Λίγο πριν τις εκλογές, μιλήσαμε με τους (κεντρικούς) υποψήφιους δημάρχους* της Αθήνας και τους ρωτήσουμε για το «queer μέλλον» της πόλης. Συνεχίζουμε με τον Κώστα Μπακογιάννη και την κίνηση Αθήνα Ψηλά.
Πόσο ψηλά στην πολιτική ατζέντα ενός δημάρχου πρέπει να είναι τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα;
Το προφανές και το αυτονόητο. Και μόνο το γεγονός ότι χρειάζεται να τίθεται αυτό το ερώτημα, δείχνει τον δρόμο που έχουμε ακόμα μπροστά μας. Ο δήμαρχος είναι δήμαρχος όλων. Είναι υπεύθυνος έναντι όλων. Είναι υπόλογος έναντι όλων. Για εμάς η Αθήνα δεν είναι απλώς ότι μας χωράει όλους, πρέπει να μας συμφιλιώνει κι όλους. Ο δήμος έχει μια ευθύνη όχι μόνο τυπική και διαχειριστική αλλά ουσιαστική έναντι όλων των πτυχών της ζωής αυτής της πόλης. Άρα, λοιπόν, έναντι κι όλων της των κοινοτήτων.
Αναγνωρίζετε ότι ένα άτομο ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αντιμετωπίζει διακρίσεις στην Αθήνα εξ αιτίας της ταυτότητας του;
Φυσικά, δεν βρίσκω κάποιο νόημα να κλείνουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια σήμερα. Υπάρχει ακόμη προκατάληψη, υπάρχουν στερεότυπα, φόβος ακόμα και μίσος σ΄αυτή την πόλη κι αυτά θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εμπρηστική επίθεση που δέχτηκε η Θετική Φωνή. Και εδώ θα ξαναπώ – το έχω πει ήδη δημόσια – εγώ θαύμασα τη Θετική Φωνή. Όχι μόνο για το έργο της, αλλά και για το παράδειγμά της και για την απάντησή της “Σιγά μη Φοβηθούμε”. Για την απόφασή της να σηκώσει την επόμενη μέρα και πάλι τη σημαία του ουράνιου τόξου. Αυτό με ενέπνευσε και το θεωρώ ένα σωστό παράδειγμα.
Στο σχετικό σχόλιο που είχατε κάνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχατε επισημάνει ότι “δεν αρκεί μόνο η καταδίκη της επίθεσης”. Τι εννοούσατε ακριβώς;
Πολύ απλά πως η σιωπή είναι συνενοχή. Δεν υπάρχει κάποια αμφιβολία γι΄αυτό. Και προφανώς όλοι μας – όχι μόνο δημόσια αλλά και στην καθημερινότητά μας- οφείλουμε να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι. Κι αυτό δε γίνεται μόνο με λόγια. Γίνεται και με το παράδειγμά μας. Η μάχη για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας είναι όπως η μάχη για τη δημοκρατία. Δε γίνεται κουνώντας το δάχτυλο, αλλά μόνο αν ενωθούν χιλιάδες ρυάκια και γίνει ένα μεγάλο ποτάμι. Όταν ενωθούν χιλιάδες, πολλές χιλιάδες, φωνές. Θα σου πω επίσης ότι αντιλαμβάνομαι πλήρως μια κοινότητα που διεκδικεί τα δικαιώματά της. Όμως, αν θέλουμε να πάμε στο επόμενο στάδιο θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν είναι μόνο τα δικαιώματα μιας κοινότητας αλλά τα δικαιώματα όλων μας. Το να οριοθετούμε και να τραβάμε γραμμές δεν έχει κανένα νόημα. Στόχος είναι να τις υπερβούμε και να αντιληφθούμε όλοι μας ότι είμαστε εξίσου κομμάτι του προβλήματος, εξίσου κομμάτι της λύσης.
