Αν υπάρχει κάτι πιο προσωπικό που πρέπει να ξέρεις για την Κατιάνα Μπαλανίκα είναι ότι σιχαίνεται τους διαχωρισμούς αλλά και τους “σκληρούς” άνδρες. Απαλλαγμένη από την στερεοτυπική επιβολή του “κοινωνικού νορμάλ”, η ίδια κατάφερε να ζήσει μια καριέρα αλλά και έναν έρωτα χωρίς στεγανά και κολλήματα διεκδικώντας μια ξεχωριστή θέση στο βάθρο με τα πραγματικά gay icons της χώρας.
Ας ξεκινήσουμε με τη συμμετοχή σας στην παράσταση “Όποιος θέλει να χωρίσει…να σηκώσει το χέρι του!”. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Λόγω του Γιώργου (Καπουτζίδη). Επειδή κάναμε μαζί το πρώτο του σίριαλ και πήγε καλά, ήθελε να είμαι και στην πρώτη του θεατρική προσπάθεια. Επειδή είναι ο Γιώργος, είπα αμέσως ναι. Ήταν και για εμένα μια ευκαιρία, γιατί είχα καιρό να παίξω και ήθελα να ξαναρχίσω αυτή τη ρουτίνα.
Ξέρουμε ότι κάνετε έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο.
Ναι, μπορεί να μην είναι μεγάλος, έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον. Δε θέλω όμως να πω πολλά και χαθεί το μυστήριο γι’ αυτούς που δεν την έχουν δει. Θα πω μόνο ότι υποδύομαι μια μαμά που έχει μια κόρη, η οποία της αποκαλύπτει κάτι και μετά κι αυτή κάνει μια δική της αποκάλυψη. Μέσα από αυτή την ιστορία καταλαβαίνεις πώς δύο άνθρωποι με εντελώς διαφορετικά μυστικά βρίσκονται σε ένα σημείο κοινό. Καταλαβαίνεις πόση σημασία έχει το πώς μεγαλώνουμε, ποιες σχέσεις έχουμε και το πότε επιλέγουμε να προσφέρουμε στην οικογένειά μας την αλήθεια μας. Όχι την κατά συνθήκη αλήθεια, αλλά την ουσιαστική.
Σε ποια σημεία της καριέρας σας θα θέλατε να αναφερθούμε;
Στην πορεία μου με τον Γιώργο Μαρίνο. Μιλάμε για μια μεγάλη πορεία, για ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας μου κι όχι μόνο. Αν και δεν έχει σχέση με το θέατρο, έμαθα αρκετά γι΄αυτό. Από εκεί και πέρα, η πορεία που είχα με τους φίλους μου, γιατί οι περισσότερες συνεργασίες ήταν με ανθρώπους που θεωρούσα φίλους μου.
Ο Γιώργος Μαρίνος είναι από τα πρώτα άτομα στην Ελλάδα, που έκαναν δημόσια coming out ως γκέι. Γιατί μέχρι σήμερα αρκετά επώνυμα άτομα, δεν μιλούν ανοιχτά γι΄αυτό.
Γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Κι αυτό κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται. Φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, του φίλους τους κλπ.
Θυμάστε κάποιο ομοφοβικό σχόλιο που είχε γίνει και να το είχε ακούσει ο ίδιος ο Μαρίνος;
Ναι, αλλά το αντιμετώπισε ο ίδιος από σκηνής.
Εσείς έχετε μπει στη διαδικασία να τον υπερασπιστείτε;
Όχι, δεν το χρειαζόταν. Ο Γιώργος ήταν αυτός που με υπερασπιζόταν. Αν τολμούσε κάποιος να με πειράξει, έριχνε ξύλο (γέλια).
Θυμάμαι μια παλιότερη δήλωσή σας που είχατε πει ότι ήταν μια σχέση πέρα από τις ταμπέλες. Μπορείτε να μου το εξηγήσετε αυτό;
Ήταν μια προσωπική σχέση. Κοίτα να δεις η αγάπη και ο έρωτας δεν έχουν φύλο. Κι ο δικός μας τέτοιος ήταν. Είμαι η γυναίκα της ζωής του. Γνωριστήκαμε όταν ήμουν ακόμη στη σχολή. Πηγαίναμε και τον βλέπαμε στα Ταβάνια. Μετά δούλεψα εκεί, επειδή δεν έβρισκα αλλού δουλειά. Δημιουργήθηκε αυτή η σχέση. Μη με ρωτήσεις πώς, πραγματικά δεν ξέρω.
Τι άλλο θυμάστε απ΄εκείνη την εποχή;
Θυμάμαι ότι από τότε είχα ένα μεγάλο γκέι κοινό. Ερχόντουσαν μέχρι κι από τη Γερμανία να με δουν. Είχα ένα δικό μου γκέι κοινό. Τους αγαπούσα και με αγαπούσαν.
Αυτή την άποψη για τη διαφορετικότητα, την είχατε ακόμη και πριν γνωρίσετε τον Γιώργο Μαρίνο;
Φυσικά, από παιδί. Ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος με ομοφοβικά στεγανά, αλλά ούτε στην οικογένειά μου είχαμε τέτοια θέματα. Δεν μας αφορούσε αυτό το “κοινωνικό νορμάλ”. Για εμένα όλοι είναι άνθρωποι, όλοι φυσιολογικοί. Είμαι κατά του οποιουδήποτε διαχωρισμού, της οποιασδήποτε γκετοποίησης. Γιατί να πρέπει η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα το 2020 να χρειάζεται να διεκδικήσει τα αυτονόητα; Πρέπει να τα έχει έτσι κι αλλιώς. Γιατί να πρέπει να διεκδικείς κάτι που κανονικά είναι δικό σου; Το ίδιο και με τι γυναίκες που χρειάστηκε να γίνουν αγώνες για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Δεν καταλαβαίνω αυτή την αδικία.
