Ερευνητές δηλώνουν ότι άτομα που ζητάνε άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή/και της ταυτότητας φύλου του, συχνά βλέπουν τα αιτήματά τους να απορρίπτονται εξαιτίας την μεγάλης “κουλτούρας δυσπιστίας” και το “βάρος του να φέρουν αποδείξεις”.
Ζητώντας μια μεγάλη αναθεώρηση του τρόπου του οποίο τα συστήματα ασύλου αντιμετωπίζουν τους ΛΟΑΤ+ αιτούντες, η ομάδα ερευνητών από των Πανεπιστήμιο του Sussex υποστηρίζουν ότι σε όλη την Ευρώπη ένα στα τρία άτομα δεν παίρνει άσυλο επειδή τα υπεύθυνα άτομα δεν πίστευoυν στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή στην ταυτότητα φύλου του ατόμου.
4 στα 10 άτομα ανέφεραν ότι η αίτησή τους απορρίφθηκε, επειδή τα άτομα που πήραν την απόφαση δεν πίστεψαν ότι οι αιτούντες αντιμετωπίζουν δίωξη ή βρίσκονται σε κίνδυνο στη χώρα τους.
Πάνω από το ένα τρίτο ένιωσε ότι οι εκπρόσωποι της υπηρεσίας δεν άκουγαν τις ιστορίες τους ή δεν τους ρωτούσαν τις σωστές ερωτήσεις.
“Αυτά τα ευρήματα εντάσσονται στην μεγαλύτερη εικόνα του “εχθρικού περιβάλλοντος” στην μετανάστευση”, δήλωσε στο Guardian η Moira Dustin η οποία ήταν υπεύθυνη την τετραετή συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στο πρόγραμμα SOGICA (Αιτήσεις ασύλου με βάση την Ταυτότητα Φύλου και τον Σεξουαλικό Προσανατολισμό)
“Είναι εύκολο για τους αξιωματούχους να απορρίψουν ανθρώπους που καταθέτουν άσυλο με βάση την ταυτότητα φύλου τους και τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, επειδή είναι λιγότερο πιθανό, σε σχέση με άλλους αιτούντες, να μπορέσουν υποστηρίξουν το αίτημά τους με αποδείξεις: Τι μπορούν να αποδείξουν όταν βρίσκονται σε κίνδυνο και διώκονται; Πως μπορούν να έχουν φωτογραφίες ή γράμματα μαζί τους που να αποδεικνύουν προηγούμενες σχέσεις τους;”
Οι αιτούντες που πήραν συνέντευξη οι ερευνητές “είχαν δυσάρεστες εμπειρίες”, δήλωσε η Dustin “Αυτοί είναι άνθρωποι που έφυγαν από τον σπίτι τους στην χώρα τους όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Αν μπορούσαν να μιλήσουν με μια φωνή, πιστεύω θα έλεγαν ‘Είμαι αυτό που λέω ότι είμαι’. Το ότι δεν τους πιστεύουν είναι η μεγαλύτερη ανησυχία τους”.
Η Dustin είπε ότι το βάρος της απόδειξης το είχαν ρίξει με άδικο τρόπο στους αιτούντες – ενώ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για τους πρόσφυγες, η συγκέντρωση αποδεικτικών στοιχείων θα πρέπει να φέρει το ίδιο βάρος ευθύνης και στα υπεύθυνα άτομα που λαμβάνουν τις αποφάσεις για το άσυλο – και ότι οι αξιωματούχοι για το προσφυγικό “σπάνια ξεκινούσαν με ανοιχτό το μυαλό τους. Για αρκετά άτομα, το ζήτημα ήταν ‘πρέπει να με πείσεις’”.
Ένας αιτών άσυλο, δήλωσε τους ερευνητές ότι οι αξιωματούχων στο κέντρο ασύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο “Δεν πίστεψαν τίποτα. Δεν πίστεψαν τίποτα από ό,τι είπα. Ούτε ένα. Δεν ξέρω πόσες ερωτήσεις μου κάναν, νομίζω κοντά στις 300, καμία από αυτές δεν πίστεψαν. Το μόνο που πίστεψαν ήταν ότι είμαι από την Ζιμπάμπουε. Τίποτα από τα υπόλοιπα”.
Η Dustin είπε ότι είναι απαραίτητο οι “αρχές για το άσυλο και οι δικάστηκες αρχές, να λαμβάνουν τα αποδεικτικά στοιχεία – ειδικά τις προσωπικές καταθέσεις των ατόμων – που καταθέτουν οι αιτούντες σαν σημείο εκκίνησης για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας. Η αρχική μας θέση θα πρέπει να είναι να πιστεύουμε τις εμπειρίες στις καταθέσεις των αιτούντων για το ποιοι είναι και το τι τους έχει συμβεί.”
Οι ερευνητές πήραν συνεντεύξεις από αιτούντες και δομές που τους υποστηρίζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Γερμανία και την Ιταλία ακούγοντας 239 ανθρώπους – 82 αιτούντες και 157 υποστηρικτικές δομές– μέσα από διαδικτυακές έρευνες και κάνοντας 143 συνεντεύξεις. Επίσης έκαναν 16 focus groups με αιτούντες ασύλου και πρόσφυγες και παρακολούθησαν 24 δικαστικές ακροάσεις.
Μαζί με τα ευρήματα διαπίστωσαν επίσης ότι το 39% των αιτούντων περίμεναν πάνω από έξι μήνες για την ακρόασή τους, σχεδόν οι μισοί δεν είχαν κάποιον νομικό σύμβουλο και περισσότεροι από τους μισούς επέφεραν από θέματα σωματικής ή ψυχικής υγείας σχετιζόμενα με την καταδίωξή τους ή με την διαδικασία του ασύλου.
Ο υπεύθυνος του έργου, Nuno Ferreira, δήλωσε ότι τα συμπεράσματα συνιστούν στα κράτη να λάβουν εκτάκτως μέτρα σχετικά τόσο με την διαδικασία ασύλου και το βάρος της απόδειξης, όσο και με την κράτηση των αιτούντων ασύλου με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
2 στα 5 άτομα (41%) των ατόμων δήλωσαν ότι δεν αισθάνονται ασφαλή στις δομές φιλοξενίας τους.
“Πολλοί αιτούντες ασύλου με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου που βρίσκονται υπό κράτηση, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην πρόσβαση στις πληροφορίες και συμβουλές που χρειάζονται για να κάνουν την αίτησή τους, όπως επίσης αντιμετωπίζουν και βία και κακοποίηση συσχετιζόμενη με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους” δήλωσε ο Ferreira.
https://avmag.gr/125853/ta-loatki-atoma-poy-zoyn-se-prosfygikoys-kataylismoys-tis-choras-chreiazontai-voitheia/?fbclid=IwAR2Qn8jhsctCQHnEsIi8OOvWBwjkcsUN8gnEz-j4_8rdxxuZ-eL8iiyN-6k
