Την Κυριακή που μας πέρασε τελείωσε το 13ο Porn Film Festival Berlin. To Kino Movimiento γέμισε από δημιουργούς, performers και θεατές κάθε σεξουαλικότητας, έκφρασης φύλου από όλο τον κόσμο που είχαν να διαλέξουν από εκατοντάδες ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους. Το φεστιβάλ ταινιών πλαισιώνεται από συζητήσεις παρουσιάσεις, εργαστήρια, performances, εκθέσεις τέχνης και φυσικά και πάρτυ. Επίσης σε πολλές ταινίες υπήρχαν οι δημιουργοί παρόντες να συνομιλήσουν με το κοινό τους.
Πορνο και φεστιβάλ
Πριν όμως σας μεταφέρω τις δικές μου εμπειρίες ας μιλήσουμε για το πορνό. Πορνογραφία ή πορνό είναι η αναπαράσταση σεξουαλικών πράξεων, λεκτικά ή μέσω εικόνων, με υπερβολικό τονισμό των γενετήσιων στοιχείων και με κύριο σκοπό την σεξουαλική διέγερση του ατόμου (Wikipedia). Όταν όμως μιλάμε για φεστιβάλ ταινιών πορνό δεν μιλάμε για εμπορικό πορνό το οποίο μπορεί κανείς να δει σε τσοντοσινεμά. Η έμφαση τέτοιων φεστιβάλ είναι σε ταινίες που εστιάζουν στην σεξουαλικότητα, πολιτική, φεμινισμό και ζητημάτων φύλου. Οι ταινίες που παίζονται είναι ποικίλης θεματολογίας και αισθητικής και απασχολούνται με ζητήματα όπως η σεξουαλική ηθική και ταυτότητα, η σχέση μας με το σώμα μας, η φεμινιστική ή queer προοπτική, καλλιτεχνικές και διαφορετικές προσεγγίσεις στο σεξ και το πορνό, τα διαφορετικά είδη σχέσεων και πολλά άλλα.
Έτσι λοιπόν στο PFFB είδα ταινίες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όπως κλασικό gay πορνό από τα 70s μέχρι ντοκιμαντέρ για γερασμένες μεξικάνες burlesque performers που λέγονται vedettes. Οι ταινίες μικρού μήκους χωρίζονται κυρίως σε ομαδικές προβολές με κοινή θεματολογία. Κάποιες κατηγορίες όπως gay, lesbian, trans,political and berlin porn παραμένουν σταθερές αλλά κάθε χρόνο υπάρχουν και νέες κατηγορίες ανάλογα με τις επιλεγμένες ταινίες. Φέτος υπήρξε έκρηξη νέων κατηγοριών με κατηγορίες όπως art, dark visions, BDSM, moving και music.
Highlights
Θα σας μιλήσω για κάποιες ταινίες μεγάλου μήκους που ξεχώρισα. Μου καταλογίζω φυσικά ότι ως gay άντρας οι επιλογές μου είναι φιλτραρισμένες από το προσωπικό μου ενδιαφέρον. Το FRIG του Antony Ηickling ήταν μια υπέροχη εικαστική ποιητική και ενίοτε σκληρή ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις με επιρροές από Derek Jarman και De Sade/Pasolini. Μια ταινία που προσεγγίζεται με τις αισθήσεις και τα συναισθήματα παρά με την λογική. Το It’s not the pornographer that is perverse του Bruce LaBruce σε τέσσερα μέρη με καστ από γνωστούς πορνοστάρ ήταν διασκεδαστικό και πολιτικό! Σε δύο από τα μέρη επιστρέφει σε νέες αναγνώσεις του θρυλικού Raspberry Reich και δεν απογοητεύει. Το Club of Cannibals είναι μια υπέροχη αλληγορία για την ταξική Βραζιλία, όπου οι λευκοί πλούσιοι σκοτώνουν μαύρους υπηρέτες την στιγμή του οργασμού για να έχουν την καλύτερη γεύση στο κρέας τους όταν τους φάνε. Το Tinta Bruta των Felipe Marzembacher και Marcio Reolon μιλάει για τα οικονομικά και προσωπικά αδιέξοδα των