Τι θέλετε να πείτε μ΄αυτό;
Ότι πολύ καλά κάνει η κοινότητα και προασπίζει τα δικαιώματά της αλλά δεν πρέπει να τα βλέπει μόνο ως δικαιώματά της, αλλά όλων μας. Γιατί αυτή η κοινότητα μεγαλώνει, δυναμώνει και εξελίσσεται. Αύριο σ΄αυτή την κοινότητα μπορεί να είναι και το παιδί μου ή το παιδί του φίλου μου, άρα αυτό σημαίνει ότι μας αφορά όλους.
Φυσικά! Απλώς όταν κάποιος αναφέρεται σε ΛΟΑΤΚΙ διεκδικήσεις αναγνωρίζει αυτόματα και τις διακρίσεις που υφίσταται συγκεκριμένα ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο. Αποτελεί δηλαδή μια πολιτική τοποθέτηση που δεν αναλώνεται σε μια γενική τοποθέτηση “όλοι είναι ίσοι” (μιας και τελικά δεν είναι).
Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά για εμένα η διαφορετικότητα είναι κάτι το κανονικό. Είναι η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου, το ύψος που μπορεί να έχει ή το χρώμα το μαλλιών του.
Τι να περιμένει ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο στην Αθήνα, με δήμαρχο τον Κώστα Μπακογιάννη;
Ότι θα κάνω ό,τι μπορώ, ώστε σε 4 χρόνια από τώρα να μη χρειαστεί να μου κάνεις αυτή την ερώτηση. Είμαι υπεραισιόδοξος αλλά νομίζω ότι πρέπει να θέσουμε τον πήχη ψηλά. Ο δήμος θα πρέπει να είναι δίπλα στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, είναι κομμάτι του ίδιου του δήμου, του ίδιου του του εαυτού κι αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα αντιληπτό και κατανοητό σε επίπεδο δημόσιου λόγου αλλά και δημόσιας πράξης. Μερικά παραδείγματα; Ο δήμος να συνεχίζει να υποστηρίζει το Athens Pride με όλες τους τις δυνάμεις. Ο δήμος να συνεχίζει να στηρίζει τη γραμμή 11528, επίσης με όλες τους τις δυνάμεις. Επίσης ο δήμος να προχωρήσει και στη δημιουργία νέων υποστηρικτικών δομών όπως π.χ. ένα safezone. Εννοείται όλα αυτά μεταξύ μιας δημιουργικής και γόνιμης συνεργασίας με τις ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις.
Στον παρελθόν είχατε ταχθεί υπέρ του πολιτικού γάμου και της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Εξακολουθείτε να τα υποστηρίζετε τα δικαιώματα αυτά;
Ο μόνος νόμος είναι η αγάπη. Είμαι υπέρ και του γάμου και της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι αυτό για αρκετούς ακόμη αυτό μπορεί να φαντάζει δύσκολο, όμως εγώ ξέρω πάρα πολλά παιδιά ομόφυλων ζευγαριών που μεγαλώνουν το ίδιο με τα δικά μου. Με την ίδια αγάπη, με την ίδια φροντίδα.
Πώς μπορεί ένας δήμαρχος μέσα από το αξίωμά του να υποστηρίξει τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων αυτών;
Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για τον δήμο της Αθήνας, μιλάμε για την πρωτεύουσα και δεν μιλάμε μόνο για το διοικητικό κέντρο της χώρας, μιλάμε για την πόλη των πόλεων. Για μια πόλη, που όλοι θέλουμε να είναι δημοκρατική. Ο δήμος λοιπόν της Αθήνας έχει – πέρα από πολιτικό- και ένα ηθικό βάρος, το οποίο πρέπει να διαχειρίζεται με προσοχή. Ένας τέτοιος δήμος οφείλει να είναι εξαιρετικά γενναιόδωρος και πάρα πολύ αποφασιστικός όταν μιλάμε για δικαιώματα και να δίνει το παράδειγμα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνάδει με την ιστορία μας και την παράδοσή μας.
