Μόλις εχθές το Court of Arbitration for Sport, το ανώτατο δικαστήριο στον αθλητισμό, αποφάνθηκε υπέρ της διάκρισης εναντίον των intersex αθλητών. Συγκεκριμένα το δικαστήριο έκρινε απαραίτητο για τον IAAF, τον οργανισμό για τον αθλητισμό παγκοσμίως, να απαιτεί από τα άτομα με επίπεδα τεστοστερόνης υψηλότερα από το μέσο όρο να λαμβάνουν καταστολείς ορμονών, προκειμένου να διαγωνιστούν σε κατηγορίες γυναικών.
Η απόφαση αναφερόταν συγκεκριμένα στην Caster Semenya, μια επιτυχημένη σπρίντερ από τη Νότια Αφρική, της οποίας το σώμα παράγει υψηλότερα ποσοστά τεστοστερόνης. Η ίδια πάντως έχει σχολιάσει το γεγονός αυτό δηλώνοντας: “Είμαι γυναίκα και είμαι γρήγορη”.
Σε περίπτωση που η ίδια δεν ασκήσει έφεση στην απόφαση, θα πρέπει να υποστεί μια παραβίαση του ιατρικού της απορρήτου, μπαίνοντας σε διαδικασία μέτρησης της τεστοστερόνης και λήψης ειδικών φαρμάκων πριν από κάθε της αγώνα. Ωστόσο, τα ποσοστά τεστοστερόνης δεν αναγνωρίζονται ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και γι΄αυτό και δεν λαμβάνονται υπόψη στις μετρήσεις των αθλητών (ανδρών και γυναικών). Το δικαστήριο μάλιστα εφαρμόζει αυτές τις “αναγκαστικές μετρήσεις” μόνο στους αγώνες που συμμετέχει η Semenya.
Η υπόθεση της Semenya απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια τις αθλητικές επιτροπές και η ίδια παρακολουθείται στενά, κυρίως μετά από τα παράπονα που κάνουν κατά καιρούς συναγωνίστριες της – συνήθως λευκές, cis γυναίκες. Στον κόσμο του αθλητισμού, οι ανατομικοί δείκτες του βιολογικού φύλου εξακολουθούν να εξετάζονται λεπτομερέστερα, όπως αποδεικνύεται από μια μακρά ιστορία πρακτικών όπως οι εξετάσεις των γεννητικών οργάνων και οι εξετάσεις χρωμοσωμάτων. Αλλά η έννοια του φύλου (βιολογικού – κοινωνικού) δεν είναι τόσο συγκεκριμένη (δίπολο) και σαφής όσο το IAAF, οι πολιτικοί και κάποιοι αθλητές φαντάζονται ότι είναι.
