκείνη τη στιγμή. Είσαι σε μια κατάσταση σχεδόν νιρβάνα. Ο φίλος μου έχει τύχει να με ρωτήσει αν είμαι καλά, επειδή με έβλεπε ότι ήμουν για πάρα πολύ ώρα σαν να είχα πάθει κάτι, αλλά δεν είχα πάθει τίποτα και προσπαθούσα να τον πείσω μετά ότι δεν είχα κάτι κακό, ίσα ίσα… ήταν από τα καλύτερα πράγματα που κάναμε και γι’ αυτό είχα έρθει σε αυτή την κατάσταση.»
Η Ντένια προσθέτει ότι «ο btm μπαίνει στο btm space, είναι πολύ πιο δύσκολο από τον top να επανέλθει, η αποθεραπεία. Ο btm θέλει πάντα στοργή και προδέρμ μετά. Για να βγεις από εκεί, πρέπει να ξέρεις ότι ο άνθρωπος με τον οποίο έπαιξες, σε εκτιμάει, σε αγαπάει.
Και η Αντωνία συμφωνεί ότι «πολύ σημαντικό είναι και το after care, πόσο σε φροντίζει ο σύντροφός σου μετά. Πρέπει να είναι ο άλλος δίπλα σου».
«Αυτό εγώ προσωπικά το έχω νιώσει μόνο σε πιο στενά πλαίσια, σε μια πιο σταθερή επαφή με άτομο», εξηγεί ο Δημήτρης.
Τι μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρξει «after care»;
Το φαινόμενο λέγεται «drop» και στο πλαίσιο αυτού, ο sub μπορεί να βιώσει πολλά αρνητικά αυναισθήματα: Κατάθλιψη, οργή, απελπισία και να κλαίει από δυστυχία, όχι με δάκρυα απόλαυσης, που μπορεί να του προσφέρει η σκηνή.
Οι κανόνες είναι το Α και το Ω του παιχνιδιού
Από το αυστηρά ελεγχόμενο παιχνίδι μέχρι το απρόοπτο και το αναπάντεχο, υπάρχει μια απόσταση, αλλά η ασφάλεια και η υγεία του ατόμου προέχει σε κάθε περίπτωση, σε όλες τις σκηνές bdsm. «Αυτό που με ενδιαφέρει πριν δέσω κάποιον», λέει η Σοφία, είναι «η φυσική του κατάσταση, αν παίρνει κάποια αγωγή που μπορεί να επηρεάσει την αίσθηση του πόνου του, ή να επηρεάσει το mental state του. Δεν θα έδενα κάποιον ο οποίος έχει πιει αλκοόλ τις τελευταίες δυο ώρες και κάποιον που έχει κάνει ναρκωτικά τις τελευταίες δώδεκα ώρες. Πάνω απ’ όλα είναι η ασφάλεια. Κάποιοι κανόνες είναι απαράβατοι», μας λέει. «Δεν δένουμε ποτέ στο λαιμό, δεν δένουμε ποτέ πολύ σφιχτά. Αν δούμε ότι κάτι δεν πάει καλά και δούμε ότι δεν μπορούμε να λύσουμε το σχοινί γρήγορα, υπάρχει το ψαλίδι ασφαλείας, το κόβουμε αμέσως». Στη Σοφία έχει συμβεί δυο φορές αυτό. Τη μία παραλίγο να λιποθυμήσει το μοντέλο της και την δεύτερη λιποθύμησε, γιατί είχε ένα πρόβλημα με την πίεσή της. Έκοψε το σχοινί, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Στην Ελλάδα η Ντένια δεν έχει καταφέρει να «παίξει» όπως θα ήθελε. «Εγώ έμαθα στο ιδανικό», μας λέει και εξηγεί: «Στα Play parties υπήρχαν τα dungeon rules, το κάθε μπουντρούμι είχε τους δικούς του κανόνες και τις επιβλέπουσες, γυναίκες στρατονόμους, αυτές που θα έρθουν και θα ελέγξουν αν κάτι πάει στραβά. Μπορεί ο btm να ξεχάσει το safe word, ο dungeon monitor θα το δει στο μάτι του btm. Θα ελέγξει αν καθαρίζονται τα spaces των golden shower, shit play, blood spots. Αν απολυμαίνονται τα εργαλεία. Δεν φεύγει κανείς από εκεί αν δεν τα ελέγξει ο dungeon monitor.» Βέβαια, τονίζει ότι «οι Εγγλέζες πίνανε, άλλες έφερναν μπάφους, αυτά απαγορεύονταν, πρέπει να είσαι sober για να παίξεις. Ό,τι θες το κάνεις στο chilling area. Όσο ήσουν στο χώρο του συνεδρίου και των parties δεν έπρεπε να κάνεις κάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε ανάγκη άλλα chems ή ναρκωτικά, το παιχνίδι ήταν ωραίο.»