Τα ακούω με προσοχή αυτά που μου λέτε, αλλά ως ένας ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωπος που αναγνωρίζει το πολιτικό κόμμα στο οποίο ανήκετε ως εξαιρετικά ομο/τρανσφοβικό, σας ρωτώ ευθέως: Γιατί ποιο λόγο ένα άτομο σαν κι εμένα να στηρίξει έναν υποψήφιο, που έχει πίσω του μια παράταξη με ένα τέτοιο κακοποιητικό ιστορικό και που στην ουσία δεν έχει υποστηρίξει κανένα ΛΟΑΤΚΙ+ νομοθέτημα;
Νομίζω ότι αδικείς και εμένα και την παράταξη στην οποία ανήκω. Κατάφωρα.
Θέλετε να μου πείτε πώς αντιλαμβάνεστε αυτή την αδικία;
Αδικείς εμένα γιατί εγώ είμαι σχεδόν 10 χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση και κρίνομαι και από τα λόγια μου και από τις πράξεις μου και πάντοτε όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως τώρα επιδιώκω την υπέρβαση των ιδεολογικών και των πολιτικών γραμμών. Ο συνδυασμός μας είναι ο πλέον υπερκομματικός και πολυσυλλεκτικός που έχει δώσει την μάχη στην Αθήνα τις τελευταίες δεκαετίες. Αποτελείται από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές εμπειρίες, οι οποίοι όμως όλοι έχουμε ενωθεί για έναν κοινό σκοπό. Να ανεβάσουμε ψηλά αυτή την πόλη. Θα σου έλεγα όμως ότι αδικείς και την παράταξη, με την έννοια ότι η Νέα Δημοκρατία έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι η Νέα Δημοκρατία του 1999 ή του 1989. Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μια μεγάλη παράταξη. Ναι, μπορεί να μην συμφωνούν όλοι, αλλά τον τόνο τον δίνει ο αρχηγός και ό αρχηγός είναι ένας βαθιά φιλελεύθερος άνθρωπος που πιστεύει στο δικαίωμα του καθενός να αγαπάει όπως επιθυμεί. . Σου θυμίζω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που με δική του πρωτοβουλία συνάντησε στα γραφεία της ΝΔ την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αυτή που τα τελευταία 3 χρόνια συμμετέχει με εκπροσώπους της στο Athens και ThessalonikiPride αλλά και στην πορεία μνήμης των τρανς κάθε χρόνο με εκπρόσωπό της. Κυρίως, υπήρξαν επίσης νόμοι, οι οποίοι πέρασαν χωρίς την κυβερνητική πλειοψηφία αλλά με την ψήφο και βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά νομίζω δεν πρέπει να το μηδενίζουμε, ούτε να το πετάμε στα σκουπίδια. Και καλό είναι για όλους, και πρωτίστως για τον δίκαιο αγώνα που δίνετε, να καταλάβουμε πως μέσω της πειθούς και με μικρές καθημερινές νίκες θα πετύχει ο αγώνας και χωρίς να βάζουμε ολόκληρα κομμάτια της κοινωνίας εναντίον μας χωρίς αντίκρισμα.
Αναφέρεστε προφανώς στο σύμφωνο συμβίωσης και σε κάποιους βουλευτές της ΝΔ που το ψήφισαν. Τι έχετε να πείτε όμως για τον κακοποιητικό λόγο και τη ρητορική μίσους, που υιοθέτησαν (και εξακολουθούν να υιοθετούν) κάποιοι άλλοι; Μια ρητορική μίσους που δύναται να δημιουργήσουν πρόσφορο έδαφος για εγκλήματα μίσους, όπως αυτή στο Checkpoint που και εσείς καταδικάσετε;
Μα ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταδίκασε αμέσως την επίθεση. Eίχε άλλωστε επισκεφτεί τocheckpoint και είχε μιλήσει πολύ ανοιχτά για το σπάσιμο των στερεοτύπων και διακρίσεων όπως και για την υποχρεωτική ένταξη του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής, της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, στα σχολεία. Θα έλεγες δηλαδή εσύ ότι η Νέα Δημοκρατία υιοθετεί ρητορική μίσους;
Σαφέστατα!
