Είδα μια συζήτηση για την ομοφυλοφιλία στην “Μενεγάκη” και δεν άλλαξα κανάλι

Πολλά μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος όταν έχει πυρετό…  ή μάλλον το αντίθετο. Επειδή δεν έχει πολλά να κάνει, αναγκάζεται να κάθεται σ΄έναν καναπέ και να βλέπει τηλεόραση.

Έτσι λοιπόν και εγώ, βιώνοντας μια τέτοια καυτή/καμμένη μέρα, βρήκα τον εαυτό μου να καίει τα εγκεφαλικά του κύτταρα παρακολουθώντας διάφορες μεσημεριανές εκπομπές στην τηλεόραση. Μία απ΄αυτές ήταν και το “Ελένη”, με παρουσιάστρια φυσικά τη βασίλισσα του λάιφ στάιλ μικροαστισμού, Ελένη Μενεγάκη. Και ενώ περίμενα να μάθω για το ποια θα είναι τα μαγιώ που θα φορεθούν φέτος το καλοκαίρι, ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι ξεκινά μια συζήτηση για την ομοφυλοφιλία στην εφηβεία. Έχοντας, λοιπόν, τα ντεπόν ανά χείρας – καθότι σίγουρος ότι ο πυρετός θα ανέβαινε ακόμη πιο ψηλά – αποφάσισα να παρακολουθήσω τη συζήτηση, για να μπορέσω στη συνέχεια να κράξω μέσα από αυτό εδώ το μέσο.

Ξέρετε κάτι; ούτε ντεπόν χρειάστηκε να πάρω, ούτε γράφω τώρα με σκοπό το κράξιμο. Αντιθέτως, το κάνω για να δηλώσω συγκρατημένα εντυπωσιασμένος. Η συζήτηση έγινε μεταξύ της παρουσιάστριας και μιας ψυχολόγου (Φρόσω Φωτεινάκη)… και ήταν μεσημέρι. Παρόλ΄αυτά, καμιά τραγική αναπαραγωγή ομοφοβικού στερεοτύπου δεν έγινε, καμία εμφανής διάθεση ψυχιατρικοποίησης δεν υπήρχε ενώ ακούστηκαν και κάποιες σωστές συμβουλές για τους γονείς (μας).

Φυσικά και δεν ήταν όλα τέλεια, δεν ήταν όλα συμπεριληπτικά (πολύ δίπολο ρε παιδί μου) και κάποιες φορές υπήρχε ο κίνδυνος να ξεφύγει λίγο το πράμα (Ελένη για έσενα το λέω).

Αλλά τουλάχιστον σ΄αυτή την εκπομπή δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να καλέσουν έναν παπά ή κάποιον τέρμα ομοφοβικό πρώην μέλος συλλόγου γονέων για να αποδείξουν την – και καλά – δεοντολογική δημοσιογραφική προσέγγισή τους (ξέρετε, αυτή που θέλει να έχουμε λίγο απ΄όλα, ανεξάρτητα απο το πόση κακοποίηση μπορεί να υπάρξει). Γι΄αυτό και μόνο θα τους δώσω τα συγχαρητήρια μου. Α! Και για ότι παραδέχτηκαν ότι τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχουν ασχοληθεί μ΄αυτό το θέμα στην εκπομπή τους (πόσα μηνύματα κρύβει αυτή η φράση, αλήθεια;).

Ο λάιφ στάιλ μικροαστισμός νίκησε και μάλλον χαίρομαι γι΄αυτό!

Υ.Γ. βρήκα το βίντεο στο youtube από την οργάνωση “Πολύχρωμο Σχολείο”.