Συνέντευξη στο aixmi.gr και στη Μαρκέλλα Σαράιχα έδωσε ο Κλέων Γρηγοριάδης. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη σημασία της σεξουαλικότητας αλλά και γιατί τα ομόφυλα ζευγάρια πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να τεκνοθετούν.
Ζούμε σε μία κλειστή κοινωνία με πολλά ταμπού, παρότι μπαίνουμε αισίως στο 2017. Επειδή μιλήσαμε για σεξουαλικότητα, θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι αρκετά προσωπικό. Αν ήσασταν γκέι, θα το δηλώνατε δημοσίως ή θα κάνατε οικογένεια με παιδί και γυναίκα;
Κ.Γ «Και βέβαια θα το δήλωνα. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Ζούμε σε κοινωνία που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θέλει να αλλάζει τον υπουργό Παιδείας, γιατί δεν του αρέσουν αυτά που λέει Όλες αυτές οι άθλιες οπισθοδρομικότητες υπάρχουν, αλλά δε θα τις λάβω καθόλου υπόψιν μου. Για μένα ο κύριος Ιερώνυμος δεν υπάρχει. Υπήρχε όσο κράταγε το θεσμικό του ρόλο. Επειδή άρχισε να συμπεριφέρεται σα γιαγιά κατίνα, δεν υπάρχει σαν Αρχιεπίσκοπος για μένα. Υπάρχουν πουριτανοί, προοδευτικοί, συντηρητικοί. Κανείς δεν ξέρει ποιοι έχουν δίκιο, όμως ο πουριτανισμός είναι υποκριτικός.
Αν ακούγαμε τους Ιερώνυμους, δε θα είχαμε ανακαλύψει τον τροχό και θα είχαμε εκτελέσει τον Γαλιλαίο και τον Δαρβίνο. Δεν έχω εμπάθεια με την εκκλησία, είναι μέρος της ζωής μου. Γεννήθηκα στην Ελλάδα, το Πάσχα και τα Χριστούγεννά μου είναι χριστιανικά, και πριν βγω να παίξω λέω και ένα «πάτερ ημών». Είμαι εθιμικά χριστιανός, η ζωή μου είναι σύμφυτη και μπλεγμένη με τον χριστιανισμό, αλλά οι πολιτικές συμπεριφορές και οι ηγεσίες της εκκλησίας είναι προς κρίση. Όσο παίζει ρόλο εξουσίας η ηγεσία και η Ιερά Σύνοδος θα με βρίσκουν απέναντί της».
Μ.Σ Γνωρίζω -και το έχετε δηλώσει δημόσια- ότι είστε υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων. Είστε, επίσης, υπέρ στο να υιοθετούν παιδιά;
Κ.Γ «Απολύτως ναι. Είμαι βέβαιος ότι η δυνατότητα να μεγαλώνει κάποιος ένα παιδί, έχει να κάνει μονάχα με το ψυχικό του περίσσευμα. Όταν έχει να δώσει και δεν κοιτάει μόνο τον εαυτούλη του. Δηλαδή δεν είναι γύρω από το εγώ όλα, αλλά μπορεί να δώσει στον διπλανό του, το φίλο του, στη γυναίκα του, στον άντρα του, αν είναι άντρας ομοφυλόφιλος, τότε μπορεί να δώσει και σε ένα παιδί. Υπάρχουν κάποια θέματα, ότι λείπει το ένα πρότυπο από το σπίτι, αλλά νομίζω ότι είναι λίγο πλασματικά. Η πραγματικότητα είναι ότι το ένα πρότυπο λείπει από τα περισσότερα ελληνικά σπίτια κι είναι αυτό του πατέρα.
Ο πατέρας, προ κρίσης και τώρα περισσότερο, συνήθως κάνει τρεις δουλειές part time, για να επιβιώσει η οικογένεια, και δε βλέπει ποτέ το παιδί του, και το παιδί του δεν βλέπει τον πατέρα του τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Το βλέπει ελάχιστα ως καθόλου, έρχεται κουρασμένος, κοιμάται, βρίζει. Υπάρχει, πάντως, ένα θέμα προτύπου, δηλαδή δύο άντρες ή δύο γυναίκες , θα υπάρχει μία έλλειψη του άλλου φύλου στο σπίτι κι αυτό είναι σημαντικό -γιατί τα πλάσματα που γεννιούνται και μεγαλώνουν θέλουν και τα δύο πρότυπα μετά. Αυτό που λέω είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι άντρες ή γυναίκες δε θα ήταν λιγότερο ικανοί για τρυφερότητα για στοργή και αφοσίωση, θεωρώ ότι θα ήταν εξίσου με μας. Και θεωρώ αστείο στην εποχή μας να υπάρχει αυτό το δίλημΜα».
