Η host και ερμηνεύτρια Pride της Αγγλίας, όπως του Λονδίνου, του Έσσεξ και του Μπράιτον, αλλά και η εκπαιδεύτρια LGBTQI+ ζητημάτων σε σχολεία, Saski γράφει στο divamagγια τη σημασία της #LesbianDayOfVisibility.
Αναρωτιέμαι πότε έγινα ορατή ως λεσβία στον κόσμο. Ήταν, όταν εμφανίστηκε σ’ ένα Pride, όταν έκανα εκπαίδευση για τα LGBTQI+ ζητήματα σε σχολεία, όταν τραγούδησα σε μία σκηνή, όταν έγινα μαμά, ή μήπως όταν έκοψα τα μαλλιά μου; Νομίζω ότι είναι αρκετά προφανές, έτσι; Ή μήπως όχι;
Υπήρξε ένα διάστημα, όπως και πολλά άλλα άτομα από εμάς, που δε θα έλεγα ανοιχτά: “Γεια σου κόσμε, είμαι λεσβία” . Αυτό με γέμιζε με φόβο. Ευτυχώς τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά, επειδή σταμάτησα να απολογούμαι για την ύπαρξή μου.
Σήμερα, όταν σκέφτομαι τη λεσβιακή ορατότητα, με κάνει να νιώθω ενότητα. Είμαι ορατή και περήφανη, με σέβονται, είμαι μέλος της κοινωνίας. Ωστόσο, όταν το ακούω στα μέσα ενημέρωσης ή σε μία συζήτηση, συχνά δε λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Ένα χαριτωμένο κι αθώο παράδειγμα αυτού που εννοώ είναι το εξής: Πέρυσι τέτοια μέρα, αποφάσισα να να ενημερώσω, με περηφάνια, τη μαμά μου, ότι ήταν η ημέρα της λεσβιακής ορατότητας και η γρήγορη απάντησή της σ’ αυτό ήταν: “Ναι, σε βλέπω;!”
Παρόλο που αυτή ήταν η προσπάθεια της μαμάς μου να μοιάζει ότι εκφράζει υποστήριξη, με έκανε να αναρωτηθώ πόσο σοβαρά οι άνθρωποι με πήραν ως ορατή και περήφανη λεσβία, ειδικά επειδή δούλευα σκληρά όλα τα χρόνια για να μην πάρω αυτόν τον τίτλο, αλλά τελικά κατάφερα να αισθάνομαι άνετα με αυτόν και σήμερα τον έχω κάνει δικό μου.
Αυτό με οδήγησε στη συνέχεια να αναρωτηθώ, γιατί αυτό ήταν τόσο σημαντικό για μένα. Σίγουρα, εάν δε βιώνω κάποια λεσβιοφοβία, αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό και θα έπρεπε να καταμετρήσω τις ευλογίες μου και να το αποδεχτώ, έτσι είναι, σωστά; Λάθος.
Εργαζόμενη ως εκπαιδευτικός στα LGBTQI+ ζητήματα στα σχολεία, βλέπω συχνά τον αρνητικό αντίκτυπο του εκφοβισμού σε gay, bi και τρανς νεαρά άτομα. Ως αποτέλεσμα αυτού, υποστήριξα και συμβούλεψα πολλές νέες LBT+ γυναίκες, που ήθελαν να γίνουν αποδεκτές στο σχολείο, ή στους φίλους και στην οικογένειά τους, και έχω δει πως αυτό επηρέασε θετικά την εμπιστοσύνη και την αυτοεκτίμησή τους.
Όλοι γνωρίζουμε ιστορικά ότι υπήρξε ένας μακρύς κατάλογος LBT+ ακτιβιστριών/ών που έχουν προετοιμάσει το δρόμο, μίλησαν, και σε ορισμένες περιπτώσεις, διακινδύνευσαν τη ζωή τους, για να αλλάξουν την κοινωνία μας και χαιρετίζω το θαρραλέο έργο τους, που μας κινεί πιο κοντά στην κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά, όπως υπάρχουν άνθρωποι που το αγαπούν όλο αυτό, εξακολουθούν να υπάρχουν και άνθρωποι που το μισούν.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υπαγορεύει σ’ ένα άλλο ανθρώπινο ον, ποιος είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, ή η ταυτότητα φύλου του. Αυτή η καταπίεση καταστρέφει τις ζωές, επειδή όλες/οι/α αξίζουμε σεβασμό μέσα στην κοινωνία.
Έτσι, μέχρι να φτάσουμε σε μια κατάσταση, όπου όλες οι διακρίσεις σε βάρος των LGBTQI+ ατόμων εξαλειφθούν, θα αξιοποιώ κάθε ευκαιρία να είμαι περήφανη και να στηρίζω αυτό που είμαι υποδειγματικά, για όσα δεν αισθάνονται ότι μπορούν να “αποκαλυφθούν” ελεύθερα, και για να δείξω ότι δεν είναι μόνο η λεσβιακή ορατότητα: αλλά το να γνωρίζεις ποια/ος/ο είσαι πραγματικά στην καρδιά σου και να είσαι αυτό που είσαι με περηφάνια, γιατί για μένα, μόνο τότε μπορούμε να είμαστε όλες/οι/α πραγματικά ορατές/οί/ά.