Όπως;
Νομίζω ότι θα βρούμε αρκετά παραδείγματα σε όλες τις συζητήσεις των νομοσχεδίων που έχουν να κάνουν με τα ΛΟΑΤΚΙ ζητήματα (σύμφωνο, ταυτότητα φύλου, αναδοχή).
Καταλαβαίνω απολύτως την αγανάκτηση της κοινότητας και σε μεγάλο βαθμό δε σου κρύβω πως την συμμερίζομαι. Αλλά δεν έχει νόημα να τα ισοπεδώνουμε όλα. Να αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν σε όλα τα κόμματα αυτή τη στιγμή, άνθρωποι που είναι υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, όπως υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι αργούν πάρα πολύ. Άρα το να κομματικοποιούμε ή να ιδεολογικοποιούμε αυτή τη συζήτηση, φοβάμαι ότι μπορεί να αδικήσει τον αγώνα που όλοι κάνουμε. Και ξανά: όποιος δεν πιστεύει τα ίδια με μας, δεν είναι αναγκαστικά εχθρός μας. Μπορεί να θέλει τον τρόπο και τον χρόνο του. Μην τον βάλουμε εξ’ορισμού απέναντι. Δε είμαστε εμείς και οι άλλοι εδώ. Εδώ παλεύουμε για μια δομική αλλαγή νοοτροπίας, όχι για μια αύξηση μισθού π.χ. Κι αυτό θέλει χρόνο και έμφαση στην παιδεία.
Δεν θεωρείτε όμως με το να εντάσσεστε στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, αναγκάζεστε να διαχειριστείτε και το βάρος της τοξικότητας που παράγει η παράταξή σας;
Δεν αισθάνομαι το βάρος καμίας τοξικότητας. Καμίας. Και δεν θεωρώ ότι έχει τοξικότητα η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είμαι πάρα πολύ ξεκάθαρος κι όχι μόνο στη δημόσιά μου ζωή αλλά και στην ιδιωτική μου. Άρα, δεν αισθάνομαι σε καμία περίπτωση την ανάγκη να απολογηθώ ούτε προφανώς για τον εαυτό μου αλλά και για κανέναν άλλον. Αυτό για το οποίο αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη, είναι να μιλάω πολύ ανοιχτά και πολύ ξεκάθαρα και να μπορέσω να λειάνω τις γωνίες για να μπορούμε να βρούμε όλοι μια κοινή συνισταμένη. Το να γκρεμίζεις είναι πάρα πολύ εύκολο. Το να χτίζεις είναι δύσκολο.
Αν ήμουν ένας ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας και κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων και αφού είχα διαβάσει αυτή τη συνέντευξη σας έβρισκα για να εκφράσω έντονα τις αντιρρήσεις μου, τι θα μου λέγατε;
Η απάντηση μου θα ήταν πάρα πολύ ξεκάθαρη. Θα σου έλεγα: “Μεγάλε, είναι ο αδερφός ή αδερφή σου, ο ανιψιός σου ή η ανιψιά σου, ο γιος σου ή η κόρη σου. Ξεπέρασέ το, ζήσε μ΄αυτό. Αυτή είναι η αλήθεια. Ας ζήσουμε όλοι μαζί, ας συνυπάρξουμε. Και όπως θα βρεθούμε στο ίδιο εστιατόριο και στην ίδια ταβέρνα, στο ίδιο καφέ, όλοι μαζί μπορούμε να βρεθούμε και στην ίδια εκκλησία.”.
Κι αν τώρα αντί για ψηφοφόρος της ΝΔ ήμουν βουλευτής της, η απάντηση θα ήταν ίδια;
Με ρωτάς αν κάνω έκπτωση σ΄αυτά που πιστεύω, ανάλογα με τον ποιον μιλάω;
Σας ρωτάω γιατί προβληματίζομαι σχετικά με την στάση της ΝΔ απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ ζητήματα.