Bondage
Μας περιγράφει η ειδική του bondage, η Σοφία: «Στο κομμάτι του bondage είναι το shibari (縛り) και το kinbaku (緊縛), δύο διαφορετικοί όροι, που αφορούν και οι δύο στο ιαπωνικό δέσιμο. Το shibari ξεκίνησε από μία πολεμική τέχνη και ήταν ο τρόπος που έδεναν τους αιχμαλώτους στην αρχαία Ιαπωνία. Τους βασανίζανε. Είναι ένα σύστημα το οποίο πρακτικά έχει εφευρεθεί από σαδιστές. Στη μοντέρνα ιστορία έχει περάσει στο ερωτικό δέσιμο και έχει έρθει σε Ευρώπη και Ελλάδα ως καλλιτεχνικό δρώμενο. Shibari είναι το δένεσθαι και αφορά κυρίως το πιο καλλιτεχνικό κομμάτι του. Το kinbaku αφορά πιο πολύ το ερωτικό παιχνίδι με τα σχοινιά. Δεν μεταφράζονται ακριβώς στα ελληνικά.» Η Σοφία ασχολείται με το BDSM αρκετά χρόνια και τα τελευταία 5 χρόνια της αρέσει το bondag και πιο ειδικά το shibari.
«Με το που έπιασα σχοινί στα χέρια μου, σταμάτησα να παίζω με χειροπέδες, λουριά και άλλα μέσα δεσίματος. Αισθανόμουν ότι η ροή του σχοινιού με έβαζε σε ένα συγκεκριμένο space. Εμένα μου πήρε αρκετό καιρό να περάσω από τα απλά δεσίματα στις αιωρήσεις, όπου οι αιωρήσεις είναι κι αυτά που θα δει κάποιος στα διάφορα σόου. Την πρώτη φορά που σήκωσα έναν άνθρωπο, ένιωσα αυτή την ανδρεναλίνη του “κοίτα να δεις τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος και τι σχήματα και τι συναισθήματα μπορείς να δημιουργήσεις με το σώμα και την ψυχή του άλλου. Τι κινήσεις…” Αισθητικά, ερωτικά, διαπραγμάτευση, ασφάλεια, στην ομάδα του Athens Shibari προσπαθούμε να το βγάζουμε προς τα έξω, να το κάνουμε προσφιλές προς τους ανθρώπους και να το δώσουμε τις καλύτερες βάσεις.»
Υπάρχουν πολλές εκφάνσεις στο shibari. «Υπάρχει ας πούμε το Ιτσινάουα», μας λέει, «κοιτάς τι μπορείς να κάνεις μόνο με ένα κομμάτι σκοινί (τα σχοινιά που χρησιμοποιούν είναι συνήθως 8 μέτρα). Ένα άλλο είδος είναι τα επιδαπέδια δεσίματα και άλλο οι αιωρήσεις ή εναέρια δεσίματα».
Ο λόγος που ξεκίνησε να ασχολείται με το shibari είναι ότι μπορούσε να ακινητοποιήσει κάποιον και να του κάνει ό,τι θέλει. Να τον κρεμάσει, να τον γυρίσει, να τον πονέσει, να τον καυλώσει. Η εμπιστοσύνη που σου δείχνει ο άλλος για να τον δέσεις έχει ένα στοιχείο αφροδισιακό. Για τα μοντέλα αντίστοιχα είναι ένα challenge με καθαρκτικό χαρακτήρα. Οι σχέσεις αυτές είναι ασύμμετρα, συμμετρικές. Έχουν μία ισορροπία προσεγγισμένη από μία διαφορετική μεριά.
