Vasilis Thanopoulos
Τι σημαίνει ο όρος “αρρενωπότητα” και πώς αυτός ο όρος καταλήγει να αποτυπώνει τα περισσότερα στερεότυπα μιας πατριαρχικής κοινωνίας;
Τα τελευταία χρόνια η έννοια της “αρρενωπότητας” φαίνεται να μπαίνει στο μικροσκόπιο και αυτό χάρη στην LGBT+ κοινότητα, η οποία τείνει να αμφισβητεί όλο και πιο δυναμικά τις νόρμες γύρω από το φύλο.
Σε μια πρόσφατη έρευνα το μεγαλύτερο gay περιοδικό της Βρετανίας, Attitude, διεξήγαγε μια έρευνα αποκαλύπτοντας ότι το 69% των αναγνωστών του αισθάνεται “λιγότερο αρρενωπό” επειδή είναι gay, bi, τρανς ή queer. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να επανεξετάσουμε τη σημασία της αρρενωπότητας, προσδίδοντάς της νέα χαρακτηριστικά.
Ένας gay, ένας bi και ένας τρανς άνδρας μίλησαν στην Guardian και μοιράστηκαν τις σκέψεις τους.
Justin Myers, 42, gay, δημοσιογράφος
Κατά τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα σωστό. Ήμουν πάντα ένα παιδί πολύ χαριτωμένο. Ένιωθα συχνά σαν ένας εξωγήινος που είχε πέσει από το διάστημα. Είχα μια λεπτή φωνή ενώ οι κινήσεις μου ήταν αρκετές θηλυκές.
Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο προσπαθούσα συνέχεια να βρίσκομαι με όμορφα κορίτσια και έτσι οι άλλοι με άφηναν κάπως ήσυχο. Αλλά συνέχιζα να καταπιέζω τον εαυτό μου. Δεν ήταν σωστό όλο αυτό, αλλά δεν ήθελα να αποδεχθώ ότι είμαι gay.
Τελικά στα 24 έκανα coming out και η ζωή μου ξεκίνησε. Αλλά ακόμα και αν άρχισα να ανησυχώ λιγότερο για τα στερεότυπα, εξακολουθούσα να παλεύω με την εσωτερικευμένη μου ομοφοβία. Στην gay κοινότητα οι αρρενωποί άνδρες θεωρούνται περισσότεροι ελκυστικοί, οπότε προσπαθούσα για μια ακόμη φορά να συμβιβαστώ.
Υπάρχουν ακόμη μέρες, που ανησυχώ για το ότι η συμπεριφορά μου είναι αρκετά θηλυκή, ειδικά όταν πρόκειται να γνωρίσω κάποιον για πρώτη φορά. Ακόμα και τότε όμως, αποδέχομαι περισσότερο τον εαυτό μου, απ΄ότι παλιότερα. Κάποιες φορές αισθάνομαι λύπη για τους straight άνδρες που ενώ μπορούν να κλάψουν στο γήπεδο, αισθάνονται ντροπή όταν εκφράζουν τα συναισθήματά τους στις κοπέλες τους. Είναι λυπηρό.
Με κάποιον τρόπο είναι απελευθερωτικό το ότι είναι εντάξει για έναν gay άνδρα να εκφράζει δημόσια τα συναισθήματά του, χωρίς αυτό να θεωρείται σημάδι αδυναμίας. Νομίζω ότι oi straight άνθρωποι μπορούν να επωφεληθούν από τους LGBT φίλους τους, διότι εμείς έχουμε μια διαφορετική οπτική για την αρρενωπότητα. Με κάποιο τρόπο χαίρομαι που δεν ακολούθησα την πιο εύκολη διαδρομή.
