Ο εκφοβισμός, κυρίως στα σχολεία, αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα για χιλιάδες άτομα που τολμούν (συνειδητά ή ασυνείδητα) να παρεκκλίνουν από τις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι τα μαθητικά τα χρόνια αποτελούν την περίοδο του «φαίνεσθαι», την περίοδο που κάθε τι απάνω σου (εμφάνιση, συναισθήματα) μεγεθύνεται και προβάλλεται, άσχετα κι αν βρίσκεται στην πιο άγουρη έκφανση του.
Ποια είναι όμως τα θύματα αυτής της ιστορίας;
Η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό είναι (φυσικά) τα άτομα-δέκτες της εκφοβιστικής αυτής συμπεριφοράς. Άτομα ομοφυλόφιλα, αμφιφυλόφιλα, θηλυπρεπή (για αγόρια), ανδροπρεπή (για κορίτσια), μετανάστες και πάει λέγοντας, μπορεί να βιώσουν καταστάσεις ψυχολογικής και σωματικής βίας μόνο και μόνο, γιατί είναι αυτό που είναι.
Δεν αποτελούν όμως τα μοναδικά θύματα αυτής της ιστορίας. Μπορεί να βιώνουν το πιο «επικίνδυνο» κομμάτι αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Εξαιρώντας τις τραβηγμένες περιπτώσεις, ένα άτομο που δέχεται εκφοβισμό, γίνεται πραγματικά θύμα μόνο εάν φτάσει στο σημείο να πιστέψει ότι για όλα αυτά φταίει το ίδιο, όταν θυσιάζει την ατομικότητα του για χάρη μιας ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής.
Οι φαινομενικά θύτες αποτελούν και οι ίδιοι θύματα του φαινομένου αυτού. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οποιαδήποτε έκφραση επιθετικής συμπεριφοράς εμπεριέχει συναίσθημα φόβου. Με λίγα λόγια εκ-φοβίζουμε τους άλλους γιατί πολύ απλά φοβόμαστε οι ίδιοι. Φοβόμαστε ότι θα αποκλειστούμε κοινωνικά αν δεν γίνουμε όπως οι άλλοι. Δεν είναι λίγες περιπτώσεις για παράδειγμα, που οι «τρομοκράτες» ομοφυλόφιλων ατόμων είναι στην ουσία άτομα με καταπιεσμένη σεξουαλική ταυτότητα.
Το bullying προέρχεται από την ανάγκη της κοινωνίας να οριοθετεί το (κατά τη γνώμη της) διαφορετικό για να μπορεί να προσδιορίσει το νορμάλ. Θύματα αυτής της ανάγκης είναι και όσοι ασκούν εκφοβισμό. Αν δεν καταδικάσουν το διαφορετικό χάνουν την ταυτότητα του νορμάλ. Όσο πιο «δυνατά» το καταδικάσουν, τόσο πιο κοντά στο κανονικό είναι.
Η οποιαδήποτε προσπάθεια αντιμετώπισης του bullying πρέπει να αναφέρεται τόσο σε αυτόν που ασκεί τον εκφοβισμό, όσο και σε αυτόν που τον δέχεται. Στην πρώτη περίπτωση για να εξαλείψει τον φόβο του κοινωνικά αποδεκτού και στην δεύτερη για να προστατεύσει προσωπικότητες ακόμα και ζωές.