Η Βίκυ σκέφτεται την ώρα που ακούει τη Σοφία να μιλά: «Ταραχή, ανάταση ψυχική από την ταραχή. Ενδιαφέρον, ενθουσιασμός. Ενθουσιασμός για το πνευματικό επίπεδο της Σοφίας και το πόσο συνειδητοποιημένα και επί της ουσίας έχει προσδιορίσει την ταυτότητά της, ως προς τις σχέσεις της με το BDSM, το σεξουαλικό προσανατολισμό της αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό έξω απ’ όλο αυτό. Πιστεύω ότι σπάνια γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους ως προς την ποιότητά τους.»
Η Σοφία ξεκίνησε να ασχολείται με το BDSM διερευνώντας το μέσα στις σχέσεις της. «Στην πρώτη μου σχέση με κοπέλα, που ήταν vanilla, είχα κάποιες φαντασιώσεις που ήθελα να κυριαρχώ. Όταν τις εξέφρασα, εισέπραξα μία απορριπτική συμπεριφορά και εκεί κατάλαβα ότι δεν αφορά όλους αυτό. Είχα δηλαδή φαντασιώσεις, φετίχ και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι τις έχουν και άλλοι άνθρωποι και έχουν όνομα. Ακόμα μεγαλύτερη ανακάλυψη γι’ αυτήν ήταν ότι υπάρχουν δομημένες καταστάσεις που μπορείς να τις δουλέψεις και να τις εξελίξεις.»
Οι δυσκολίες
Αρχικά, πριν συνειδητοποιήσει ότι αφορά και άλλους το bdsm, η Σοφία θεωρούσε τον εαυτό της τέρας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είχε να κάνει ένα τριπλό coming out. Είχε να δηλώσει ανοιχτά ότι της άρεσαν κοπέλες, ότι της άρεσε το bdsm αλλά και ότι της άρεσαν οι ανοιχτές σχέσεις. Δεν ήταν εύκολο. Έπρεπε να το στηρίξει επαρκώς και να το βγάλει προς τα έξω χωρίς να χρειάζεται να απολογείται γι’ αυτό. Το 1999 που η Ντένια ενδιαφέρθηκε και έψαξε για το bdsm πηγαίνοντας στην Ολλανδία, δεν υπήρχε τίποτα στην Ελλάδα, ειδικά για μια γυναίκα λεσβία. «Τότε ήταν μάχη για να κρατήσεις το είναι σου. Εκεί δεν ήθελα να δώσω μάχη», μας λέει και αφού το ένιωθε πήγε και το κυνήγησε.
Τα όρια είναι υποκειμενικά
Ο Δημήτρης θα μας δώσει μία άλλη διάσταση του bdsm: «Πέρα από το άγνωστο και το απρόοπτο, ο βασικός άξονας που έχω ανακαλύψει ότι λειτουργεί και όχι μόνο αυτό, σε σχέση με τα όριά μου, είναι καθαρά το πόσο μου αρέσει ο άλλος. Άμα μου έρθει ο Μπραντ Πιτ μπορώ να βγω έξω με λουρί και να με κατουρήσει στο δρόμο. Θα το κάνω. (Γέλια). Για έναν πιο μέσο άνθρωπο, που θα μου αρέσει βέβαια, θα έκανα πολλά, αλλά αυτό δεν θα το έκανα. Ο βασικός παράγοντας είναι το πόσο μου αρέσει ο άλλος, για το πόσο μακριά θα πάω.»
Εμπιστοσύνη
Μετά τη συζήτησή μας την Ντένια, ήρθε η ώρα της επίδειξης. Εάν δεν μας είχε πει πόσο είχε εκπαιδευθεί και πόσο χειρουργικές είναι οι κινήσεις της, ο Πέτρος δεν θα τολμούσε σε καμία περίπτωση να σταθεί ακίνητος μπροστά της και εκείνη να κουνάει το μαστίγιο με τέτοια δύναμη που να σκίζει τον αέρα. Φυσικά, το έλεγχε τόσο αυστηρά, που ούτε καν ακούμπησε τον Πέτρο, αλλά εκείνος ένιωσε τον αέρα από την κίνηση του μαστιγίου και τον ήχο του δέρματος. Έτσι, περίπου, εμπιστεύεται και ο sub τον dom στα πλαίσια που έχουν συμφωνήσει.