Lewis Oakley, 26, bisexual, ακτιβιστής & συγγραφέας
Μόνο το 12% των bisexual ανδρών ζουν εκτός ντουλάπας. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί δε θέλουν να κάνουν κακό στις πιθανότητές τους με τις γυναίκες, αφού υπάρχει η αντίληψη ότι το να κοιμάσαι με άλλους άνδρες σε κάνει λιγότερο άνδρα. Οι άνδρες με τους οποίους έβγαινα δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στη σεξουαλικότητά μου. Έδιναν όμως οι περισσότερες γυναίκες.
Όταν ήμουν ελεύθερος και χρησιμοποιούσα τις εφαρμογές, έβλεπα ότι τα πράγματα πήγαιναν καλά μέχρι που δήλωνα ότι είμαι bisexual- oι γυναίκες δεν μου απαντούσαν ή απλά μου έλεγαν ότι δεν είχαν ξεπεράσει τον πρώην τους.
Η σύντροφός μου κάνει συχνά περίεργα σχόλια τύπου: “Είσαι απ΄αυτούς που βγαίνουν ραντεβού με gay;” και τέτοιες στιγμές είναι που βάλλεται η αρρενωπότητά μου γιατί καταλήγω να αναρωτιέμαι για το αν είμαι άνδρας αρκετά. Πιστεύω ότι μ΄αυτές τις σκέψεις παλεύουν πολλοί άνδρες ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.
Όλοι μας μεγαλώνουμε με την εικόνα ενός μάτσο άνδρα, αλλά πιστεύω ότι έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν περισσότεροι τρόποι από έναν για να ζεις ως άνδρας. Μάλιστα, η σύντροφός μου συχνά λέει ότι προτιμά να βγαίνει με έναν bisexual άνδρα, γιατί είναι περισσότερο ανοιχτόμυαλος. Δεν περιμένω να κάνει όλες τις δουλειές στο σπίτι, επειδή είναι η γυναίκα του σπιτιού. Μου λέει ότι είμαι ο καλύτερος άνδρας που έχει γνωρίσει, όχι γιατί έχω δυνατή φωνή, αλλά γιατί ποτέ δεν υποκρίνομαι κάτι άλλο απ΄αυτό που είμαι.
Lewis Hancox, 29, τρανς, κωμικός και παραγωγός ταινιών
Ανέκαθεν ένιωθα άνδρας. Ακόμα και όταν ήμουν 4 ετών, η μαμά μου με θυμάται να κλαίω και να της φωνάζω ότι είμαι ένα αγόρι παγιδευμένο στο σώμα μιας γυναίκας. Μετά όταν έγινα 8 ετών, έπαιζα σε μια ομάδα μπάσκετ για αγόρια.
Όταν άρχισα να πηγαίνω στο Λύκειο τα πράγματα έγιναν περίεργα. Προσπάθησα να ταιριάξω γιατί δεν ήθελα να με κοροϊδεύουν. Συχνά όμως άκουγα να λένε: “Είναι ένα αγόρι που φορά φούστα”. Η μαμά μου προσπαθούσε να με βοηθήσει με το μακιγιάζ και να με πηγαίνει για ψώνια, αλλά αισθανόμουν σαν να έκανα drag. Ζούσα σε μια μικρή πόλη και δεν γνώριζα καν τι σημαίνει ο όρος τρανς. Το μόνο που ήξερα ήταν αυτό που ένιωθα.
Όταν ξεκίνησα τη μετάβασή μου, έκανα αρκετή προσπάθεια να δείχνω έξτρα αρρενωπός, περνώντας πολλές ώρες στο γυμναστήριο ώστε να μπορώ να πείθω ως “άνδρας”. Σήμερα αισθάνομαι πολύ πιο άνετα με τον εαυτό μου και δεν φοβάμαι τη θηλυκή μου πλευρά, γιατί ξέρω ότι δεν με εμποδίζει στο να είμαι άνδρας. Οι άνθρωποι κάποιες φορές πιστεύουν ότι είμαι gay λόγω της πιο queer εμφάνισής μου και είμαι εντάξει μ΄αυτό.
