Μπορεί τις τελευταίες ώρες να γελάμε με τα σχόλια του Κύπριου Μητροπολίτη, που μας είπε ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα «πρόβλημα» που μεταδίδουν οι γονείς στο παιδί, όταν επιδίδονται σε «μη φυσιολογικές ερωτικές πράξεις» και κυρίως όταν αυτό αρέσει στη γυναίκα (σ.σ. και εδώ σεξισμός, έτσι;), αλλά τα πράγματα μόνο για γέλια δεν είναι.
Ο μητροπολίτης Μόρφου “αποκαλύπτει” το πώς δημιουργούνται οι ομοφυλόφιλοι!
Κυρίως αν αναρωτηθούμε, γιατί κανένα άτομο δεν βρέθηκε να γελάσει τη στιγμή που τα ξεστόμιζε όλα αυτά, γιατί κανένα άτομο δεν σηκώθηκε να του πει “μα τι μ@λ@κίες είναι αυτές που μας λέτε, πάτερ”, γιατί κανένα άτομο δεν βρέθηκε να τον βάλει στη θέση σου.
Τι να σημαίνει άραγε αυτό; Ότι όλοι όσοι/ες βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στον χώρο συμφωνούσαν μαζί του; Ή ότι απλά δε θέλησαν να σχολιάσουν;
Εξίσου τραγικά και τα δύο.
Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα σ΄αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν και να λένε ό,τι θέλουν και κάπως έτσι γίνονται επίτιμοι σε πανεπιστήμια.
Κάπως έτσι αποφασίζουν να καταδικάσουν τις εκτρώσεις και τις γυναίκες που τις κάνουν.
Κάπως έτσι η παιδεία μας γίνεται υποχείριο μιας συντηρητικής θρησκοληψίας με τους υπουργούς μας να νοιάζονται για το πώς θα κάνουν τα θρησκευτικά πιο ελκυστικά.
Και κάπως έτσι κάποιοι/ες από εμάς γίναμε “κολασμένοι”, “χειρότερα από ζώα”, “θανάσιμα αμαρτήματα”, “μιάσματα που πρέπει να τα φτύσεις και να μην τα αφήσεις να σηκώσουν κεφάλι”.
Κι όλα αυτά γιατί κανείς δε βρέθηκε να γελάσει μπροστά του!
