Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα AIDS (ΟΧΙ κατά του AIDS). Τη δεκαετία του ’80, έχοντας πάρει τη μορφή πανδημίας ήταν η νούμερο ένα αιτία θανάτου για πολλούς συνανθρώπους μας, η επιστήμη από τότε έχει κάνει αρκετά βήματα.
Παίρνοντας την κατάλληλη αντιρετροϊκή αγωγή μπορείς να καταστείλεις και να ελέγξεις τον ιό σε τέτοιο βαθμό ώστε το ιικό φορτίο να είναι μη ανιχνεύσιμο άρα και μη μεταδοτικό. Από την άλλη, εξακολουθεί να είναι μια ασθένεια ταμπού και βαθιά ριζωμένη σε προκαταλήψεις και στερεότυπα. Γιατροί αρνούνται να παράσχουν βοήθεια σε οροθετικούς ανθρώπους, άτομα που ειναι θετικά στον ιό χάνουν την εργασία τους εξαιτίας της ασθένειας τους, ακόμα και οικογένειες, φίλοι, σύντροφοι και κοινωνία περιθωριοποιούν τους οροθετικούς. Άνιση μεταχείριση σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, σε όλους τους χώρους και τελικά στην ίδια τη ζωή. Η άγνοια και η ελλειπής πληροφόρηση σε συνδυασμό με τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις έχουν βγάλει εκτός του παιχνιδιού της ζωής ανθρώπους που πέρα από την κατάσταση της υγείας τους, έχουν να αντιμετωπίσουν όλους εκείνους που όταν το μάθουν θα χαμογελάσουν αμήχανα, θα λυπηθούν, θα σε χτυπήσουν απαλά στη πλάτη και θα σου πουν λυπάμαι αλλά…
Σήμερα στη χώρα μας πάνω από 17.000 άνθρωποι ζουν με τον ιό HIV και σήμερα εγώ στέλνω 17.000 αγκαλιές και γλωσσόφιλα, γιατί δεν φοβάμαι. Γιατί θέλω να πιστεύω ότι ξέρω να αγαπώ χωρίς όρους και προϋποθέσεις, γιατί κάπως έτσι εννοώ την λέξη άνθρωπος. Αγκαλιά και φιλί λοιπόν σε όλους εκείνους που διαγνώσθηκαν χθες, σήμερα, αύριο.
Πάρης Μοσχονάς
