Στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου βρέθηκε η Τζένη Χειλουδάκη, σχολιάζοντας πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία αλλά και μιλώντας για τις προσωπικές της στιγμές.
Αναφερόμενη στο σύμφωνο συμβίωσης και στις ομοφοβικές δηλώσεις που ακούστηκαν, είπε:
“Με ενοχλεί που σε μια ήπειρο που υποτίθεται ότι έχουμε ανοιχτά μυαλά, μιλάμε ακόμα για το αυτονόητο. Δηλαδή είναι σαν να ξυπνάω εγώ ένα πρωί και δεν έχω πολλά κέφια και δεν έχω πιεί καφέ και σου χτυπάω την πόρτα και σου λέω: ΄Εσύ δεν θα αγαπήσεις, δεν θα παντρευτείς, δεν θα κάνεις παιδιά, ο σύντροφό σου όταν πεθάνει δεν έχεις δικαίωμα να τον θάψεις και βέβαια η περιουσία του θα πάει πιθανόν σε συγγενείς που δεν ήθελαν μέχρι εχθές να τον βλέπουν’. Μιλάμε για το αυτονόητο. Θεωρώ ότι τέτοιες συζητήσεις δεν θα έπρεπε να γίνονται καν και θεωρώ ότι αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να έχουν γίνει αιώνες πριν…”
“Ο άνθρωπος προοδεύει. Όταν όμως ακούω από ανθρώπους που πρεσβεύουν την αγάπη και δη ο Αμβρόσιος και λέει ότι οι ομοφυλόφιλοι… και πρόσεξε ανοίγω παρένθεση, εγώ μιλώ εκ του ασφαλούς πλέον, είμαι γυναίκα, έχω γυναικεία ταυτότητα, παντρεύτηκα έχω όλα τα δικαιώματα που έχει μια γυναίκα σε αυτή τη χώρα, θα μπορούσε λοιπόν κανείς ότι μιλάω εκ του ασφαλούς… εγώ για άλλους παλεύω. Ο Αμβρόσιος λοιπόν και οι κάθε Αμβρόσιοι με αυτή τη λογική του τύπου, όπου βλέπετε τους ομοφυλόφιλους να τους φτύνετε, είναι μιάσματα, είναι χειρότεροι από ανθρώπους που βρίσκονται στο ψυχιατρείο… και είναι άνθρωπος της εκκλησίας, εγώ έχω να τονίσω το εξής: ‘Όλοι αυτοί ας βγάλουν τα φουστάνια που φοράνε, τα χρυσά κοσμήματα, μπας και σώσουν τη χώρα και να αρχίσουν επιτέλους να μιλούν για αγάπη. Γιατί ο χριστιανισμός διδάσκει την αγάπη. Με εκνευρίζει αφάνταστα να μιλώ για το αυτονόητο…”
“Έχουν (οι πάπαδες) μια μερίδα θρησκόληπτων, τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο πολύ και αυτοί έχουν μείνει πίσω. Θεωρούν ότι 5 γριούλες και 5 γεροντάκια που είναι μαζί τους.. ακόμα και αυτοί οι άνθρωποι όμως έχουν αλλάξει. Πραγματικά αν κοιτάξεις στην καρδιά των μισών ανθρώπων που βρίσκονται εδώ θα σου πουν: ‘δεν με ενδιαφέρει τι κάνει στο κρεββάτι του ο άλλος. Δεν με ενδιαφέρει ποιον θα παντρευτεί, δεν με ενδιαφέρει με ποιον τρόπο θα βρει την αγάπη’. Από τι στιγμή που δεν κάνει κακό σε εμένα, από τη στιγμή που δεν είναι παιδεραστής, το οποίο το κατακρίνω και θεωρώ ότι είναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο έπρεπε να έρθει πίσω η θανατική ποινή… στους παιδεραστές, στους ανθρώπους που πωλούν τα ναρκωτικά και δίνουν στα σχολεία, στους κτηνοβάτες.”
Σχετικά με όσους “καταπιάνεται” στα βιβλία της, σχολιάζει:
“Δεν τους προσάπτω και τίποτα, σεξ. Δεν λέω ούτε ότι πουλούσαν ναρκωτικά, ούτε όπλα, ούτε ότι έβγαζαν μίζες. Τώρα αν είναι κάποιος τόσο ηλίθιος να διακινδυνεύσει τη ζωή του ή τη θέση του επειδή του προσάπτω σεξ, ε ας το κάνει…”
“Θα πρέπει σιγά σιγά οι άνθρωποι να ανοίξουν τους ντουλάπες τους, να βγούν οι σκελετοί που έχουν γίνει φαντάσματα, όταν πλέον κάνουν κάτι που το απολαμβάνουν να το αποκαλύπτουν, ώστε κανένας να μην μπορεί να τους βλάψει. Δηλαδή ο άλλος γιατί βγαίνει και λέει ότι πήγα με 4.000 γυναίκες; Εγώ θα τους ονοματίζω. Και θα το κάνω και σε ανθρώπους που κατά διαστήματα σηκώνουν το δαχτυλάκι. Η ηθική τους δηλαδή αυτή η ψεύτικη με εκνευρίζει…”
“Ε λοιπόν, εδώ δρω ακτιβιστικά, βαριά ακτιβιστικά. Θα κάνω ότι χειρότερο. Θα τους ξεμπροστιάζω. Με τα βιβλία μου. Άνθρωποι λοιπόν που ξέρω ότι έχουν ένα απίστευτο παρελθόν, ομοφυλόφιλοι που δεν είναι δηλωμένοι και πετούν στην πυρά τους υπόλοιπους δηλωμένους ομοφυλόφιλους… Δηλαδή αυτό το πράγμα ότι τα κάνω όλα, το ευχαριστιέμαι και μετά το αρνιέμαι με εκνευρίζει αφάνταστα.
