Χωρίς φάρμακα βρίσκονται αρκετοί ασθενείς και φορείς του HIV/AIDS στην Ελλάδα, μετά την κατάληψη του ