Ένας αυξανόμενος αριθμός κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο εξετάζει τη νομική αναγνώριση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών. Μέχρι στιγμής, περισσότερες από 20 χώρες έχουν θεσπίσει εθνικούς νόμους που επιτρέπουν την ισότησα στον γάμο, κυρίως στην Ευρώπη και την Αμερική. Στο Μεξικό, ορισμένες περιοχές επιτρέπουν σε ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρευτούν, ενώ άλλες όχι.
Μάλτα (2017)
Το κοινοβούλιο της Μάλτας ψήφισε σχεδόν ομόφωνα να νομιμοποιήσει τους gay γάμους τον Ιούλιο του 2017, παρά την αντίθεση της Καθολικής Εκκλησίας.
Γερμανία (2017)
Στις 30 Ιουνίου 2017, η Γερμανία έγινε η 15η ευρωπαϊκή χώρα που θέσπισε νομοθεσία που επιτρέπει στα ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρευτούν. Η ψηφοφορία 393-226 (υπέρ – κατά) ήρθε λίγες μέρες μετά την κίνηση έκπληξη της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, που υποστήριξε ότι τα μέλη της κυβερνώσας Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης πρέπει να μπορούν να ψηφίσουν κατά συνείδηση για το θέμα.
Ηνωμένες Πολιτείες (2015)
Έντεκα χρόνια μετά τον πρώτο νόμιμο gay γάμο στη Μασαχουσέτη, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απεφάνθη ότι το Σύνταγμα πρέπει να δώσει αυτή τη δυνατότητα στα ζευγάρια όλης της χώρας. Η απόφαση (5 υπέρ – 4 κατά) βασίστηκε εν μέρει στην ερμηνεία του Δικαστηρίου της 14ης τροποποίησης και δηλώνει ότι ο περιορισμός του γάμου μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια παραβιάζει την εγγύηση της τροπολογίας για ίση προστασία. Πριν από την απόφαση, 36 πολιτείες και η περιφέρεια της Κολούμπια είχαν νομιμοποιήσει τους gay γάμους.
Γροιλανδία (2015)
Η Γροιλανδία, μια αυτόνομη επικράτεια της Δανίας, δεν υπόκειται στον νόμο περί γάμου του ίδιου φύλου στη Δανία, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ το 2012. Ωστόσο, οι νομοθέτες στη Γροιλανδία ψήφισαν τον Μάιο του 2015 ένα δικό τους νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των gay γάμων.
Κολομβία (2016)
Στις 28 Απριλίου 2016, η Κολομβία έγινε η τέταρτη χώρα στην Νότια Αμερική που νομιμοποίησε τους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ακολουθώντας την Αργεντινή, την Ουρουγουάη και τη Βραζιλία. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, με 6 υπέρ – 3 κατά ψήφους, έκρινε ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν ανεξάρτητα να ξεκινήσουν μια οικογένεια σύμφωνα με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό … λαμβάνοντας ίση μεταχείριση σύμφωνα με το σύνταγμα και το νόμο».
Ιρλανδία (2015)
Στις 22 Μαΐου 2015, η Ιρλανδία έγινε η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε τον γάμο του ιδίου φύλου μέσω δημοψηφίσματος. Περισσότεροι από έξι στους δέκα ιρλανδούς ψηφοφόρους (62%) ψήφισαν “ναι” για να τροποποιήσουν το Σύνταγμα της Ιρλανδίας λέγοντας ότι “ο γάμος μπορεί να ανατίθεται σύμφωνα με το νόμο από δύο άτομα χωρίς διάκριση ως προς το φύλο τους”. Ενώ κάποιες ηγέτες της Καθολικής Εκκλησίας αντιτίθενται στην αλλαγή, ο Αρχιεπίσκοπος του Δουβλίνου, Diarmuid Martin, έγραψε ένα σχόλιο στην εφημερίδα The Times της Ιρλανδίας πριν από το δημοψήφισμα, λέγοντας ότι δεν θα πει στους ανθρώπους πώς να ψηφίσει και ότι «δεν επιθυμεί να γεμίσει τον κόσμο με τις θρησκευτικές του απόψεις”. Ο ιρλανδός Πρωθυπουργός Enda Kenny υποστήριξε την εκστρατεία του “ναι”.