νέων της χαμηλής τάξης των Βραζιλιανών. Η ταινία δικαίως απέσπασε το βραβείο Teddy στην Berlinale 2018 που είναι το πιο περίβλεπτο βραβείο για queer ταινία. Το The Artist and the Pervert των Beatrice Behn και Rene Gebhardt είναι ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για την σχέση μεταξύ του πιο διάσημου συνθέτη κλασσικής μουσικής του 21 αιώνα, Georg Hass, γόνο Ναζί οικογένειας, λευκό Αυστριακό και της μαύρης γυναίκας του Mollena Williams. Η ταινία μας δείχνει όλες τις εκφάνσεις της kinky σχέσης τους αφέντη/σκλάβου που τάραξε τον κόσμο της σύχρονης κλασικής μουσικής. Και τέλος με εντυπωσίασε η παρουσίαση τριών ταινιών μικρού μήκους του Γάλλου Marc Martin ο οποίος ειδικεύεται στο να κάνει ταινίες τις kinky ερωτικές φαντασιώσεις των χρηστών του site Pig Prod. Το ταινιάκι Tearoom Tracks που προβλήθηκε σε παγκόσμια πρώτη ήταν μια δική του ρομαντική προσέγγιση γύρω από το σεξ σε δημόσιες τουαλέτες.
Focus in Latin America
Στο φεστιβάλ φέτος υπήρχε ειδική εστίαση στην λατινική Αμερική με πλήθος ταινιών μεγάλου μήκους και ειδική κατηγορία στις μικρού. Στην προβολή των Latin American Shorts την 28η Οκτωβρίου η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά φορτισμένη από τις εκλογές στην Βραζιλία που διεξάγονταν. Η επιμελήτρια του προγράμματος μας έδειξε ένα βίντεο που έφτιαξαν με δηλώσεις του Jair Messias Bolsonaro που με έκαναν να ανατριχιάσω. Μια σκηνοθέτιδα από την Βραζιλία στις ερωτήσεις του κοινού ξέσπασε σε λυγμούς καθώς ερχόντουσαν αποτελέσματα από τις εκλογές. Η κατάσταση για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα στην Βραζιλία γίνεται πραγματικά επικίνδυνη. Νιώσαμε όλοι εκείνη την στιγμή πόσο σημαντικό είναι να συμμετέχουμε σε τέτοια φεστιβάλ είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές. Οπότε ναι αγαπητοί μου, το πορνό ίσως σώσει τον κόσμο!
Η Ελληνική παρουσία
Κλείνοντας θέλω να μιλήσω για την ελληνική παρουσία στο φεστιβάλ πού ήταν αισθητή. Η ταινία He Loves Me του Κωνσταντίνου Μενελάου ήταν η δεύτερη ελληνική ταινία μεγάλου μήκους στην ιστορία του φεστιβάλ. Μια ποιητική αφήγηση μιας σχέσης που προσπαθεί να σωθεί κάνοντας διακοπές στην Κρήτη. Έπειτα είχαμε για πρώτη φορά ειδική προβολή επιλογών ελληνικών ταινιών μικρού μήκους. Το Alex Tsoli παρουσίασε το The Real Athens Queer DIY με 11 ταινιών μικρού μήκους. Πριν το πρόγραμμα έγινε αναφορά στην δολοφονία του Ζακ/Zackie Oh και παρουσιάστηκαν ένα απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του VICE και ένα slutorial για να γνωρίσει το διεθνές κοινό το έργο και την ζωή του Ζακ/Zackie. Τέλος παρουσίασα και εγώ την νέα μου ταινία Welcome to Athens μια βίντεο καρτ-ποστάλ με όλους τους λόγους που κάποιος πρέπει να επισκεφθεί την Αθήνα.
Υποσημείωση: επιλογές του προγράμματος του φεστιβάλ παρουσιάζονταν για 6 συνεχείς χρονιές από το 2007 μέχρι το 2012 στην Αθήνα με τον τίτλο Berlin Porn Film Festival in Athens στον χώρο Gagarin205 σε παραγωγή της Maria Cyberdyke.
Μενέλας
