Η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής απέρριψε το αίτημα άρσης της ασυλίας του ανεξάρτητου βουλευτή Νίκου Νικολόπουλου, με μόνο μειοψηφίσαντα τον Αχαιό συνάδελφό του, Θεόδωρο Παπαθεοδώρου!
Το σχετικό αίτημα είχε κατατεθεί από την Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, γιατί ο Νίκος Νικολόπουλος είχε προβεί σε σχόλια για τον γάμο ομοφυλόφιλων και κάθε τι σχετικό με την δημόσια συμπεριφορά τους.
Ο Αχαιός ανεξάρτητος βουλευτής με την ευκαιρία της απόρριψης του αιτήματος, προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «H Βουλή ψήφισε το αυτονόητο. Να μπορεί ο βουλευτής να διατυπώνει ελεύθερα την άποψή του και να μην διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν γίνονται με εμπάθεια, δεν προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και δεν θίγουν προσωπικότητες.
Λυπάμαι γιατί ο μόνος που φαίνεται να μην το κατανοεί αυτό είναι ο συνάδελφος και συμπολίτης, βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, κ. Θ. Παπαθεοδώρου, που ήταν και ο μόνος που ψήφισε υπέρ της άρσης της ασυλίας μου. Τη στάση του, ας μην την εξηγήσει σε μένα, αλλά στους Αχαιούς που τον έστειλαν στη Βουλή και του έδωσαν επίσης το δικαίωμα να διατυπώνει ελεύθερα και άφοβα την άποψή του.
Εάν ο κ. Παπαθεοδώρου διαφωνεί με το ρητό της Γενέσεως ότι: «Ο Θεός έπλασε άρρεν και θήλυ…», δικαίωμά του. Δεν είναι όμως και δικαίωμα πολλών άλλων και ιδιαίτερα των Ορθοδόξων Χριστιανών, να θεωρούν παράταιρο και αφύσικο τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου; Και δεν είναι δικαίωμα ενός πολιτικού εκπροσώπου που είναι Ορθόδοξος Χριστιανός να εκφράζει στο δημόσιο βήμα και διάλογο αυτή την άποψη;
Εδώ και πολύ καιρό, χωρίς φόβο και πάθος, έχω υπογραμμίσει την ανάγκη ενός ουσιαστικού και νηφάλιου διαλόγου για όλα αυτά τα ζητήματα. Κυρίως όμως, είναι θέμα αρχής να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες και ψηφοφόροι, τι πιστεύει και τι εκπροσωπεί ο κάθε εντολοδόχος του στην Βουλή. Ο κ. Παπαθεοδώρου ας τοποθετηθεί λοιπόν, ανοικτά και ξάστερα…».
Αντίθετα ο κ. Παπαθεοδώρου, σχολιάζοντας την απόφαση στην εφημερίδα “Πελλοπόνησος”, δήλωσε: «Δεν ψηφίσαμε στο ΠΑΣΟΚ τον αντιρατσιστατικό νόμο για να αποδεχόμαστε τέτοια συνθηκολόγηση με τις ευκαιριακές συμπράξεις τις συμπολίτευσης. Δεν μπορώ να ξεχάσω ως βουλευτής όσα δίδασκα ως καθηγητής για τις ατομικές ελευθερίες, γιατί τα βρήκαν κάποιοι σε αλλα τραπέζια. Η ελευθερία της πολιτικής έκφρασης από τη μία μεριά και η προστασία των ατομικών ελευθεριών από την άλλη πλευρά, όπως και του ευρωπαϊκού δικαίου κεκτημένου είναι αγαθά που σταθμίζονται όταν συγκρούονται μεταξύ τους. Το εάν ο συγκεκριμένος πολιτικός λόγος εμπίπτει στην αντιρατσιστική νομοθεσία θα πρέπει να το κρίνει η δικαιοσύνη και όχι η βουλή. Όπως ψήφισα σε περιπτώσεις για ρατσιστικού περιεχομένου λόγο από βουλευτές της Χρυσής Αυγής, έτσι και στην περίπτωση του συναδέλφου του κ. Νικολόπουλου η στάση και η γνώμη μου είναι ίδια και στηρίζεται στο ίδιο νομικό και πολιτικό σκεπτικό. Από κει και πέρα η δικαιοσύνη θα αποφασίσει εάν υπάρχει επίδικο γεγονός ή όχι. Άλλωστε 20 χρόνια δεν δίδασκα στους φοιτητές μου τα ατομικά δικαιώματα για να τα βάζω σήμερα στο καντάρι τώρα που έγινα βουλευτής. Μέχρι σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε όπως ψήφιζα εγώ. Για την συγκεκριμένη υπόθεση η ψηφοφορία έχει ενδιαφέρον 6-1″.
