Κάθε φορά που μιλάμε με τον Σπύρο Παρασκεύακο, καταλήγουμε να αναρωτιόμαστε “γιατί δεν υπάρχουν περισσότεροι καλλιτέχνες σαν κι αυτόν”. Ρομαντικός και ακομπλεξάριστος, αποφασίζει να παίξει το “παιχνίδι της ντουλάπας” από την ανάποδη (μιλώντας δηλαδή έξω απ΄αυτή) κάνοντάς μας να αισθανόμαστε περισσότερη αισιοδοξία για τον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο. Αφορμή για τη συνέντευξη αυτή, τα ξεχωριστά μικρά ρεσιτάλ δωματίου που φιλοξενούνται κάθε Πέμπτη (του Δεκέμβρη) στο θέατρο Ειλισσός.
Μίλα μας λίγο γι΄αυτά τα room sessions. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Φέτος, με έπιασε ένα αίσθημα πολύ προσωπικό, μου έλειψαν οι φίλοι μου, τα τραγούδια μου γυμνά, ο πρώιμος μου εαυτός και αυτή η αίσθηση του να κάθομαι και να γράφω χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, παρά μόνο τη καθαρή μου ανάγκη για επικοινωνία. Όταν κατάλαβα πως αυτό που με βοηθάει είναι το να γυρίσω στο πιο περιφραγμένο χώρο μου, το δωμάτιο μου, ξαφνικά χτίστηκε όλο το πρότζεκτ στο μυαλό μου.
Σ΄αυτά τα “ρεσιτάλ δωματίου” δεν είσαι μόνος. Κάθε φορά και έναν/μία καλεσμένο/η που με κάποιον τρόπο σε έχει επηρεάσει καλλιτεχνικά. Μίλα μας λίγο για τις παρουσίες αυτές.
Η Κατερίνα Παράσχου είναι μία εξαιρετική νέα ερμηνεύτρια στην όποια γράφω τώρα τραγούδια. Το κορίτσι αυτό ήρθε με έναν τέτοιο ενθουσιασμό, με φόρα και τσαμπουκά και με ένα αίσθημα σεβασμού και συνεργασίας, που μου είχε λείψει και ενώ προοριζόταν για το πρώτο γκεστ, αποφασίσαμε να συμπορευτούμε σε όλα τα live και να απολαύσουμε αυτή τη διαδρομή που προέκυψε. Η Ιmiterasu είναι μία τεράστια καλλιτέχνιδα. Drag queen με την ερμηνευτική και υποκριτική ωστόσο υπόσταση ενός έμπειρου ερμηνευτή και ηθοποιού. Φέρει μονίμως πάνω της έναν κόσμο ολόκληρο που σε κάνει να την ερωτεύεσαι κάθε στιγμή. Η Παυλίνα Βουλγαράκη, φίλη μου, τραγουδοποιός – ερμηνεύτρια και ένα άτομο που έχουμε πολλά κοινά στο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Ο Απόστολος Κίτσος είναι ο άνθρωπος που μοιραστήκαμε τα πρώτα μας τραγούδια που δισκογραφίσαμε τον “Γλυκό Γενάρη” και το “Βήμα Εκτός”. Τα πρώτα μας τραγούδια μας δένουν πάντα με κάτι δυνατό. Μεγάλωσα, μεγάλωσε, κάναμε άλλους δίσκους ο καθένας και όσο βαδίζαμε παράλληλα είχαμε το χρόνο να γίνουμε φίλοι, να εκτιμήσει ο ένας τον άλλον, να θαυμάσει ο ένας τον άλλον και να έρθουμε πιο κοντά. Ξαναβρισκόμαστε λοιπόν μετά από καιρό καθώς ζει πια στο εξωτερικό για να μοιραστούμε όλα αυτά απ’την αρχή για ένα βράδυ.
Στη δεύτερη λοιπόν εμφάνισή σου, καλεσμένη σου θα είναι η Ιmiterasu. Τι να περιμένουμε απ΄αυτή τη συνύπαρξη;
Με την Ιmiterasu συνεργαστήκαμε πρώτη φορά πέρυσι, στα πλαίσια της παρουσίασης του έργου “Ο καιρός της αγάπης μας” στο Εθνικό Θέατρο, σαν τελική εργασία του τριετούς κύκλου εργαστηρίων μουσική για θέατρο. Εκεί νομίζω μας φανερώθηκε ένας δρόμος και μία σχέση πολύ δημιουργική. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε κάποια τραγούδια για τον πρώτο αγγλόφωνο δίσκο μου που ετοιμάζω και που θα παρουσιάσουμε σε ένα πρώτο επίπεδο στην εμφάνιση μας αυτή. Ωστόσο, θα μοιραστούμε και αρκετά άλλα τραγούδια από διαφορετικούς κόσμους και εποχές πάντα με τη βοήθεια του Παύλου Κατσιβέλη στις κιθάρες.
