Πέτρος Αλεξανδρής
O Rupert Everett προσπαθεί δέκα χρόνια να γυρίσει μία ταινία για τη ζωή του Oscar Wilde. Του Βρετανού συγγραφέα που σημάδεψε την παιδική ηλικία του ηθοποιού με το διήγημα “Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας“. Ήταν 6 ή 7 χρόνων, όταν η μητέρα του τού διάβασε το συγκεκριμένο βιβλίο. Και από τότε του έμεινε αξέχαστο, όπως εξομολογείται ο ίδιος. «Είναι μία αγαπημένη μου ανάμνηση και ήθελα να την επαναλάβω μέσα από την ταινία». Αυτά ήταν τα λόγια του μπροστά στο ελληνικό κοινό, σε ειδική προβολή της ταινίας “Ο Ευτυχισμένος Όσκαρ” στις 20 Νοεμβρίου.
Ο Rupert Everett καταξιώθηκε παγκοσμίως το 1997 στο πλευρό της Julia Roberts με την ταινία “Ο Γάμος του Καλύτερού μου Φίλου”. Mίλησε στο Antivirus για τη ζωή του, τους προβληματισμούς του ως σκηνοθέτη αλλά και ως ανοιχτά γκέι από το 2006. Συναντηθήκαμε στο σαλονάκι του Galaxy Bar στο ξενοδοχείο Hilton. Ευγενικός, προσηνής και λίγο σκεπτικός για τον καιρό, που μόλις είχε αρχίσει να συννεφιάζει. Ως τυπικός Άγγλος σχολίασε πρώτα τον καιρό της Αθήνας, αλλά αμέσως αποφάσισα να μπούμε στα… βαθιά.
Του δείχνω το εξώφυλλο του προηγούμενου τεύχους και του εξηγώ τι συνέβη το μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου με τον-η Ζακ/Zackie Oh! Μάλιστα του τονίζω ότι οι δράστες, ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου και ο μεσίτης, επικαλέστηκαν αυτοάμυνα. Με απορία και αγανάκτηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του και χωρίς ίχνος του γνώριμου μπλαζέ βρετανικού ύφους, με ρωτάει: «Σοβαρά; Αυτό είπε η αστυνομία;» και του απαντώ ότι «ναι, αν και υπάρχουν βίντεο, που δείχνουν τι συνέβη. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω ότι θα γίνει δίκαιη δίκη.» Δεν μπορούσε να το διανοηθεί εκείνη τη στιγμή και το μόνο που μπόρεσε να μου πει ήταν ότι «είναι απίστευτο». Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ζητάει να κρατήσει το τεύχος. Kαι σηκώνεται από τη θέση του να κλείσει τη μεγάλη τζαμόπορτα του Galaxy, πριν συνεχίσουμε την κουβέντα.
Πρώτα ο Rupert Everett ανέβασε τη θεατρική παράσταση Το Φιλί του Ιούδα’
«Ο Oscar Wilde», τον ρωτάω, «προκάλεσε το ενδιαφέρον σας μετά τον ρόλο σας στο θεατρικό έργο ‘Το Φιλί του Ιούδα’ ή πάντα σας ενδιέφερε η προσωπικότητά του;» Πριν από «Το Φιλί του Ιούδα», μου λέει και εξηγεί, ότι «ο μόνος λόγος που ανέβασα τη συγκεκριμένη παράσταση το 2013 ήταν επειδή δυσκολεύτηκα να βρω χρηματοδότηση για να κάνω την ταινία. Τότε ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα δει “Το Φιλί του Ιούδα” και σκέφτηκα ότι, ίσως, εάν το ανεβάσω στο θέατρο να δείξω στον κόσμο ότι μπορώ να παίξω το ρόλο του Όσκαρ Γουάιλντ και έτσι να συγκεντρώσω τα χρήματα που χρειαζόμουν για την ταινία. Έτσι έγιναν τα πράγματα.» Σχολιάζω, βέβαια, ότι «Το Φιλί του Ιούδα» ήταν μεγάλη επιτυχία και το παραδέχεται και ο ίδιος συμπληρώνοντας ότι «έτσι σιγά-σιγά συγκέντρωσα τα χρήματα που χρειαζόμουν για την ταινία. Οπότε λειτούργησε το σχέδιο.»
Στην ερώτησή μου για το «ποια ήταν η αιτία να αναπαραστήσετε στον κινηματογράφο τη ζωή του Oscar Wilde μετά την καταδίκη του σε φυλάκιση και στη συνέχεια σε εξορία», η απάντησή του ήταν η εξής: «Υπάρχουν άλλες τρεις ταινίες για τη ζωή του και όλες τελειώνουν εκεί που πηγαίνει φυλακή. Κατά μία έννοια, προφανώς ήθελα να κάνω κάτι που ήταν καινούριο, άγνωστο έδαφος, αλλά το πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι κατά τη γνώμη μου οι άλλες ταινίες απλά δεν τολμούσαν να μας δείξουν τι μπορεί να κάνουν οι άνθρωποι σε έναν άλλο άνθρωπο απλά και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλος.
Για τον Wilde αυτό ήταν δύο χρόνια φυλάκιση με καταναγκαστικά έργα και τρία χρόνια εξορία, που είναι μία άλλη μορφή φυλάκισης. Είναι μία ιστορία πολύ σημαντική για μένα να ειπωθεί, διότι στην πραγματικότητα πρόκειται για την ιστορία σημερινών ομοφυλόφιλων ανδρών. Τίποτα στην πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει στα τρία τέταρτα του πλανήτη. Είναι ακόμα μία πρόκληση ζωής και θανάτου το να είσαι ομοφυλόφιλος, λεσβία ή τρανς. Για παράδειγμα, η ιστορία του Ζακ την οποία μου αναφέρετε σήμερα. Υπάρχει ενδεχόμενο δολοφονίας.»
