Ο Γιάννης είναι 20 ετών και ο Νίκος 22. Γνωρίστηκαν μεταξύ τους στο instagram.
Πριν από λίγο καιρό και ενώ δοκίμαζαν φίλτρα στις φωτογραφίες τους, ανακάλυψαν ο ένας τον άλλον και μετά από τα απαραίτητα “follow” και τα αμέτρητα “stories”, ερωτεύτηκαν. Ο Γιάννης πιστεύει ότι η μοίρα τους έφερε κοντά, ο Νίκος πάλι τα “δημόσια προφίλ”. Από τότε πάντως είναι μαζί και παρά τους συχνούς του τσακωμούς, πάντα συμφωνούν σε ένα πράγμα. Οι κοινές τους φωτογραφίες παρέα με τον σκύλο τους είναι οι καλύτερες.
Το να γνωρίσεις κάποιον είναι τόσο εύκολο και απλό στις μέρες μας. Αλλά πρωτού το instagram και οι άλλες social/dating εφαρμογές εξελιχθούν σε ένα ιντερνετικό “χρυσό κουφέτο”, ο κόσμος του φλερτ, του dating και του cruising για τα queer άτομα ήταν αρκετά διαφορετικός (όπως και οι φωτογραφίες μας πριν από τα τόσα φίλτρα). Χωρίς αμφιβολία τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν διανύσει μια μεγάλη απόσταση.
Όλα όμως ξεκίνησαν πριν από πολλά πολλά χρόνια.
Σε αρκετά αρχαία (και πιο σύγχρονα) κείμενα, υπάρχουν διάφορες περιγραφές αγίων, θεών και ημίθεων που έσπασαν τις νόρμες, πολύ πριν γίνει μόδα από τους απανταχού σελέμπριτις. Στα ινδουιστικά κείμενα, για παράδειγμα, συναντάμε την ιστορία του Mitra και του Varuna, δύο θεών που έτρεφαν έντονα συναισθήματα (και όχι μόνο) ο ένας για τον άλλον και την έβρισκαν μεταξύ τους. Και οι δύο βασίλευαν στους ωκεανούς και γενικά σε οτιδήποτε είχε να κάνει με το νερό. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Στη δική μας – ελληνική μυθολογία – τα παραδείγματα είναι ακόμη περισσότερα, καταδεικνύοντας μια ανάγκη για άμεση επαφή, ανεξάρτητη από τα όποια στερεότυπα. Τουλάχιστον αυτοί ήταν θεοί και έκαναν ό,τι ήθελαν.
Για εμάς τους κοινούς queer θνητούς η κατάσταση ήταν σαφώς πιο δύσκολη. Μέσα στα χρόνια έπρεπε να περάσαμε από φυλακές, σκοτεινά πάρκα, δημόσιες τουαλέτες, περίεργα μαγαζιά για να γνωρίσουμε κόσμο. Ένας μεγάλος μαράθωνιος που δεν έδειχνε να τελειώνει.
Μέχρι που ήρθαν τα nineties…
Το internet μπαίνει δειλά στη ζωή μας και μαζί μ΄αυτό έννοιες όπως το “msn” και το “chatting”. Ένα κλικ και η νόρμα του cruising άρχισε να αλλάζει. Τα σκοτεινά πάρκα έγιναν “chat rooms” και τα ονόματα “usernames”. Κρυφτήκαμε πίσω από έναν υπολογιστή, χωρίς να γνωρίζουμε ότι βρισκόμασταν στις απαρχές μιας νέας σεξουαλικής επανάστασης που έμελλε να γίνει μόδα.
“Είμαι 40 ετών. Παλιότερα κάθε Παρασκεή και Σάββατο βράδυ περνούσα από ένα συγκεκριμένο πάρκο. Δεν ήθελα να πάω σε gay μαγαζιά και δεν ήξερα που αλλού μπορούσαν βρω gay κόσμο. Ήταν ωραία αλλά και επικίνδυνα. Τώρα πια δεν πάω, έχω τον υπολογιστή και το κινητό. Έφερα το πάρκο σπίτι μου”, δηλώνει ο Μιχάλης, ένας gay άνδρας από την Αθήνα.
Από ότι φαίνεται έχουμε εξελιχθεί. Έχουμε “μετακομίσει” από τις δημόσιες τουαλέτες και τα πάρκα στους καναπέδες των σπιτιών μας και στις dating εφαρμογές. Ερχόμαστε σε επαφή με μια ευκολία που για τους παλιότερους ήταν απλά ένα ανεκπλήρωτο όνειρο. Βρισκόμαστε στο 2018 και όλες αυτές οι εφαρμογές αποτελούν ένα σύγχρονο μανιφέστο του queer cruising, δημιουργώντας νέες φόρμες επικοινωνίας.
Η τεχνολογία έχει επανεφεύρει τον ρομαντισμό. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε στείλει «footprints» στο Planet Romeo, έχουμε αποκτήσει “favorites” στο Grindr, κάνουμε “Woof” στο Scruff και “ματσαρίσματα” στο Tinder. Έχουμε ακόμη και τους αριθμούς για να το αποδείξουμε. Με περισσότερους από 10 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως, το Grindr καταγράφει από 11.000 έως 69.000 ενεργούς νέους χρήστες κάθε μήνα. Στο Scruff η αύξηση στις εγγραφές φτάνει το 25% μόλις τους τελευταίους 2 μήνες.
Σήμερα, παρόλο που το online dating κατηγορείται για «αεροπειρατεία της σύγχρονης αγάπης» και για “εξομάλυνση της έννοιας του καθημερινού ρομαντισμού”, βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας εποχής. Κάθε χρόνο, νέες dating εφαρμογές και ιστοσελίδες δημιουργούνται, κάνοντας ευκολότερο τον κόσμο για τα άτομα που ψάχνουν άλλα άτομα για σεξ ή σχέση ή ό,τι.
Η τεχνολογία κάνει πιο εύκολη την προσπάθεια, γιατί τώρα δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε σε έναν αστυνομικό τι κάνουν δύο άντρες γυμνοί στο πάρκο τα μεσάνυχτα. Αλλά εδώ μιλάμε μόνο για την προσπάθεια. Το αποτέλεσμα είναι μια άλλη ιστορία.