Φινλανδία (2015)
Οι gay γάμοι έγιναν νόμιμοι στη Φινλανδία το 2017. Το φινλανδικό κοινοβούλιο ενέκρινε νομοσχέδιο που νομιμοποιεί ενώσεις ομόφυλων ζευγαριών τον Νοέμβριο του 2014 και ο πρόεδρος της Φινλανδίας Sauli Niinistö υπέγραψε στο νόμο τον Φεβρουάριο του 2015. Το νομοσχέδιο ξεκίνησε ως “Πρωτοβουλία πολιτών” – μια δημόσια αναφορά με 167.000 υπογραφές. Η Φινλανδία γίνεται η τελευταία από τις πέντε σκανδιναβικές χώρες που νομιμοποιούν τους gay γάμους μετά τη Δανία, την Ισλανδία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία.
Λουξεμβούργο (2014)
Στις 18 Ιουνίου, το κοινοβούλιο του Λουξεμβούργου, η Βουλή των Αντιπροσώπων, ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία νομοθεσία επιτρέπει στα ομόφυλα ζευγάρια να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά. Το νομοσχέδιο, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις αρχές του 2015, υπερασπίστηκε ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Xavier Bettel, ο οποίος είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Οι αλλαγές αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης επανεξέτασης των νόμων περί γάμου της μικροσκοπικής χώρας – η πρώτη μεγάλη αναθεώρηση από το 1804. Εκτός από το να επιτρέπεται στα ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρευτούν και να τεκνοθετήσουν, η νομοθεσία ορίζει τη νόμιμη ηλικία του γάμου στα 18 και εξαλείφει την υφιστάμενη απαίτηση “ότι τα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν πρέπει πρώτα να υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις”.
Σκωτία (2014)
Στις 4 Φεβρουαρίου 2014, το κοινοβούλιο της Σκωτίας ένεκρινε τη νομοθεσία που νομιμοποιεί τους gay γάμους. Εκτός από το να επιτρέπει σε ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρευτούν, το μέτρο δίνει στις εκκλησίες και άλλες θρησκευτικές ομάδες την επιλογή να αποφασίσουν αν θέλουν ή όχι να κάνουν τέτοιους γάμους. Οι δύο μεγαλύτερες εκκλησίες στη Σκωτία – η Εκκλησία της Σκωτίας και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία- αντιτάσσονται στο νομοσχέδιο. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ και τα ζευγάρια του ιδίου φύλου άρχισαν να παντρεύονται στη Σκωτία τον Δεκέμβριο του 2014.
Αγγλία και Ουαλία (2013)
Στις 17 Ιουλίου 2013, η βασίλισσα Ελισάβετ Β ‘της έδωσε την έγκρισή της σε νομοσχέδιο που νομιμοποιεί τους gay γάμους στην Αγγλία και την Ουαλία. Την προηγούμενη μέρα, το μέτρο είχε κερδίσει το τελικό απόσπασμα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο μετά από μήνες συζητήσεων. Ο νόμος ισχύει μόνο για την Αγγλία και την Ουαλία, επειδή η Σκωτία και η Βόρεια Ιρλανδία είναι ημιαυτόνομες και έχουν διαφορετικά νομοθετικά όργανα. Ο νέος νόμος στην Αγγλία και την Ουαλία, που αποτελούσε προτεραιότητα για τον Βρετανό πρωθυπουργό και τον ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος Ντέιβιντ Κάμερον, επέτρεψε στα ομόφυλα ζευγάρια να παντρευτούν στις 29 Μαρτίου 2014.
