Με αφορμή τον θάνατο του 28χρονου παρουσιαστή του Discovery Channel, Joel Taylor, ο οποίος πέθανε από υπερβολική δόση σε μια gay κρουαζιέρα, ένας γνωστός gay blogger θέλησε να μας μεταφέρει τη δική του εμπειρία…
“Δυστυχώς, η είδηση ότι κάποιος πέθανε από υπερβολική δόση κατά τη διάρκεια μιας gay κρουαζιέρας, δεν με εξέπληξε.
Μ΄αυτό δε θέλω να πω ότι κάθε κρουαζιέρα ενθαρρύνει τη χρήση ναρκωτικών. Όλες έχουν αυστηρούς κανόνες που απαγορεύουν τη χρήση. Αλλά, ενώ οι προθέσεις των διοργανωτών είναι καλές, αρκετοί είναι αυτοί που αποφασίζουν να παραβούν τους κανόνες και να φέρουν κρυφά μαζί τους ουσίες για να “ενισχύσουν” την εν πλω εμπειρία τους.
Όταν βρεθείς σε μια gay κρουαζιέρα παύεις να είσαι μειονότητα
Ως gay άνδρας δεν είσαι πια μειονότητα. Στην πραγματικότητα σ΄αυτή την περίσταση είσαι το “mainstream”.
H ελευθερία της προσωπικής έκφρασης είναι ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους κάποιος διαλέγει να λάβει μέρος σε μια τέτοια κρουαζιέρα. Με τόσους όμως πολλούς gay άνδρες απ΄όλο τον κόσμο να βρίσκονται εκεί, τα στερεότυπα καταλήγουν να καπελώνουν την ελευθερία αυτή.
Από τα highlights σε μια gay κρουαζιέρα είναι τα νυχτερινά θεματικά πάρτι. Όπως συμβαίνει και στα μεγαλύτερα gay πάρτι, έτσι και εδώ το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το σεξ παίζουν σημαντικό ρόλο.
Όλη αυτή η ελευθερία δίνει τη δυνατότητα στους επιβάτες να ανακαλύψουν τον εαυτό τους μέσα από διάφορες θεματικές. Από το drag, στο δέρμα και ακόμα παραπέρα. Αλλά, καθώς οι άνδρες πειραματίζονται με την εμφάνισή τους, αυτό που συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες είναι κάτι πέρα ως πέρα συνηθισμένο.
Όποιος και να είναι ο λόγος, το να βρίσκεσαι με άλλους gay άνδρες είναι κάτι το απολαυστικό. Παρά όμως τη γοητεία του πράγματος, η χρήση ναρκωτικών στη gay κοινότητα είναι – ας είμαστε ειλικρινείς – διαδεδομένη παγκοσμίως.
Δεν υπάρχει κάποιο τέτοιο πάρτι που να έχω πάει και να μην έχω δει τουλάχιστον έναν να κάνει χρήση. Και σε κάποιες περιπτώσεις η χρήση αυτή να γίνεται, όχι στην καμπίνα του πλοίου, αλλά πάνω στην πίστα του χορού μπροστά σε όλους.
Οι gay κρουαζιέρες είναι συχνά ένα μεγάλο σέξι κρεβάτι με ναρκωτικά
Έκσταση, MDMA, GHB, κοκαΐνη, μεφεδρόνη, κεταμίνη – υπάρχουν όλα πάνω στο πλοίο. Επίσης, αν και αρκετοί επιβάτες είναι διακριτικοί, θα έλεγα ψέμματα αν υποστήριζα ότι δεν έχω δει και κάποιους να παίρνουν ναρκωτικά και να κάνουν σεξ σε δημόσια θέα, με το προσωπικό μετά να προσπαθεί να καθαρίσει το μέρος.
Αλλά, όπως σε κάθε gay hotspot παγκοσμίως, μπορείς να βρεις την απόλαυση σε πολλά μέρη και να αποφύγεις ότι δεν σου αρέσει. Έτσι και στις gay κρουαζιέρες.
Ένα από τα πράγματα που εκτιμώ στις κρουαζιέρες αυτές είναι ότι υπάρχει κάτι για τον καθέναν. Αν θες να παρτάρεις όλο το βράδυ, να παίρνεις ναρκωτικά και να κάνεις σεξ με διαφορετικό άνδρα κάθε φορά… πλήθος επιλογών.
Αλλά, αν προτιμάς να επισκέπτεσαι τα λιμάνια, κατά τη διάρκεια της ημέρας, να απολαμβάνεις ένα τοπικό γεύμα ή να χαλαρώνεις το βράδυ, τότε εύκολα μπορείς να τα αποφύγεις όλα αυτά.
Τι να περιμένεις από μια gay κρουαζιέρα
Τις πιο πρόσφατες gay κρουαζιέρες τις πήγα με τον σύζυγό μου το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδέψαμε από τη Λισαβόνα στα Κανάρια Νησιά. Τα πάρτι ήταν αρκετά διασκεδαστικά με πολλούς γνωστούς Dj’s, εξαιρετική μουσική και ένα φιλικό και σχετικά ανεπιτήδευτο πλήθος.
Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι είχαν ένα 24ωρο σκοτεινό δωμάτιο σας δίνει μια ένδειξη για το τι περιμένουν κάποιοι από τις gay κρουαζιέρες.
Κάπου αλλού στο πλοίο, υπήρχαν οι φήμες για μια «σουίτα οργίων», όπου ένας από επιβάτες καλούσε τους άλλους να μπαίνουν στο δωμάτιό του όλες τις ώρες της ημέρας.
Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ο αριθμός καμπίνας και ένα χτύπημα στην πόρτα (καμία μυστική ακολουθία) για να μπορέσεις να μπεις.
Η ποικιλομορφία στις gay κρουαζιέρες πρέπει να βελτιωθεί σημαντικά
Και στις δύο κρουαζιέρες είδα επιβάτες σε διάφορες ηλικίες. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 μέχρι και τη δεκαετία του ’70 ή ακόμα και τη δεκαετία του ’80.
Από άποψη ποικιλομορφίας, οι λευκοί άνδρες gay άνδρες κυριαρχούν στον κατάλογο των επιβατών, ενώ οι μη λευκοί και οι τρανς είναι δραματικά λιγότεροι.
Θυμάμαι να βλέπω μερικά τρανς άτομα στις τελευταίες κρουαζιέρες μας. Ενώ, πιθανότατα, αισθάνθηκαν πιο αποδεκτά από ό, τι στη ζωή τους στο σπίτι, δεν θα μπορούσα παρά να αναρωτηθώ αν αισθάνθηκαν πραγματικά ισότιμα με το υπόλοιπο πλήθος.
Οι εταιρείες αυτές πρέπει να κάνουν τις κρουαζιέρες τους πιο συμπεριληπτικές.”
Το κείμενο και οι φωτογραφίες ανήκουν στον Auston. Γράφτηκε για το Two Bad Tourists, ένα ταξιδιωτικό blog για τα LGBT άτομα.