Θεωρείτε τον εαυτό σας φεμινίστρια;
Μέχρι ενός σημείου ναι. Όχι, όταν αρχίζουμε να μιλάμε για διαχωρισμούς. Πιστεύω όμως πολύ στην αντίδραση. Ακόμη και στις μέρες μας, μια γυναίκα αντιμετωπίζει ένα σωρό πράγματα, που δε θα έπρεπε και μπορεί να διστάζει να μιλήσει γιατί φοβάται. Όχι, να αντιδράσει. Να σηκώσει το χέρι της και να ρίξει ένα χαστούκι.
Εσάς σας έχει συμβεί κάποιο περιστατικό παρενόχλησης;
Αρκετά. Οι άντρες τότε ήταν πολύ χυδαίοι. Αλλά τους αντιμετώπιζα κι εγώ χυδαία.
Τι εννοείτε;
Έχω δείρει κάποιον τόσο πολύ, που έκλεισαν την “Μπουμπουλίνας” για να με τραβήξουν από πάνω του. Γιατί όπως περπατούσα ερχόταν απέναντί μου και μου έπιασε το μ@@νί και έφυγε. Τον βούτηξα από τον γιακά και έτσι νέα και γυμνασμένη που ήμουν, τον έκανα τόπι στο ξύλο. Το θεώρησα τεράστια αδικία. Επειδή είσαι άντρας νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις ότι θες; Τώρα Θα δεις!
Ήσασταν πάντα τόσο δυναμική;
Δεν είμαι, ο δυναμισμός που βγάζω είναι η άμυνά μου.
Η τηλεόραση πότε μπαίνει στη ζωή σας;
Στην τηλεόραση ξεκίνησα κάνοντας σόου, με το “Πράγματα & Θαύματα”, το οποίο δυστυχώς δεν έχει σωθεί. Ήμουν με τη Σόφι Ζανίνου και την Πωλίνα. Μετά άρχισαν τα σίριαλ. Είχα μπει πια και στο θέατρο. Είχα κάνει και στην ΕΡΤ κάποια πράγματα. Επιθεωρήσεις, Θέατρο της Δευτέρας κλπ. Το πρώτο όμως μεγάλο μπα ήταν με τη Σάσα στο Ντόλτσε Βίτα.
Θεωρείτε ότι ο ρόλος αυτός ήταν προκλητικός, για την εποχή του;
Ναι, ήταν. Αλλά θα σου πω και κάτι εδώ. Τη Σάσα δεν την έπαιξα σα γυναίκα. Την έπαιξα σαν γκέι άνδρας. Στο μυαλό είχα κάτι γκέι φίλους μου. Ήθελα έτσι να τονίσω τη σεξουαλική ελευθερία του ρόλου αυτού, που τα λέει όλα και δεν φοβάται και δεν ντρέπεται. Αν την έπαιζα απλά ως μια γυναίκα που κάνει πολύ σεξ, δε θα έβγαινε αυτό. Είναι ένας ρόλος που πρεσβεύει και την ελευθερία της γυναικείας έκφρασης και της ελεύθερης διάθεσης του σώματος, έτσι;
Σας έχει μείνει κάποια ατάκα από τον ρόλο αυτό;
Πολλές. “Τα τεκνά του πλοιάρχου Γκραντ” ή το “πήγε 3:30, πρέπει να φύγω, σχολάει η οικοδομή”.
Τι σας εκνευρίζει να σας ρωτούν;
Για την πολύ ιδιωτική μου ζωή. Με εκνευρίζει πολύ.
Τι σας ενοχλεί περισσότερο;
Σιχαίνομαι τους άνδρες που παριστάνουν τους πολύ άνδρες. Μπορώ να τους δείρω πολύ εύκολα. Θα σου πω ότι έχω συναντήσει στη ζωή μου και αρκετούς κρυφογκέι που είχαν οικογένειες και το έπαιζαν καλοί οικογενειάρχες κλπ. Τους άκουγα μάλιστα να λένε “α, αυτός ο πούστης”. Δεν μιλούσα αλλά κάτσε ρε φίλε, ντροπή σου.
Έχω παρατηρήσει ότι σας ρωτούν συχνά για την απουσία σας από τα καλλιτεχνικά.
Ναι, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανα. Και τότε που ήμουν στο πικ της καριέρας μου, τα παράτησα, παντρεύτηκα και πήγα στην Αμερική. Μετά από 5 χρόνια έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή.
Δεν σας άγχωσε αυτό;
Όχι, γιατί δεν είμαι καθόλου της κοσμικότητας. Δε θα κυνηγήσω δουλειές. Αν δεν με ζητούσαν δε θα είχα ποτέ δουλειά.
Σχέδια για το μέλλον;
Όχι, χαίρομαι που αυτό το έργο θα με βάλει στη ρουτίνα του θεάτρου. Αν βρεθεί κάτι μετά έχει καλώς, αν όχι βλέπουμε.
Κάτι για το τέλος;
Μην πάρουμε ποτέ ως δεδομένο τις διακρίσεις που συμβαίνουν.
