Τη σεξουαλική παρενόχληση από έναν οδηγό ταξί καταγγέλλει ένας νεαρός άνδρας, ο οποίος επέστρεφε από βραδινή έξοδο στον Κεραμεικό.
Ολόκληρη η καταγγελία:
03:45 Γυρίζω από βραδινή έξοδο. Ήταν ένα διασκεδαστικό πάρτι στην Μεγάλου Αλεξάνδρου, στον Κεραμεικό. Είμαι κουρασμένος από την ορθοστασία της 8ωρης βάρδιας μου και του πάρτι που ακολούθησε. Πηγαίνω με τα πόδια σ’ ένα συγγενικό σπίτι για να κοιμηθώ καθώς αύριο δουλεύω και πάλι. Κάποια στιγμή σταματάει ένα ταξί δίπλα μου. Σκέφτομαι να το πάρω γιατί τα πόδια μου δεν με κρατούν και γιατί έχω αρχίσει να κρυώνω. Ο ταξιτζής είναι από αυτούς που πιάνουν αμέσως την κουβέντα σα να σε ξέρουν. Στην αρχή η διαδρομή φαίνεται κανονική. Κάποια στιγμή όμως, μου λέει πως θα μου κάνει τσάμπα την κούρσα γιατί έχει περάσει κι εκείνος αφραγκίες και με λυπόταν που περπατούσα μες τη νύχτα. Με ρωτάει αν είμαι από Αθήνα, που είχα βγει, αν πέρασα καλά. «Εσένα πρέπει να σου αρέσει πολύ το Γκάζι», προσθέτει, και με πιάνει κρύος ιδρώτας γιατί ξέρω πως συνεχίζουν αυτές οι συζητήσεις. Με ρωτάει αν είμαι παντρεμένος –εκείνος παντρεμένος και με τη βέρα στο δεξί- αν μου αρέσουν οι γυναίκες κι ένα σωρό ερωτήσεις. Αρχίζω να μην απαντάω. «Μην φοβάσαι, μου λέει. Δεν είναι κακό να σου αρέσουν οι άντρες». Του λέω να με αφήσει να κατέβω. Το αμάξι συνεχίζει. «Θες να μου πάρεις τσιμπούκι;» ρωτάει και ανοίγει το φερμουάρ του τζιν του. Του λέω να με αφήσει να φύγω, πως δε νιώθω καλά και πως νιώθω πως θα ξεράσω πάνω του. Λέει πως δεν πειράζει, και πως αν του πάρω τσιμπούκι θα μου αρέσει και θα του ζητήσω κι άλλα πράγματα. Ανοίγω την πόρτα εν κινήσει. Φρενάρει. Κατεβαίνω και περπατάω προς ένα σπίτι σα να ήταν το δικό μου. Μου φωνάζει να γυρίσω πίσω, ύστερα με παρακαλά και στο τέλος με βρίζει και φεύγει. Νιώθω σαστισμένος. Μπαίνω στο σπίτι, κάνω να βάλω τα κλάματα κι ύστερα δεν κάνω ούτε αυτό.
Σκέφτομαι τι λάθος πηγαίνει στον κόσμο. Δεν είναι ότι φοβήθηκα. Δεν ξαφνιάστηκα γιατί δυστυχώς είναι η 5η φορά ως τώρα που μου την πέφτει ταξιτζής και μάλιστα φέρνοντας με σε δύσκολη θέση. Δεν ξαφνιάστηκα επίσης γιατί έχει τύχει να μοιραστούν αρκετοί γκέι ή μη φίλοι μου ανάλογες εμπειρίες τους από νυχτερινές κούρσες. Προσωπικά, παρά τα επικριτικά σχόλια που ακούω κατά καιρούς σε κάποια φιλική μάζωξη ή από άγνωστους στο δρόμο, νιώθω ένας δυνατός άντρας, που δεν αφήνω να με ρίξει το οτιδήποτε. Έχω γίνει σχεδόν απαθής στην χοντροκοπιά, την προστυχιά και την κακία. Έχω όμως και φίλο που του συνέβη κάτι τέτοιο όταν εκείνος είχε πρωτοέρθει στην Αθήνα, σε ηλικία 19 ετών κι αντιλαμβάνομαι το σοκ του. Μοιράζομαι τον πόνο ή τ’ αρνητικά συναισθήματα όλων αυτών των αγοριών και κοριτσιών που έχουν βρεθεί σε αντίστοιχη θέση.
