Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου δεν έχει κανένα λόγο να επιχαίρει για την επιβολή δικαστικών περιορισμών στην ελευθερία του λόγου. Υπό κανονικές συνθήκες, τα δικαιώματα του ανθρώπου έχουν προορισμό να εναρμονίζονται και όχι να συγκρούονται. Στη χώρα μας όμως οι συνθήκες δεν είναι κανονικές.
Όταν είχαν δει το φως της δημοσιότητας οι προτροπές, που τελικά οδήγησαν στην προχθεσινή καταδικαστική απόφαση του Αιγίου, η Ένωση είχε αναρωτηθεί:
«Σε τι ωφελούν οι αντιρατσιστικοί ποινικοί νόμοι, όταν ο κατ’ εξοχήν ρατσιστικός λόγος εκφωνείται από δημόσιους λειτουργούς, προ των οποίων υποκλίνονται και ενίοτε ορκίζονται όλοι οι άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι; Ποιο μήνυμα στέλνει στην κοινωνία η θεσμική αδυναμία ή πραγματική απροθυμία επιβολής κυρώσεων επί μισθοδοτούμενων του δημοσίου που κηρύσσουν το μίσος και το αίμα;» .
Ακόμη και οι σφοδρότερες ελευθεριακές επιφυλάξεις απέναντι στην ποινικοποίηση του ρατσιστικού λόγου, υποχωρούν όταν ο λόγος αυτός εκφέρεται δημόσια από πρόσωπα, τα οποία εκ της θέσεώς τους καθοδηγούν ηθικά μεγάλο μέρος καλοπροαίρετων συμπολιτών μας και επί πλέον απολαύουν άτυπου ακαταδίωκτου ως διδάσκοντες «το λόγο του Θεού» , όπως ισχυρίσθηκε απολογούμενος ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων.
Με αυτά τα δεδομένα, η καταδίκη αυτή αποκτά εμβληματική σημασία καθώς δεν αφορά οποιονδήποτε μισαλλόδοξο κήρυκα, αλλά έναν ανώτατο αξιωματούχο της επικρατούσας θρησκευτικής κοινότητας, που ακόμη και η εμφάνισή του στο εδώλιο θα ήταν άλλοτε αδιανόητη. Αν ο νομοθέτης και η ίδια η Εκκλησία δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, τουλάχιστον η δικαιοσύνη ανέλαβε επιτέλους τις δικές της.
Κατά τούτο η απόφαση του Αιγίου είναι μια καλή αρχή, η αρχή του τέλους της ιερής ασυλίας. Αν μη τι άλλο, καθώς προέβλεψε τριετή αναστολή, θα απαλλάξει την ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια, από τις καίριες παρεμβάσεις του σεβασμιότατου.
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
1/2/2019
