Πέτρος Αλεξανδρής
Ο 32χρονος Γάλλος δημοσιογράφος, Frédéric Leclerc-Imhoff, σκοτώθηκε στην Ουκρανία στις 30 Μαΐου από ρωσική οβίδα, ενώ κάλυπτε την εκφόρτωση ενός φορτηγού με ανθρωπιστική βοήθεια.
Όμως για τον τρανς μη-δυαδικό Sam, o νέος δημοσιογράφος, ήταν ο Fred, ο σύντροφός του επί έναν χρόνο. Που τον βοήθησε όσο κανείς άλλος στη μετάβασή του. O Sam έχασε τον άνθρωπό του στον πόλεμο και λίγες ώρες μετά το συμβάν μοιράστηκε στο Instagram ένα συγκλονιστικό ποστ για τον Fred.
Tο όνομα του Frédéric Leclerc-Imhoff κυκλοφορεί από τη Δευτέρα σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα στη Γαλλία. Tο χαμόγελό του ραγίζει τις καρδιές στα πρωτοσέλιδα, έντυπα και ηλεκτρονικά. Για τον Fred μίλησαν συγγενείς και συνάδελφοί του και γράφτηκαν πολλές σελίδες για τη ζωή και τον χαρακτήρα του νέου ρεπόρτερ, που έχασε τη ζωή του μαζί με δύο συναδέλφους του κοντά στο Σεβεροντονέτσκ, στα ανατολικά της Ουκρανίας.
https://www.instagram.com/p/CeNu3LIAt90/
Το βράδυ μετά την τραγική είδηση του θανάτου του, ο Sam γράφει στην ανάρτησή του για τον άνθρωπό του. «Θέλω να τον δικαιώσω με τα λόγια μου, όσο το δυνατόν περισσότερο», λέει ο Σαμ. «Ήμουν μόλις έναν χρόνο μαζί του», εξηγεί και περιγράφει ένα αγόρι που ήταν «ευαίσθητο, προσεκτικό και αφοσιωμένο». Θυμάται μια από τις πρώτες συναντήσεις του με αυτόν τον «παθιασμένο άνδρα που δεν φοβόταν να πει αυτό που αισθάνεται»: «Μου είπε “σ’ αγαπώ” μετά από μερικές εβδομάδες, είπαμε “γάμα την επιβαλλόμενη ουδετερότητα και τα ψεύτικα προσχήματα της αρχής μιας σχέσης». Ο 32χρονος δημοσιογράφος ήταν, επίσης, παθιασμένος με τη δουλειά του, παρά τις συχνά απαιτητικές και επισφαλείς συνθήκες εργασίας:
«Μπορούσαμε να συζητάμε τις ειδήσεις για ώρες. Όταν έφυγε για την Ουκρανία, είπαμε στους εαυτούς μας ότι ένας μήνας χωρίς να βλέπουμε ο ένας τον άλλον ήταν πραγματικά πολύς. Ένας μήνας έγινε το υπόλοιπο της ζωής μου».
Sam και Fred
«Με την πάροδο του χρόνου, έμαθα επίσης ότι ήταν κάποιος στον οποίο μπορούσα πραγματικά να βασίζομαι», θυμάται ο Sam, ο οποίος, ως τρανς και μη δυαδικό άτομο, ξέρει τι σημαίνει αυτό. Και αποτίει φόρο τιμής σε μια όμορφη ψυχή: «Ο Φρεντ με γνώριζε πριν κάνω coming out. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με έκανε να νιώσω άντρας, που με καθησύχασε, που με αγάπησε άνευ όρων. Πάντα με υποστήριζε στη μετάβασή μου». Ως εκ τούτου, το ζευγάρι είχε να αντιμετωπίσει «ομοφοβία στο δρόμο, “αδερφές” με βρώμικα βλέμματα», σε σημείο που «φοβήθηκα λίγο ότι μια μέρα μπορεί να μας συμβεί κάτι εξαιτίας αυτού». Για προληπτικούς λόγους, “του είπα να διαγράψει τις φωτογραφίες από το τηλέφωνό του πριν φύγει για την Ουκρανία, για παν ενδεχόμενο…».
Τσεκάραμε λίγο και σήμερα το προφίλ του Sam στο Instagram. Εξηγεί με ένα χθεσινό story κάποιες λεπτομέρειες από το πώς και πότε θα επέστρεφε ο Fred από την Ουκρανία. Επίσης, λέει ότι είχε γενέθλια στις 24 Απριλίου και είχαν υποσχεθεί ο ένανς στον άλλο ότι θα τα γιόρταζαν μαζί όταν γυρνούσε στη Γαλλία. Είπε και για το πώς έτρεξε να αγκαλιάσει όλα τα δώρα που του είχε πάρει ο Fred το βράδυ που έμαθε ότι πέθανε. Δυστυχώς, είδαμε ότι πριν πέντε ώρες, σε ένα ακόμα story του, ο Sam απαντά και δείχνει screenshots από ομοφοβικά προσωπικά μηνύματα (dm) και σχόλια μίσους στην ανάρτησή του.
Πάντως, μέχρι τώρα έχει πάρει πάνω από 45.000 λάικ και ο ίδιος έχει δεχτεί και απεριόριστη αγάπη από χιλιάδες ανθρώπους, με εξαίρεση τους λίγους ομοφοβικούς haters.
Αν αυτή η ανάρτηση έχει ως κίνητρο την επιθυμία να γίνει ο Frédéric Leclerc-Imhoff ευρύτερα γνωστός, είναι επίσης μια δήλωση αγάπης. Ο Sam αφηγείται μερικές ακόμα εικόνες από την κοινή ζωή τους, όπως: «Το να μαγειρεύουν μαζί για πολλοστή φορά την ίδια vegan συνταγή, να κολλάνε πούλιες σε έναν κορσέ, να πηγαίνουν να βγάλουν φωτογραφίες σε ένα πάρκο ή να με συνοδεύει σε ένα drag show», αλλά και στις όχι και τόσο καλές στιγμές: «Ήταν επίσης εκεί όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, όταν δεν άντεχα άλλο αυτόν τον κόσμο των νταήδων και ήθελα να τον αγκαλιάσω». Το κείμενο τελειώνει με το αδυσώπητο κενό που αφήνει η απουσία: «Εδώ είμαστε, ο Φρεντ πέθανε χθες και έχω την εντύπωση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει. Όταν έφυγε για την Ουκρανία, σκεφτήκαμε ότι ένας μήνας χωρίς να βλεπόμαστε ήταν πολύς. Ένας μήνας έγινε το υπόλοιπο της ζωής μου. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε παρά να χαμογελάσουμε, Sam».