Η σύνδεση με τη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie
Είναι εντυπωσιακό το πώς συνδέεται η δολοφονία του Ζακ. Διότι και στην ταινία, που παρακολούθησα στην ειδική προβολή λίγες ώρες πιο μετά τη συνέντευξη, ο Oscar Wilde γίνεται θύμα ομοφοβικής επίθεσης. Δεν ήταν ακριβώς λιντσάρισμα. Αλλά η συντηρητική βρετανική κοινωνία του συμπεριφέρεται σα να μην υπήρξε ποτέ ο διάσημος συγγραφέας. Παρόλο που όλοι τον λάτρευαν, μέχρι την καταδίκη του.
Η επόμενη ερώτηση αφορά στον ίδιο τον Rupert Everett και το αν έχει «υπάρξει μάρτυρας ή θύμα τέτοιας συμπεριφοράς»: «Μόνο όσον αφορά το γεγονός ότι δουλεύω σε ένα περιβάλλον ετεροφυλόφιλων, όπως είναι η show business. Είσαι πάντα μέρος της εξίσωσης, η show business είναι μία πολύ «ετεροφυλόφιλη» βιομηχανία, πολύ δύσκολη για τους ομοφυλόφιλους. Ιστορικά μιλώντας, αν και τα πράγματα είναι πιο εύκολα σήμερα. Τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα.»
Τότε του σχολιάζω παλιότερες δηλώσεις του σύμφωνα με τις οποίες φαίνεται ότι πέρασε επαγγελματικές δυσκολίες μετά το coming out και τον ρωτώ ευθέως αν το μετάνιωσε: «Ποτέ δεν είπα ότι το μετάνιωσα. Είχα δυσκολίες στη δουλειά μου, ναι, αλλά δεν μετάνιωσα για το coming out. Το να μιλήσω ανοιχτά για το ότι είμαι γκέι, προέκυψε φυσικά.»
Δικαιοσύνη
«Απλά υπήρχε αυτή η εντύπωση», του εξήγησα και επανήλθα στο θέμα του Ζακ: «Τι θα λέγατε σήμερα στους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι οι ένοχοι θα πρέπει να δικαστούν και να αποδοθεί δικαιοσύνη;» Συμπαραστάθηκε αμέριστα στο κίνημα υποστήριξης προς τον Ζακ και δήλωσε απερίφραστα ότι: «Εάν μιλάμε για δολοφονία, φυσικά και θα πρέπει να καταδικαστούν. Είναι γελοίο να επικαλούνται αυτοάμυνα, σύμφωνα με αυτά που μου λέτε.» Τότε η κουβέντα οδηγείται σε ένα άλλο ομοφοβικό περιστατικό στη Βρετανία: «Πριν από λίγες μέρες (16 Νοεμβρίου), ο πρώην αρχηγός της ομάδας ράγκμπυ της Ουαλίας, Thomas Gareth, δέχθηκε ομοφοβική επίθεση, αλλά ευτυχώς δεν ήταν θανάσιμα τα τραύματά του. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν παντού.»
Όσον αφορά άλλα του projects, ο Rupert Everett μου λέει ότι έχει κάνει ντοκιμαντέρ για τη σεξουαλική εργασία και το 2014 υποστήριξε δημόσια τη μη ποινικοποίησή της, στη Μεγάλη Βρετανία. «Υπήρξε ένα κίνημα για την εφαρμογή νομοθεσίας όπου θα επιβάλλονται ποινές στους πελάτες των σεξεργατών. Όλοι οι σεξεργάτες που μίλησα, ήταν αντίθετοι με αυτό, διότι δεν βοηθά στην πραγματικότητα την κατάσταση. Με διαβεβαίωσαν οι ίδιοι ότι αισθάνονται ασφαλείς στη δουλειά τους.»
Επόμενη ταινία
«Αυτή την περίοδο έχω επικεντρώσει τις προσπάθειές μου σε μία νέα ταινία και, φυσικά, στη χρηματοδότησή της. Είναι μία ταινία που διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’70 και αποτελείται από ερωτικές ιστορίες, με φόντο τη μόδα, τις ντισκοτέκ και τα ναρκωτικά». «Θα είναι δηλαδή πιο διασκεδαστική από το The Happy Prince/Ο Ευτυχισμένος Όσκαρ», του σχολιάζω, αλλά μου απαντά ότι «Το τέλος του The Happy Prince είναι κι αυτό ευχάριστο.
Ο Oscar Wilde πέρασε μία ευτυχισμένη ζωή στην εξορία, κατά μία έννοια. Δεν ήταν θύμα. Είχε παραδοθεί στην ήττα του. Αυτό που είναι το πιο αξιόλογο στην ιστορία του Oscar Wilde είναι το γεγονός ότι επαναλαμβάνεται και σήμερα. Συμβαίνει και τώρα. Στη Συρία υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τους ρίχνουν από τις ταράτσες, επειδή είναι γκέι. Δεν είναι μόνο ιστοριογραφική ταινία, αλλά αφηγείται και μία σύγχρονη ιστορία. Αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό.»
Στο τέλος της κουβέντας, ο Rupert Everett μας κάλεσε όλους να πάμε να δούμε την ταινία του, που ξεκίνησε να προβάλλεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου: «Είναι μία υπέροχη ιστορία για την αγάπη, τον πόνο και το τίμημα που πληρώνουμε για την αγάπη».