Βραζιλία (2013)
Στις 14 Μαΐου 2013, το Εθνικό Συμβούλιο Δικαιοσύνης της Βραζιλίας αποφάσισε ότι τα ζευγάρια του ιδίου φύλου δεν θα πρέπει να αποκλείονται από τις άδειες γάμου (προηγουμένως, περίπου οι μισές από τις 27 πολιτείες της Βραζιλίας είχαν επιτρέψει τους gay γάμους). Το συντηρητικό Κοινωνικό Χριστιανικό Κόμμα προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο και ο νομοθέτης της Βραζιλίας μπορεί να εξακολουθεί να ζυγίζει στο θέμα.
Γαλλία (2013)
Στις 18 Μαΐου, ο γάλλος πρόεδρος Francois Hollande υπέγραψε ένα μέτρο που νομιμοποιεί τους gay γάμους. Αν και το νομοσχέδιο είχε περάσει την Εθνική Συνέλευση και τη Σύγκλητο τον Απρίλιο, η υπογραφή του Hollande έπρεπε να περιμένει μέχρι να επιλυθεί μια δικαστική πρόκληση που έφερε το συντηρητικό κόμμα της αντιπολίτευσης,UMP. Στις 17 Μαΐου, το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας, αποφάνθηκε ότι το νομοσχέδιο ήταν συνταγματικό. Ενώ οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Γάλλων ενηλίκων υποστηρίζει το νόμο, η αντίθεση στην αλλαγή ήταν έντονη. Από τις αρχές του 2013, στο Παρίσι και αλλού πραγματοποιήθηκαν αρκετές διαμαρτυρίες κατά του γάμου.
Νέα Ζηλανδία (2013)
Στις 17 Απριλίου, το Κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας έδωσε την τελική έγκριση σε ένα μέτρο που νομιμοποιεί τους gay γάμους, καθιστώντας το έθνος του Ειρηνικού, τη 13η χώρα στον κόσμο και το πρώτο στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού που επιτρέπει την ισότητα στον γάμο. Το μέτρο κέρδισε έγκριση με περιθώριο 77-44 στο μονοκομματικό νομοθετικό σώμα της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης του πρωθυπουργού John Key και υπεγράφη από τον γενικό κυβερνήτη της χώρας (διαδικασία γνωστή ως βασιλική σύμφωνη γνώμη) στις 19 Απριλίου. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του 2013.
Ουρουγουάη (2013)
Στις 10 Απριλίου, η κατώτερη έδρα του Κογκρέσου της Ουρουγουάης ψήφισε νομοθεσία που νομιμοποιεί τους gay γάμους. Ο πρόεδρος José Mujica υπέγραψε το νομοσχέδιο στις 3 Μαΐου, κάνοντας την Ουρουγουάη τη δεύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής που προβαίνει σε μια τέτοια κίνηση. Οι πολιτικές ενώσεις έχουν επιτραπεί στην Ουρουγουάη από το 2008 και τα ομόφυλα ζευγάρια έλαβαν δικαιώματα τεκνοθεσίας το 2009.
Δανία (2012)
Τον Ιούνιο του 2012, ο νομοθετικό σώμα της Δανίας ψήφισε το νομοσχέδιο που νομιμοποιεί τους gay γάμους. Το μέτρο θεσπίστηκε λίγες μέρες αργότερα όταν η βασίλισσα Μαργρέθ Β ‘έδωσε τη βασιλική της σύμφωνη γνώμη στο νομοσχέδιο. Το 1989, η Δανία έγινε η πρώτη χώρα που επέτρεψε στα ζευγάρια του ιδίου φύλου να εγγραφούν ως εγχώριοι εταίροι. Και το 2010, η χώρα θέσπισε νόμο που επέτρεπε στα ζευγάρια αυτά το δικαίωμα τεκνοθεσίας. Με τη νομιμοποίηση των gay γάμων, η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία στη Δανία (που είναι η κρατική εκκλησία) υποχρεούται να επιτρέψει σε ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρευτούν σε εκκλησίες.
