“Η τέχνη δεν είναι κάτι χαριτωμένο, έχει απαλλαχθεί από τα πλαίσια του ωραίου”

12/09/2019
giavropoulos antivirus

Συγκλονισμένος από τους φόνους που συντελέστηκαν στην ελληνική επικράτεια τα «χρόνια της κρίσης», ο καλλιτέχνης Νίκος Γιαβρόπουλος, δημιούργησε μια έκθεση θέλοντας να καταγγείλει την ανθρώπινη κτηνωδία. Ο ίδιος, μας μιλά για αυτή την εικαστική εγκατάσταση, που έχει ως τίτλο «5 Φόνοι εν καιρώ Ειρήνης» αλλά και για τις πέντε δολοφονίες (όπως αυτή του Ζακ Κωστόπουλου και του Βαγγέλη Γιακουμάκη) που αποτέλεσαν πηγή καλλιτεχνικής αντίδρασης και έκφρασης.

Ποια είναι η σκέψη πίσω απ΄αυτή την εικαστική εγκατάσταση;

Ο καλλιτέχνης είναι μνήμη, όταν τα γεγονότα σιωπήσουν, είναι αυτός που από τον θόρυβο τα ξεχωρίζει και τα ανασύρει στη συλλογική μνήμη, αυτό έκανα και εγώ ένα κενοτάφιο, ένα μνημόσυνο για ανθρώπους που δεν ήταν συγγενείς μου εξ αίματος αλλά έγιναν γιατί είναι μάρτυρες.

Στόχος της είναι να αναδείξει τον άδικο χαμό των προσώπων με τα οποία καταπιάνεται ή να καταγγείλει τη βία σε οποιαδήποτε έκφανσή της;

Ο χαμός δεν είναι άδικος αυτό είναι ένα λεπτό σημείο που πρέπει να προσέξουμε, δεν ήταν ατυχήματα, ο θύτης θεωρεί εαυτόν τιμωρό, αποσυμπιέζει μια κοινωνία άρρωστη που για να αναπνεύσει από την μπόχα κάθε τόσο βρίσκει ένα αθώο για σφαγή, λειτουργεί τελετουργικά εξαγνιστικά, είναι μια ανθρωποθυσία! όλο αυτό το διάστημα της “κρίσης” βρέθηκε ένας από άμβωνος; ένας;! να καταγγείλει το μίσος και την βία; τουναντίον!

“5 Φόνοι εν καιρώ Ειρήνης” του Νίκου Γιαβρόπουλου

Ήταν δύσκολο να διαχειρίζεστε καλλιτεχνικά αυτά τα περιστατικά;

Πολύ! χρειάζεται χρόνος για να μην διολισθήσει το έργο τέχνης σε ρεπορτάζ, να ωριμάσει να εξατμιστεί ο θυμός και να έρθει η αφαίρεση, αφαίρεση σε τέτοιο βαθμό που να μη περιγράφει τίποτα, μόνο το γεγονός.

Είναι αναγκαίο η τέχνη να παίρνει θέση σε θέματα κοινωνικής βίας και να βοηθά ώστε τα θέματα αυτά να μην περνούν στη συλλογική λήθη;

Ναι! Η τέχνη δεν είναι κάτι χαριτωμένο, έχει απαλλαχθεί από τα πλαίσια του ωραίου. Με αυτό εννοώ ότι η τέχνη θα πρέπει να μιλά για τα μεγάλα και τα βαθιά, να δημιουργεί ένα ανείπωτο ψέμα για να περιγράψει μια αβάσταχτη αλήθεια μέχρι, ας ελπίσουμε, την στιγμή που η ανθρωπότητα δεν θα χρειάζεται να ξεριζώνει τα μάτια της για να δει τι της συμβαίνει.

 Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Ότι είμαι κάτοικος Κυψέλης, ζω τη νύχτα και αγαπώ το αλκοόλ!

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!