Εδώ μιλάμε για την παραδοχή και την αναγνώριση μιας εξέλιξης της δημοκρατίας. Σου είπα και νωρίτερα, ότι αυτό δεν διατάσσεται ούτε γίνεται κουνώντας το δάκτυλο. Αυτό γίνεται φυσικά και παίρνει χρόνο. Πάρε για παράδειγμα την περίπτωση των ΗΠΑ. Όταν ο Ομπάμα ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος, θυμάμαι σε ένα ντιμπέιτ είπε ότι γι΄αυτόν ο γάμος είναι μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας, βάζοντας μέσα και το θρησκευτικό κομμάτι. Και μάλιστα τότε που το είχε πει, είχε χειροκροτηθεί από το ακροατήριο, από μέλη του κόμματός του. Ο ίδιος άνθρωπος παραδεχόμενος ανοιχτά και με γενναιότητα ότι η σκέψη του ωρίμασε μετά από λίγα χρόνια έδωσε τη μάχη για την ισότητα στον γάμο. Θέλω να πω πώς όλο αυτό είναι μια διαδικασία κοινωνικής ωρίμανσης. Απαιτεί μια κοινωνική ζύμωση και θέλει χρόνο. Και εδώ ο ρόλος μας, είτε της κοινότητας, είτε του υποψήφιου δημάρχου, είτε του βουλευτή κλπ έχει μεγάλη σημασία. Είναι μια μάχη που δίνουμε όλοι μαζί. Και θα σου πω και κάτι άλλο γιατί νιώθω την ανάγκη να το πω κι όχι για να ευλογήσω τα γένια μου. Για εμένα όλο αυτό είναι βιωματικό. Μεγάλωσα με άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Δε θα ξεχάσω ποτέ που ήμουν 16 ετών και μου έλεγε ένας φίλος μου για έναν μεγάλο του έρωτα που βούτηξε στη θάλασσα και του έδωσε έναν μεγάλο αστερία. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι ο έρωτας είναι έρωτας και ότι τα νικάει όλα. Έχει λοιπόν σημασία, ότι ένας άνθρωπος που προέρχεται από αυτή την παράταξη, παίρνει αυτή τη θέση. Νομίζω ότι έχει σημασία και για την ίδια την παράταξη. Ότι η παράταξη στηρίζει για υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας, έναν άνθρωπο που μοιράζεται αυτές τις αρχές και αξίες κι αυτό δεν πρέπει να το υποτιμάμε, γιατί σε άλλες εποχές ενδεχομένως αυτός θα ήταν ένας λόγος αποκλεισμού ή θα ήταν ένας λόγος να αναγκαστεί ο όποιος υποψήφιος να περιοριστεί ή να κάνει εκπτώσεις. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα. Δεν είναι ότι εγώ είμαι ο φοβερός κι ο τέλειος. Έχει να κάνει με το τεράστιο διάνυσμα που έχει κάνει αυτή η παράταξη.
Κι αν βάλουμε στη συζήτηση τις έννοιες της ψηφοθηρίας και του pinkwashing;
Θα σου πω πως τις δικές μου απόψεις, τις δημοσιοποίησα όταν ερωτήθηκα σε ανύποπτο χρόνο. Ως περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος. Και να σου προσθέσω ότι το πολιτικά ορθό είναι να στρογγυλεύεις και να λες πολλά αλλά να μη λες τίποτα. Άμα το θες ένα βήμα παραπέρα, κάποιος θα μπορούσε να μου πει, πως για κάθε ψήφο που κερδίζω, χάνω άλλη μία. Εγώ όμως δεν βάζω τις αρχές και τις αξίες μου στη ζυγαριά. Γιατί όταν σου λέω ότι ταυτίζω τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας με τη δημοκρατία, το εννοώ.
