Πριν μερικές ημέρες, μία διαδικτυακή καμπάνια με την ονομασία #metoo έκανε την εμφάνισή της. Ως ένα αυτοδημιούργητο κίνημα ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση, το #metoo ξεκίνησε από μία μόλις γυναίκα και προκάλεσε μία ραγδαία αλυσιδωτή αντίδραση, κατά την οποία γυναίκες από όλο τον κόσμο παρακινήθηκαν και βρήκαν το θάρρος να δηλώσουν δημόσια πως έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά ή πως έχουν βιώσει παρενόχληση.
Σύντομα, το #metoo ήταν παντού. Χιλιάδες γυναίκες κατέγραφαν δημόσια τις εμπειρίες τους, άλλοτε απλώς δηλώνοντας “συνέβη και σε εμένα” και άλλοτε περιγράφοντας την προσωπική τους Οδύσσεια αναλυτικά.
Αποφάσισα να γράψω κάτι σχετικό, στη συνέχεια όμως σκέφτηκα να ρωτήσω πρώτα και σε μερικά γκρουπ στο Facebook αν υπάρχουν κοπέλες που θα ήθελαν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Αυτό που ξεκίνησε ως μία απλή ανάρτηση ενδιαφέροντος, γρήγορα μετατράπηκε σε ζωντανό θρίλερ.
Τα μηνύματα που έλαβα ήταν αμέτρητα, από κοπέλες όλων των ηλικιών, και εξιστορούσαν περιστατικά λεκτικής και σωματικής βίας, εκφοβισμού, βιασμού, σεξουαλικής παρενόχλησης αλλά και παιδοφιλίας. Αποφάσισα να μη γράψω τίποτα. Οι κοπέλες που μίλησαν, στέλνοντας δεκάδες μηνύματα και ζητώντας να ακουστεί η φωνή τους, είναι τα μόνα λόγια που χρειάζεται να διαβάσει κανείς.
Σε μία κοινωνία που συνειδητοποιεί ότι η σεξουαλική βία υπάρχει μόνο όταν την υπόκειται κάποιος γνωστός, και που ειδάλλως τη θεωρεί εντελώς θεωρητικό και μακρινό κίνδυνο, γυναίκες που ζουν στην Ελλάδα μοιράζονται ανώνυμα τις εμπειρίες τους από άντρες που, μάλλον, δε θα γράψουν ποτέ #idid.