Η ίδια αναφέρθηκε και στις στιγμές που μίλησε για πρώτη φορά στην οικογένεια της, αλλά και για το πόσο σημαντικό ρόλο αυτή παίζει στην εξέλιξη ενός παιδιού.
“Τα βιβλία μου είναι αυτοβιογραφικά. Μιλούν για την αγάπη, για τη διαφορετικότητα, για το να αγαπούν οι γονείς τα παιδιά τους, όπως κι αν βγούν. Ήμουν αρκετά τυχερή που είχα τη φαμίλια μου δίπλα μου, η μάνα μου υπήρξε ασπίδα και σπαθί για εμένα. Δεν ξέρω πως θα είχα βγει στη ζωή αν δεν είχα την αγάπη της μάνας μου.
“Από πολύ μικρή ηλικία εγώ έκανα τα όνειρά μου. Τα κλισέ. Τακούνια, ρούχα κλπ. Κάποια στιγμή λοιπόν γύρω στα 13 μου και ενώ ήμουν στο σχολείο, πρώτη Λυκείου ασφυκτιούσα πλέον. Δηλαδή αυτό το κουστουμάκι και τη συμπεριφορά δεν την άντεχα καθόλου. Άρχισα λοιπόν να βάφω το μάτι μου, να μεγαλώνω το μαλλί και να πηγαίνω στο σχολείο. Έγινε ένα σούσουρο στο σχολείο, έφυγα από το σχολείο και είπα στη μάνα μου, αυτό κι αυτό. Αισθάνομαι κοπέλα, όλη μου τη ζωή θέλω να ζήσω έτσι και ακόμα κι αν με βγάλεις από το σπίτι εγώ θα ζήσω το όνειρό μου. Είχα λίγες δυσκολίες στην αρχή, έφυγα από το σπίτι για μια εβδομάδα και τηλεφώνησα στην μαμά μου και κλαίγοντας που είπε, παιδί μου γύρνα πίσω και ότι περάσεις θα το περάσουμε μαζί.”
“Είναι το παιδί σας. Ότι και να είναι αυτό το πλάσμα και όποιον δρόμο κι αν αποφασίσει να ακολουθήσει στη ζωή του, είναι το παιδί σας. Ακούω κατά διαστήματα, είχες και μια μέρα έναν “φαύλο” τύπο που έλεγε τα χιλιάδες και λέω ότι αυτός ο άνθρωπος, αν το παιδί του βγει έτσι θα πρέπει να το σφάξει στο γόνατο…και ξέρεις το κάρμα είναι μεγάλη bitch, στα φέρνει πολλές φορές η ζωή όπως δεν τα περιμένεις… Άρα αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να προσέξουν.
“Γίνεται τώρα το σύμφωνο συμβίωσης. Δεν είμαι κατά της τεκνοθεσίας. Με πολλή προσοχή, όπως συμβαίνει όμως στα ετερόφυλα ζευγάρια. Σκέφτομαι μόνο το εξής. Ότι μεγαλώνοντας αυτό το παιδί, όσο αγάπη κι αν του έχει δώσει το ζευγάρι των 2 ανδρών ή των 2 γυναικών, τι φρικτή κοινωνία θα βρεί έξω. Αυτή είναι η σκέψη μου. Δηλαδή θα πηγαίνει στο σχολείο, όλα θα αρχίσουν από εκεί. Καταλαβαίνεις τι έχει να τραβήξει από τη δουλειά του, από το σχολείο. Είναι πολύ σκληρά. Θα πονέσεις, θα ματώσεις. Είναι έτσι η ζωή. Δεν είναι εύκολη για κανέναν. Ούτε για την τρανς, ούτε για τον gay, ούτε για τον straight, ούτε για τη λεσβία. Για κανέναν. Σε αυτή τη ζωή ματώνεις από τη στιγμή που γεννιέσαι.
Από τη στιγμή πάντως που με αποδέχτηκε εμένα η μάνα μου και με είπε Τζένη, δεν με ενδιαφέρε καθόλου η κοινωνία. Δεν σκέφτηκα ποτέ να υιοθετήσω ένα παιδάκι. Ήταν η ζωή μου τέτοια αλλά και ακόμη και τώρα που έχω μεγαλώσει και έχω ηρεμήσει, δεν θα ήθελα να το κάνω μόνο και μόνο για αυτό που προείπα.”