Ο Κώστας Μπακογιάννης καταδικάζει τη ρητορική μίσους απ΄όποια παράταξη κι αν προέρχεται, ακόμα και από τη δική του;
Μιλάς σε έναν άνθρωπο που δίνει μεγάλη μάχη και έχει πληρώσει με πολιτικό κόστος για την προάσπιση και τη θεμελίωση ενός πολιτικού πολιτισμού. Οι κραυγές μίσους, η εργαλειοποίηση του φόβου, η δαιμονοποίηση, η τοξικότητα και όλα τα συνακόλουθα, με βρίσκουν σκληρά απέναντι κι όχι μόνο σε σχέση με τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αλλά όλων των κοινοτήτων και χωρίς αστερίσκους, χωρίς γενικεύσεις και χωρίς συμψηφισμούς.
Μιας κι μιλάμε και για άλλες κοινότητες, θεωρείτε ότι η Αθήνα αντιμετωπίζει ζήτημα εκφασισμού;
Υπάρχουν ολόκληρες περιοχές στην Αθήνα, τις οποίες η πολιτεία έχει εγκαταλείψει. Το αποτέλεσμα είναι σ΄αυτές τις περιοχές να κυριαρχεί ο φόβος. Έχει πέσει σκοτάδι. Εδώ να σου πω ότι πιστεύω ότι η κοματικοποίηση αυτής της συζήτησης κάνει πολύ κακό. Η λογική ότι οι δικοί μας είναι καλά παιδιά αλλά οι δική σας είναι κακοί, η λογική ότι είμαστε πιο ανεκτικοί με κάποια φαινόμενα όταν προέρχονται από κάποιον ιδεολογικό χώρο ή ακόμα ότι δεχόμαστε έναν μανδύα ψευτοπολιτικής δήθεν ιδεοληπτικής νομιμοποίησης, μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ. Πρέπει να είμαστε απόλυτοι και όχι μόνο σε επίπεδο λόγου, καταδικάζοντας, όχι μόνο στο επίπεδο του παραδείγματος που πρέπει να δίνουμε αλλά και ως προς το πώς πρακτικά στεκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο. Και αυτό έχει να κάνει μ΄αυτό που ονομάζουμε Πολιτισμό της Καθημερινότητας. Καθαριότητα, πράσινο, φωτισμός μικρά πράγματα που λειτουργούν προληπτικά αλλά και η καλλιέργεια μιας νέας εμπιστοσύνης και η εμπέδωση ενός συστήματος ασφάλειας απ΄όλους και για όλους.
Πριν από κάθε συνέντευξη, ψάχνω στο διαδίκτυο με το όνομα του εκάστοτε συνεντευξιαζόμενου, χρησιμοποιώντας κάποιες λέξεις κλειδιά. Η πρώτη που έβαλα δίπλα από το “Κώστας Μπακογιάννης” ήταν η λέξη “gay” – βγήκαν οι παλιότερες δηλώσεις σας, σχετικά με τον πολιτικό γάμο. H δεύτερη λέξη ήταν “φασισμός”. Εκεί βγήκε ένας περίπατος στον Αγ. Παντελεήμωνα με έναν γνωστό ακροδεξιό άνδρα της περιοχής. Σ΄αυτό το σημείο να βάλουμε στη συζήτηση και τις ακροδεξιές τοποθετήσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και να σας ρωτήσω πόσο ταυτίζεστε προσωπικά αλλά και ως κόμμα με τη σφαίρα της ακροδεξιάς και των φασιστικών σχηματισμών όπως είναι η Χρυσή Αυγή
Η Νέα Δημοκρατία έχει αρχηγό και αυτός εκφράζει την παράταξη. Είναι ένας άνθρωπος φιλελεύθερος. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι από πλευράς του Συριζα. Ένα παιχνίδι που θέλει να βάψει με μαύρα χρώματα τη Νέα Δημοκρατία. Πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να παίζουμε το παιχνίδι της ταμπέλας και να συμβάλλουμε στον διχασμό. Η πραγματικότητα είναι τα προβλήματα που καλούμαστε πλέον να διαχειριστούμε, κυρίως στην αυτοδιοίκηση είναι πολυσύνθετα.Εμείς πρέπει να τα πούμε όλα και να τα λάβουμε όλα υπόψη, εφόσον δεν εναντιώνονται στις ταυτοτικές μας αρχές και αξίες. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο ειδικά πριν από τις εκλογές είναι να λες στον άλλον ότι πρέπει να φοβάται. Ας μην πέφτουμε κι εμείς στην παγίδα. Δεν μπορεί από τη μία να μην μας αρέσει η πόλωση και από την άλλη να γινόμαστε πιόνια αυτού του διχασμού. Εμένα δεν με πείραξε η ιστορία με τον Αγ. Παντελεήμονα. Δεν με άγγιξε γιατί θεωρώ ότι μετά από 10 χρόνια ο κόσμος έχει μια άποψη για εμένα. Δεν νομίζω ότι ξύπνησε κάποιος το πρωί και είπε πως ο Μπακογιάννης είναι χρυσαυγίτης. Θα γελάνε και τα μάρμαρα. Με ενόχλησε όμως γιατί παίζοντας αυτό το παιχνίδι, τρέφουμε το θηρίο. Είναι βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής.
