Γιάννης Παυλόπουλος
Δεν ξέρω ποια ήταν η πρώτη του αδερφού μου. Νομίζω μια συμμαθήτρια από το φροντιστήριο. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο πρώτος της ξαδέρφης μου. Νομίζω κάποιο αγόρι από την παρέα στο χωρίο. Πάντως σίγουρα ήταν κάτι παιδιάστικο, άγουρο, διερευνητικό, βαθύτατα αθώο και αγνό στα μάτια τα δικά μου.
Ίσως βέβαια η αλήθεια να είναι τελείως διαφορετική. Ίσως η πρώτη τους φορά να ήταν πιο άτσαλη, πιο περίεργη, πιο άβολη. Όμως ένα κομμάτι του εαυτού μου θέλει να πιστεύει ότι οι στρέιτ οικείοι μου είχαν μια υπέροχη, μοναδική, αγνή πρώτη φορά. Ίσως να είναι αυτό που θα ήθελα να μου είχε συμβεί. Δεν θα μάθω όμως ποτέ. Δεν θα τους ρωτήσω άλλωστε ποτέ.
Η δική μου πρώτη φορά, εννοείται, απέχει παρασάγγας (που έλεγε και μια τηλεοπτική περσόνα στην προσπάθεια της να αρθρώσει δημοσιογραφικό λόγο). Εδώ, βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι ο τίτλος του κειμένου είναι παραπλανητικός. Θεώρησα ότι έτσι θα πάρω κάνα κλικ παραπάνω. Σχώραμε! Που λες, δεν υπήρξε καμία πρώτη φορά στα ΚΤΕΛ. Όμως εκεί στα ΚΤΕΛ της Τρίπολης βρήκα το νούμερο του τηλεφώνου αυτουνού που έμελε να είναι ο πρώτος μου. Ήταν γραμμένο στην πόρτα κάποιας τουαλέτας και έγραφε κάτι του στυλ «πηδάω αντρικά κωλαράκια».
Θυμάμαι, είχα τελειώσει την Τρίτη Λυκείου και ετοιμαζόμουν να μπω στο Πανεπιστήμιο. Κάτι καινούργιο ξεκινούσε. Η ζωή άνοιγε διάπλατα τις πόρτες και όλα ήταν ανοιχτά μπροστά μου. Όμως το σώμα πείναγε. Κάτι ήθελε και χρειαζόταν ικανοποίηση. Δεν είχα συναντήσει άλλον ομοφυλόφιλο μέχρι τότε. Δεν ήξερα ποιον να ρωτήσω. Δεν ήξερα που θα βρω αυτόν που θα μου δώσει αυτό που ζητούσα. Άραγε, αυτό που φαντασιωνόμουν και έβλεπα στο πορνό υπήρχε στα αληθινά;
Έ, μια μέρα πήρα την απόφαση να σταματήσω να αναρωτιέμαι κι έστειλα στον τύπο από τα ΚΤΕΛ. «Είμαι παρθένος και θέλω σεξ». Φαντάζομαι ο τύπος θα νόμιζε ότι του κάνουν πλάκα. Βέβαια μπορεί και να σκάσε κανα χαμόγελο ή να νόμισε ότι κέρδισε λαχείο με το πρωτάρικο παρθενάκι. Μη στα πολυλογώ. Πήγα στον τύπο από τα ΚΤΕΛ. Κάπου στον Ν. Κόσμο έμενε θυμάμαι. Ευγενέστατος και πολύ συμπονετικός. Όμως, δεν μ άρεσε. Δεν πέρασα καλά ρε παιδί μου. Σχεδόν βαρέθηκα θα έλεγα. Μόλις βγήκα από το διαμέρισμα είπα «ώστε αυτό είναι το σεξ! Μάλλον με την τσόντα με βλέπω να μένω»
Κι ενώ έχω αποφασίσει να μην ασχοληθώ ξανά με το θέμα «σεξ». Λίγες μέρες μετά στις «Νύχτες Πρεμιέρας», σε μια άκυρη ταινία για την μοίρα και το πεπρωμένο γνωρίζω τον Γιώργο. Τον πρώτο μου έρωτα. Εκείνον που ήταν γραφτό να με μυήσει στην ερωτική απόλαυση, στους αιώνιους όρκους αγάπης και στους ατελείωτους υστερικούς χωρισμούς. Ίσως η πρώτη φορά να μην ήταν αυτό που ονειρευόμουν, η δεύτερη όμως ήταν μια έκπληξη. Γιατί πάντα υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, αρκεί να χεις τα μάτια ανοιχτά.
