Δύο γκέι μπαμπάδες από το Λονδίνο περιγράφουν πώς οι συναντήσεις γονέων στο δημοτικό του γιου τους, τους κάνουν να αναρωτιούνται, πόσο δύσκολο θα είναι γι’ αυτούς να γίνουν αποδεκτοί, καθώς ξεκινά ο γιος τους το σχολείο.
“Όταν φτάσαμε στην πύλη του σχολείου μας ρώτησαν: “Έχει πάρει “ρεπό” η μαμά λοιπόν σήμερα;”
«Με φοβίζει ότι τα παιδιά μας θα μπορούσαν να μεγαλώσουν, νομίζοντας ότι είμαστε κάποιου είδους φρικιά τσίρκου» .
Ο Ριτς και ο Λούις, πιστεύουν ότι η αντιμετώπιση του θέματος στην τάξη κάνει την πραγματική διαφορά.
“Ζητήσαμε από τον δάσκαλο του νηπιαγωγείου να διαβάσει ένα βιβλίο με την ιστορία για δύο μπαμπάδες” , λέει ο Λούις και: “Ξαφνικά, όλα τα παιδιά της τάξης του, κατάλαβαν λίγα περισσότερα πράγματα για τον γιο μας, και εκείνος θα μπορούσε να μιλήσει για τον «μπαμπά και τον μπαμπά» του. Το αγόρι μας αισθάνθηκε πολύ καλά εκείνη την ημέρα. Περιμέναμε αρνητικότητα από τους άλλους γονείς, αλλά το ζητήσαμε από τον δάσκαλο έτσι κι αλλιώς ,και τελικά κανείς δεν το σχολίασε. Είναι πραγματικά μια μειοψηφία ανθρώπων, που είναι ενάντια στην εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς” .
Ο Ριτς και ο Λούις μεγαλώνουν δύο παιδιά, τα οποία τεκνοθέτησαν, με το ένα, μόλις τώρα, να ξεκινά το δημοτικό σχολείο, και θέλουν τα παιδιά τους να κατανοήσουν τη σχέση τους από μικρή ηλικία:
«Δε θέλουμε να είμαστε κρυμμένοι» λέει ο Ριτς: «Θέλουμε τα παιδιά μας να γνωρίζουν ότι υπάρχουμε και ότι η οικογένειά μας είναι έγκυρη και προτιμώ να μαθαίνουν για τις ΛΟΑΤ σχέσεις στο σχολείο, γιατί είναι ασφαλές» .
Ως γκέι γονείς, δε θεωρούν τους εαυτούς τους διαφορετικούς, αλλά γνωρίζουν ότι αυτό είναι μια νέα εμπειρία για πολλούς άλλους ανθρώπους.
“Προσπαθούμε σκόπιμα να γίνουμε τέλειοι, γιατί είμαστε τόσο ανήσυχοι για τους ανθρώπους που μας κοιτάζουν” , λέει ο Ριτς: “Και δυσκολευτήκαμε πολύ με αυτό, με το πρώτο μας παιδί. Το πρώτο πράγμα για το οποίο ανησυχούσαμε ήταν: “Είναι πάντα καθαρός, έχει πάρει μαζί του το παιχνίδι του, κι όλα όσα χρειάζεται;;” , γιατί δε θέλαμε να μοιάζουμε με κακούς γονείς” .
Τα σχολεία της Αγγλίας προετοιμάζονται για το νέο υποχρεωτικό πρόγραμμα σπουδών σχετικά με την σεξουαγική εκπαίδευση, που θα περιλαμβάνει και τις ΛΟΑΤ σχέσεις, το οποίο τέθηκε σε ισχύ, ήδη από τις αρχές Σεπτεμβρίου του 2020, και περιλαμβάνει συνοπτικά:
- Τη διδασκαλία των διαφορετικών τύπων οικογένειας στα δημοτικά σχολεία.
- Τη διδασκαλία του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι γονείς θα έχουν τη δυνατότητα να μην αφήσουν το παιδί τους να παρακολουθήσει το πρόγραμμα, τα παιδιά όμως, μετά την ηλικία των 15 ετών, θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν μόνα τους, αν θα το παρακολουθήσουν ή όχι.
Έχουν υπάρξει έντονες διαμαρτυρίες έξω από κάποια δημοτικά σχολεία στο Μπέρμιγχαμ με σύνθημα: «Δικό μου το παιδί, δική μου κι η επιλογή» από γονείς, που αντιδρούν στο «μάθημα των gay σχέσεων» . Όμως, σύμφωνα με την έρευνα της nfpSynergy και της Stonewall, πάνω από το 60% των ερωτηθέντων ενηλίκων της Αγγλίας, συμφώνησε, ότι είναι σωστό να διδάσκονται τα παιδιά για τους διαφορετικούς τύπους οικογενειών, συμπεριλαμβανομένων των ομόφυλων γονέων.
Ο Γραμματέας Εκπαίδευσης Γκάβιν Ουίλιαμσον (Gavin Williamson) έχει δεσμευτεί ότι η κυβέρνηση θα στηρίξει τα σχολεία , που ετοιμάζονται να διδάξουν τις ΛΟΑΤ σχέσεις και την σεξουαλική αγωγή και δήλωσε χαρακτηριστικά ότι: «δεν πρέπει να βλέπουμε διαμαρτυρίες έξω από σχολεία. Θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι όλες οι μαθήτριες και όλοι οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, μπορούν να πάνε ελεύθερα στο σχολείο, χωρίς καμία μορφή εκφοβισμού» .
Στη Σκοτία και στη Βόρεια Ιρλανδία η διδασκαλία των ΛΟΑΤ σχέσεων και της σεξουαλικής εκπαίδευσης (RSE) είναι, επίσης, υποχρεωτική, αλλά αφήνεται στην ευχέρεια του κάθε σχολείου να αποφασίσει για τη δική του προσέγγιση. Η Ουαλία θα εισαγάγει το πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής, που θα περιλαμβάνει και τις ΛΟΑΤ σχέσεις, αλλά δεν έχει ακόμη εκδώσει το τελικό πρόγραμμα σπουδών.
Ο Ριτς και ο Λούις πιστεύουν ότι η οικογένειά τους είναι ένα παράδειγμα, που μπορεί να κάνει μια τάξη να συμπεριλάβει την ΛΟΑΤ θεματική:
«Δε έκανα coming out μέχρι που έγινα 24 χρονών” , λέει ο Ριτς όμως αυτό έγινε με αυτόν τον τρόπο: “Επειδή δεν ήταν το κυρίαρχο πράγμα στο σχολείο μου και στην περιοχή μου. Το να είμαι ένα γκέι παιδί στο σχολείο, με έκανε να υποφέρω από σχολικό εκφοβισμό και να μην τα πηγαίνω πολύ καλά. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν τις ζωές των ΛΟΑΤ ανθρώπων νωρίτερα, ίσως να μπορούσαν να γίνουν και πιο δεκτικοί νωρίτερα. Ο κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η διδασκαλία των ανθρώπων για τις ΛΟΑΤ σχέσεις θα τους διδάξει για το πώς να είναι ομοφυλόφιλοι. Δε θα μπορούσα να είχα μια περισσότερο στρέιτ εκπαίδευση, αλλά η σεξουαλικότητά μου είχε ήδη αποφασιστεί.”
Το 68% των Βρετανών στηρίζει την LGBTI+ εκπαίδευση σε δημοτικά