Πέραν από το ήδη δυσάρεστο κλίμα μιας σεξουαλικής παρενόχλησης με σοκάρουν ακόμα παρά την μακρά ενήλικη ζωή μου δύο πράγματα. Πρώτον, πως πρόκειται για έναν παντρεμένο άντρα με παιδιά, που βρίσκεται σε βάρδια. Αυτός ο άντρας που ένδοξα ανήκει στο ετεροκανονικό μοντέλο μιας έγγαμης ζωής που ευλογήθηκε ενώπιον Θεού, «ψαρεύει» ερωτικούς συντρόφους του ίδιου φύλου μέσα στη νύχτα. Δεν είναι τυχαίο ότι εδρεύει στην Πειραιώς, δεν είναι τυχαίο ότι μόνος του σταμάτησε χωρίς να σηκώσω το χέρι, δεν είναι τυχαίο ότι υπέθεσε ότι ως πιωμένος θα ήμουν ευάλωτος, δεν είναι τυχαίο ότι είχε έτοιμο κατάλογο ερωτήσεων. Κι όχι, δεν εχθρεύομαι το ετεροκανονικό μοντέλο, ούτε τα παντρεμένα ζευγάρια. Ίσα-ίσα μπορεί να ζηλεύω λίγο, γιατί παρά την παρανόηση πως οι ομοφυλόφιλοι είμαστε πιο «ελεύθερα» άτομα και κατά της πατροπαράδοτης οικογένειας, προσωπικά, όπως και αρκετοί άλλοι θα θέλαμε αν ήταν εφικτό να δημιουργήσουμε οικογένεια με αυτόν που αγαπάμε. Για μένα, η οικογένεια και ακόμα περισσότερο η ανατροφή παιδιών, πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο μιας βαθειά συνειδητής επιλογής ανθρώπων που αγαπιούνται και αγαπούν. Η υποκρισία ενός άντρα που έχει «κανονική» οικογένεια και το βράδυ παρακαλάει για τσιμπούκια μεθυσμένων φοιτητών για μένα δεν είναι και δεν οφείλει να είναι «κανονική» συμπεριφορά. Αν ντρεπόμουν ή για να το θέσω καλύτερα, αν θέλουν οι γύρω μου να ντρέπομαι για ό,τι κατά καιρούς συμβαίνει, αυτό για μένα έχει πολύ μικρότερη ένταση από την ντροπή που νιώθω για τον συγκεκριμένο άνθρωπο και για αυτά που εκπροσωπεί με την υποκρισία του.
Δεύτερον, αφήνοντας κατά μέρους τα όποια συναισθήματα γύρω από την σεξουαλική ζωή και υποκρισία, στέκομαι στο ότι αυτός ο άντρας κι όλοι οι άλλοι με την ανάλογη συμπεριφορά, πράττουν εγκληματικά ενώ προσφέρουν μια σημαντική και για κάποιους καθημερινή ανάγκη. Η μεταφορά με ταξί οφείλει να είναι ασφαλής κι αξιοπρεπής πέραν της άνεσης που προσφέρει. Αν είναι να κινδυνεύει κάποιος από τον οδηγό που μισθώνει για να πάει στο σπίτι του τότε ποιο το νόημα; Χίλιες φορές με τα πόδια.
Κλείνοντας λοιπόν αυτή τη δημοσίευση κι όντας νηφάλιος από αλκοόλ και συναισθηματισμούς της στιγμής, θέλω να παροτρύνω όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο, όποια ηλικία, φύλο ή σεξουαλικό προσανατολισμό κι αν έχουν να προσέχουν διπλά και τριπλά όταν κυκλοφορούν. Αν δεν καλέσεις ταξί μέσω εφαρμογής, φρόντισε να καθίσεις στο πίσω κάθισμα του οχήματος, να σημειώσεις πινακίδα, να μιλήσεις με φίλο στο τηλέφωνο δείχνοντας πως κάποιος ξέρει που είσαι. Αν είναι αργά, προσποιήσου ότι μιλάς στο τηλέφωνο κάνοντας ένα ηχητικό μήνυμα. Σκέψου πως δεν είσαι υποχρεωμένος να μιλάς με τον οδηγό, εκείνος όμως είναι υποχρεωμένος να σε μεταφέρει με ασφάλεια στον προορισμό σου.
Υ.γ. Το ξέρω πως κάποιοι από τον περίγυρό μου θα με κράξουν για αυτή τη δημοσίευση ή θ’ αρχίσουν τις «ευγενικές» ερωτήσεις, αλλά θα νιώσω καλύτερα αν μάθω ότι αποφεύχθηκε έστω και μια ανάλογη άβολη κατάσταση για κάποιον άλλο άνθρωπο.
Μιχάλης, 26 ετών