Συζητώντας για ορισμένες κακές εμπειρίες με τον Δημήτρη, η Αντωνία του σχολιάζει: «Είναι καθαρά θέμα εμπιστοσύνης. Αν εσύ θεωρείς ότι μέσα σε μία σκηνή θα πεις κάποια στιγμή το όχι ή θα πεις το safe word και θα νιώσεις άσχημα ή θα νιώσεις ότι είσαι ξενέρωτος, πάει να πει ότι κάτι δεν πάει καλά». Ο Δημήτρης συμφώνησε και συμπλήρωσε ότι «με τον φίλο μου που μένουμε μαζί, είναι ένα άτομο που έχω άπειρη εμπιστοσύνη, που δεν θα ‘θελα σε καμία περίπτωση να με κάνει να νιώσω άσχημα.» Στις άλλες περιπτώσεις «όποτε είναι να συνεννοηθώ με κάποιον, λέω ακριβώς τι μου αρέσει, δε σημαίνει ότι μου αρέσει όλο το φάσμα του bdsm, λέω ακριβώς τι μου αρέσει, τι θα δοκίμαζα, για να δω αν μου αρέσει, τι δοκίμασα και τι δεν θα έκανα σε καμία περίπτωση, τα λέω όλα.»
Η Αντωνία απαντά: «Κάνεις πολύ καλά και ξεκαθαρίζεις εξαρχής ποια είναι τα σκληρά σου όρια και το ποια συζητούνται. Χαίρομαι που βάζεις μπροστά τα θέλω σου. Έχεις ζήσει άσχημη εμπειρία;» «Μόνο σε ψυχολογικό επίπεδο», λέει ο Δημήτρης και εξηγεί: «Δεν έχει τύχει κάποιος να κάνει κάτι πάνω στο σώμα μου, που δεν το επέλεξα ή δεν έχει τύχει να παραβιάσει την ιδιωτικότητά μου. Σε ψυχολογικό επίπεδο ναι. Κάθε φορά που απογοητεύεσαι ψυχολογικά ή ενθαρρύνεσαι ψυχολογικά, ανάλογα διαμορφώνεις και τα γούστα σου και ανακαλύπτεις έτσι και τι σου αρέσει. Επειδή είμαι 21 χρονών, αυτή τη στιγμή είμαι σε αυτή τη διαδικασία. Ακόμα κάθε καινούριο date που μπορεί να κάνω έχει πολύ έντονο το στοιχείο της ανακάλυψης. Είμαι εύπλαστος, σε μια τέτοια περίοδο, που η αλήθεια είναι ότι αυτές οι εμπειρίες με βοηθάνε.»
Τι σημαίνει BDSM
Η συζήτησή μας με τη Σοφία, την Ντένια, τη Χρυσούλα και τον Δημήτρη ήρθε να σφραγίσει την εικόνα που μας είχε δώσει να καταλάβουμε η Αντωνία ότι είναι στην πραγματικότητα το bdsm: Το bdsm δεν είναι μόνο ένα ερωτικό παιχνίδι και το πιο βασικό δεν προϋποθέτει το σεξ. Ναι καλά ακούσατε. Το bdsm είναι ένα παιχνίδι, ένα mind game που στην βάση του έχει την ελεύθερη επιλογή και τη συναίνεση. Έπειτα αποτελεί παιχνίδι με δυναμικές ισχύος (power dynamics) που συνιστούν τις λεγόμενες ασύμμετρες σχέσεις. Τις σχέσεις που κινούνται ανάμεσα σε Dom-Domme & Sub ή και Switch. Δέσιμο-περιορισμός, Κυριαρχία, Υποταγή, Σαδισμός, Μαζοχισμός, είναι η ελληνική απόδοση του ακρωνύμιου bdsm. Και όσο και σκληρές να ακούγονται, σκληρή είναι μόνο η πρακτική προέκτασή τους, η βάση τους είναι η ελεύθερη επιλογή με σκοπό την διασκέδαση, την ηδονή και την ευχαρίστηση με βασικό στοιχείο την τήρηση κανόνων ασφαλείας. Και να θυμάστε όταν κάτι αρχίζει και γίνεται δυσάρεστο και δεν υπάρχει σεβασμός δεν είναι bdsm, είναι κακοποίηση, είναι βία. Και το αναφέρουμε γιατί πολύ κόσμος κρύβει την ψυχοπαθολογία του, με δικαιολογία το bdsm. «Η αμοιβαιότητα είναι το κλειδί στα πάντα», μας είπε, εξάλλου, ο Δημήτρης.
Πέτρος Αλεξανδρής, Βίκυ Αναγνωστοπούλου, Αντωνία Κυδωνάκη