Τι θα συμβεί σε μια Αθήνα με πρώτο τον Κώστα Μπακογιάννη και δεύτερο τον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής;
Θα πρέπει να δώσουμε τη μάχη να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Κι αυτό μας αφορά όλους.
Πώς αυτοπροσδιορίζεστε πολιτικά;
Δεν αισθάνομαι καμία ανάγκη να βάλω στον εαυτό μου καμία ταμπέλα. Γιατί πρέπει ντε και καλά να αυτοπροσδιοριστώ με μια γλώσσα του 19ου αιώνα;
“Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι μια φωνή που για να την ακούσουμε πρέπει να πάρει σαφείς αποστάσεις από την παράταξη του, η οποία δεν υποστηρίζει τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και υιοθετεί ρητορική μίσους, αλλά και από τις πολιτικές αποχρώσεις της οικογένειάς του”. Τι απαντάτε στη φράση αυτή;
Τι σημαίνει παίρνω αποστάσεις; Να καταθέσω την κάρτα μέλους μου ή να απαρνηθώ τη μητέρα μου;
Αποστάσεις από κακοποιητικές δηλώσεις, όπως για παράδειγμα αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ψήφιση για την ταυτότητα φύλου – εκείνη με τους εξωγήινους.
Είναι πολύ εύκολο να πάρουμε μια φράση και να την απομονώσουμε και να την κάνουμε ξέρω εγώ τι. Η συζήτηση ήταν για την ηλικία και απλώς μετέφερε τι του είχαν πει οι ειδικοί. Δεν είναι όμως κακοποιητική. Δεν μπορούμε να λέμε ότι είναι ρητορική μίσους η μεταφορά αυτή.
Τα μέλη της τρανς αλλά και γενικότερα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας έχουν άλλη γνώμη.
Το σέβομαι αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνώ. Η «κακοποίηση» είναι πολύ βαριά κουβέντα.
Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι τελευταίο;
Υπάρχει ένα παλιό τραγούδι του Χατζή και της Μαρινέλλας που το άκουγαν οι γονείς μας πηγαίνοντας στην παραλία το καλοκαίρι και που λέει: “Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει, δίνει ζωή στην οικουμένη κι η γη γυρίζει κι η γη γυρίζει”. Με αυτή τη βεβαιότητα λοιπόν και επειδή είμαι πατέρας τεσσάρων παιδιών και επειδή τα παιδιά μας θα είναι πολύ καλύτερα απ΄ότι είμαστε εμείς, είμαι απολύτως σίγουρος ότι σε μερικά χρόνια από τώρα δε θα χρειάζεται να κάνουμε αυτή τη συζήτηση, αρκεί να το πιστέψουμε κι εμείς.
συνέντευξη: Βασίλης Θανόπουλος
φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Οι συνεντεύξεις αποτελούν μέρος του αφιερώματος #QueerTheVote, που φιλοξενείται στο τεύχος #85.
Οι υποψήφιοι δήμαρχοι συζητούν για το «queer μέλλον» της Aθήνας