Αργεντινή (2010)
Τον Ιούλιο του 2010, η Αργεντινή έγινε η πρώτη χώρα στη Λατινική Αμερική που νομιμοποίησε τους gay γάμους. Παρά την έντονη αντίθεση της Καθολικής Εκκλησίας και των Ευαγγελικών Προτεσταντικών Εκκλησιών. Ο νόμος παρέχει στα ομόφυλα ζευγάρια που παντρεύονται όλα τα δικαιώματα και τις ευθύνες που απολαμβάνουν τα ετερόφυλα.
Πορτογαλία (2010)
Τον Ιούνιο του 2010, η Πορτογαλία έγινε η όγδοη χώρα που νομιμοποίησε τους gay γάμους. Το κοινοβούλιο της είχε περάσει το μέτρο νωρίτερα το 2010. Ωστόσο, μετά από το πέρασμα του, ο πρόεδρος της Πορτογαλίας, Anibal Cavaco Silva, ζήτησε από το Συνταγματικό Δικαστήριο να επανεξετάσει το μέτρο. Τον Απρίλιο του 2010, το Συνταγματικό Δικαστήριο κήρυξε το νόμο συνταγματικά έγκυρο. Υπογράφηκε από τον Silva τον Μάιο του ίδιου έτους και τέθηκε σε ισχύ έναν μήνα αργότερα.
Ισλανδία (2010)
Ένα μέτρο που νομιμοποιεί τους gay γάμους πέρασε από τον ισλανδικό κοινοβούλιο τον Ιούνιο του 2010. Οι δημοσκοπήσεις πριν από την ψηφοφορία έδειξαν ευρεία υποστήριξη για το μέτρο και κανένας βουλευτής της νομοθετικής εξουσίας της χώρας δεν το καταψήφισε. Η Ισλανδία είχε επιτρέψει στα ζευγάρια του ιδίου φύλου να εγγραφούν ως εγχώριοι εταίροι από το 1996. Μια δεκαετία αργότερα, το κοινοβούλιο ψήφισε ένα μέτρο που επιτρέπει στα ομόφυλα ζευγάρια να τεκνοθετούν παιδιά.
Σουηδία (2009)
Τον Απρίλιο του 2009, το σουηδικό κοινοβούλιο ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία τη νομιμοποίηση των gay γάμων. Ο νόμος του 2009 επιτρέπει στα ζευγάρια να παντρευτούν τόσο σε θρησκευτικές όσο και σε πολιτικές τελετές, αλλά δεν απαιτεί κληρικούς να τις διοργανώνουν. Η εκκλησία της Σουηδίας, στην οποία ανήκουν περίπου τα τρία τέταρτα των Σουηδών, έχει προσφέρει τις ευλογίες της σε συμπράξεις του ιδίου φύλου από τον Ιανουάριο του 2007. Τον Οκτώβριο του 2009, το διοικητικό συμβούλιο της εκκλησίας ψήφισε να επιτρέψει στους κληρικούς του να προβαίνουν σε τέτοιες τελετές γάμου.
Νορβηγία (2008)
Από τον Ιανουάριο του 2009, τα ομόφυλα ζευγάρια στη Νορβηγία ήταν σε θέση να παντρευτούν, να τεκνοθετήσουν και να υποβληθούν σε τεχνητή γονιμοποίηση. Ο νέος νόμος, ο οποίος εγκρίθηκε το 2008, αντικατέστησε έναν νόμο του 1993 που επέτρεπε τιςπολιτικές ενώσεις. Πέρασε παρά την αντίσταση των μελών του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και του Κόμματος Προόδου.
Νότια Αφρική (2006)
Το νοτιοαφρικανικό κοινοβούλιο νομιμοποίησε τους gay γάμους τον Νοέμβριο του 2006, ένα χρόνο μετά την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, που αποφάνθηκε ότι οι προηγούμενοι νόμοι για τον γάμο παραβίαζαν την εγγύηση των ίσων δικαιωμάτων. Ο νέος νόμος, επίσης, επέτρεψε στα θρησκευτικά ιδρύματα και στους πολιτικούς υπαλλήλους να αρνούνται να διεξάγουν τελετές gay γάμων, μια διάταξη που αρκετοί ισχυρίζονται ότι παραβιάζουν τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών στο σύνταγμα.
