Ανδρομάχη Κουτσουλέντη
Ήρθε η ώρα να συζητήσουμε τη θεωρία σύμφωνα με την οποία “το ροζ είναι για τα κορίτσια, το γαλάζιο για τα αγόρια”. Πρόκειται για ένα ένα δίπολο που εφαρμόζεται στα παιδιά από την κοινωνία.
Σύμφωνα με το smithsonian.com, η αλλαγή απέναντι στο ροζ και το γαλάζιο συνέβη σταδιακά. Για αιώνες, όλα τα παιδιά έπρεπε να φορούν πρακτικά λευκά φορέματα, τα οποία μπορούσαν εύκολα να βγουν για την αλλαγή της πάνας, να καθαριστούν και να ξαναγίνουν λευκά όταν αναπόφευκτα λερώνονταν. Τα μωρουδιακά με παστέλ χρώματα εμφανίστηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα, αλλά σύμφωνα με την ιστορικό του Πανεπιστημίου του Maryland, Jo B. Paoletti, συγγραφέα του Pink and Blue: Telling the Girls From the Boys in America, τα χρώματα αρχικά δεν ήταν έμφυλα προσδιορισμένα. Από το smisthsonian.com:
Άρθρο στο περιοδικό Ladies’ Home Journal τον Ιούνιο του 1918 έλεγε, “Ο γενικά αποδεκτός κανόνας είναι ροζ για τα αγόρια και γαλάζιο για τα κορίτσια. Ο λόγος είναι ότι το ροζ είναι ένα πιο αποφασιστικό και δυναμικό χρώμα και άρα πιο κατάλληλο για το αγόρι, ενώ το γαλάζιο, το οποίο είναι πιο ντελικάτο και κομψό, είναι πιο όμορφο για το κορίτσι.” Άλλες πηγές αναφέρουν ότι το γαλάζιο ήταν γοητευτικό για ξανθά, και το ροζ για μελαγχρινά παιδιά. Ή αναφέρουν ότι το γαλάζιο ήταν για γαλανομάτικα μωρά, και το ροζ για μωρά με καστανά μάτια, σύμφωνα με την Paoletti.
Το 1927, το περιοδικό Time δημοσίευσε ένα διάγραμμα όπου έδειχνε τα κατάλληλα ανά φύλο χρώματα σύμφωνα με τα κυρίαρχα αμερικάνικα μαγαζιά. Στη Βοστόνη, το κέντρο Filene πρότεινε στους γονείς να ντύνουν τα αγόρια με ροζ. Το ίδιο έκανε και το Best & Co. στη Νέα Υόρκη, το Halle’s στο Κλίβελαντ και το Marshall Field στο Σικάγο.
Τη δεκαετία του 1940 οι παραγωγοί/κατασκευαστές των μεγάλων καταστημάτων, κατέληξαν στο ροζ για τα κορίτσια και στο γαλάζιο για τα αγόρια και έτσι η γενιά των Baby Boomers μεγάλωσε φορώντας τα δύο αυτά χρώματα.
Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος της ιστορίας. Η Paoletii λέει ότι εξαιτίας του γυναικείου απελευθερωτικού κινήματος, περισσότερα unisex ρούχα έγιναν δημοφιλή στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 και τη δεκαετία του ΄70. Ωστόσο, το ροζ και το γαλάζιο βρέθηκαν ξανά στο επίκεντρο στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, με την ανάπτυξη του προγεννητικού ελέγχου. Μόλις οι γονείς μάθαιναν το φύλο του μωρού, μπορούσαν να διακοσμήσουν το παιδικό δωμάτιο με το κατάλληλο χρώμα. Οι κατασκευαστές ενίσχυσαν αυτήν την ιδιοτροπία αφού συνειδητοποίησαν ότι οι εύποροι γονείς θα αγόραζαν πολλά νέα μωρουδιακά προϊόντα μόλις μάθαιναν ότι ο μπέμπης τους θα αποκτούσε μια μικρή αδερφή.
Η Paoletti λέει ότι ενώ έκανε έρευνα για το βιβλίο της, το οποίο θα δημοσιευτεί αργότερα αυτό τον χρόνο, είδε με πιο κριτική ματιά τη μόδα του ροζ/γαλάζιου. “Η απώλεια του ουδέτερου χρώματος είναι κάτι που πρέπει οι άνθρωποι να σκεφτούν περισσότερο. Και υπάρχει μια αυξανόμενη απαίτηση για ουδέτερο ρουχισμό σε μωρά και νήπια, επίσης”, είπε.
Στοιχεία που δείχνουν ότι το ροζ και το γαλάζιο δεν ήταν πάντα στο επίκεντρο, μας δίνουν ελπίδα ότι τα ουδέτερα χρώματα μπορούν να επιστρέψουν- ακόμα και αν μια βόλτα σε ένα πολυκατάστημα μας δείχνει ότι το γαλάζιο και το ροζ είναι οι μόνες μας επιλογές.