Είσαι από το λίγους καλλιτέχνες που γνωρίζω, που δεν φοβούνται να μιλήσουν ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά τους. Αλήθεια, γιατί είστε τόσο λίγοι;
Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι η σεξουαλικότητα μου αυτή για την οποία δεν φοβάμαι να μιλήσω ανοιχτά. Νιώθω περισσότερο πως απλά εκφράζομαι για τα βασικά. Για αυτά που με απασχολούν, για τον έρωτα για τις σχέσεις των ανθρώπων για την πραγματικότητα απλά. Ναι, ίσως επιμένω λίγο παραπάνω να μιλάω ανοιχτά, όταν πρόκειται για θέματα μειονοτήτων, για θέματα που η κοινωνία άκρως συμπλεγματικά μας έπεισε πως είναι λάθος. Για θέματα που μας φύτρωσαν το αίσθημα της ενοχής όταν αναφερόμαστε σε αυτά. Πιστεύω στον άνθρωπο, πιστεύω στην επιστήμη, πιστεύω στη φύση. Είμαι πτυχιούχος περιβαλλοντολόγος και τα τελευταία 7 χρόνια ασχολούμαι καθημερινά με την ψυχολογία. Δεν πιστεύω σε τίποτα κοινωνικά επίκτητο που δεν επιβεβαιώνεται από τα παραπάνω. Δεν πιστεύω πως θα με τιμωρήσει ο θεός αν μιλήσω για κάτι που ερμηνεύεται απόλυτα από όσα σπούδασα μία ζωή και που μπορώ να νιώσω με τα αισθήματα μου σαν “όχι λάθος”. Τώρα το γιατί είμαστε λίγοι δεν ξέρω να στο απαντήσω. Θεωρώ αισχρό ένας άνθρωπος της τέχνης και του λόγου να περιορίζεται από συμβάσεις που δεν δημιουργήθηκαν από τον λόγο και τη λογική. Βρίσκω γελοίο από ανθρώπους που θαυμάζω και αγαπώ καλλιτεχνικά και όλο το χρόνο μας πρήζουν με τα κοινωνικοπολιτικά τους στάτους και τις καυστικά τους σχόλια και αστεϊσμούς, να μην έχουν γράψει δυο λέξεις για τον Ζακ και να μην έχουν πάρει θέση. Καλά τα γελάκια, οι εξυπνάδες και οι ατάκες, δε λέω, αλλά όταν σκοτώνουν μπροστά στα μάτια σου έναν άνθρωπο, μόκο; Δε μπορώ να το δεχτώ.
Τι άλλο πρέπει να ξέρουμε για εσένα;
Ότι με έχουν πιάσει οι αγάπες και οι τρυφερότητες μου φέτος και ότι οι εμφανίσεις μου αυτές στάζουν μέλι. Από την άλλη, τα έχω πάρει τόσο πολύ με όσα συμβαίνουν τελευταία, που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω αν αυτές οι εμφανίσεις είναι μια άκρως τρυφερή και ερωτική ιστορία ή ένα καταγγελτικό μανιφέστο. Κατά τ’ άλλα εντάξει, καλό παιδί είμαι.
Άλλα καλλιτεχνικά σχέδια;
Μόλις ολοκλήρωσα τη πρώτη μου διασκευή πάνω σε τραγούδια που με έχουν αγγίξει (το παπάκι του Νικόλα Ασιμου) και συνεχίζω να δένομαι με καλλιτέχνες που με επηρέασαν Ετοιμάζω τον πρώτο μου αγγλόφωνο δίσκο, τον τρίτο μου ελληνόφωνο, τη δεύτερη μου ποιητική συλλογή και έναν θεατρικό μονόλογο και ποτέ δε ξεχνάω την θεατρική ομάδα “Αίολος” με την οποία ξεκινάμε πρόβες για μια νέα παράγωγή. Ούτε και εγώ ξέρω που με πάει η ζωή. Συνεχίζω προς το παρόν τις εμφανίσεις μου “Room session: Το δωμάτιο” και θέλω μια συνεχή και ειλικρινή σχέση με το κοινό μου.