Ισπανία (2005)
Το ισπανικό κοινοβούλιο νομιμοποίησε τους gay γάμους το 2005, διασφαλίζοντας ταυτόσημα δικαιώματα σε όλα τα παντρεμένα ζευγάρια, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Οι αξιωματούχοι του Βατικανού, καθώς και η Καθολική Ισπανική Συνδιάσκεψη των Επισκόπων, επέκριναν έντονα τον νόμο και μεγάλα πλήθη που διαδήλωναν στη Μαδρίτη υπέρ και κατά του μέτρου. Μετά την έναρξη ισχύος του νόμου, το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας απέρριψε αμφισβητήσεις από δύο δικαστές δημοτικών δικαστηρίων οι οποίοι είχαν αρνηθεί τις άδειες γάμου στα ζευγάρια του ιδίου φύλου.
Καναδάς (2005)
Τα ζευγάρια του ιδίου φύλου στον Καναδά κέρδισαν τα περισσότερα από τα νομικά οφέλη του γάμου το 1999, όταν οι ομοσπονδιακές και επαρχιακές κυβερνήσεις επέκτειναν γάμους κοινού δικαίου σε ομόφυλα ζευγάρια. Μέσα από μια σειρά δικαστικών υποθέσεων που ξεκινούν το 2003, ο gay γάμος σταδιακά έγινε νόμιμος σε εννέα από τις 13 επαρχίες και τις εδαφικές περιφέρειες της χώρας. Το 2005, το καναδικό κοινοβούλιο ψήφισε νομοθεσία που καθιστά τους gay γάμους νόμιμους σε εθνικό επίπεδο.
Βέλγιο (2003)
Αρχίζοντας το 1998, το βελγικό κοινοβούλιο προσέφερε περιορισμένα δικαιώματα στα ζευγάρια του ιδίου φύλου. Πέντε χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2003, το βελγικό κοινοβούλιο νομιμοποίησε τους gay γάμους, δίνοντας στα ομόφυλα ζευγάρια τα ίδια δικαιώματα φορολογίας και κληρονομιάς με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Το 2006, το κοινοβούλιο χορήγησε επίσης το δικαίωμα τεκνοθεσίας.
Ολλανδία (2000)
Τον Δεκέμβριο του 2000, η Ολλανδία έγιναν η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε τους gay γάμους. Η νομοθεσία έδινε στα ζευγάρια του ιδίου φύλου το δικαίωμα να παντρευτούν, να διαζούν και να τεκνοθετούν. Η νομοθεσία τροποποίησε μια μόνο φράση στο ισχύον καταστατικό του πολιτικού γάμου, το οποίο τώρα λέει: “Ένας γάμος μπορεί να συνάπτεται από δύο άτομα διαφορετικού ή του ίδιου φύλου”.
Χώρες όπου οι gay γάμοι επιτρέπονται σε συγκεκριμένες περιφέρειες.
Μεξικό (2009)
Το 2015, το Ανώτατο Δικαστήριο του Μεξικού εξέδωσε μια απόφαση που καθιστά εφικτό για τα ομόφυλα ζευγάρια να παντρευτούν. Αν και δεν νομιμοποιούσε τεχνικά τους gay γάμους σε εθνικό επίπεδο, ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Μεξικού εξέδωσε επίσης αντίστοιχη απόφαση το 2010, λέγοντας ότι οι gay γάμοi που πραγματοποιήθηκαν στην Πόλη του Μεξικού ήταν έγκυροι και ότι πρέπει να γίνονται δεκτοί σε ολόκληρη τη χώρα (η πόλη Πόλη του Μεξικού νομιμοποίησε τους gay γάμους τον Δεκέμβριο του 2009).
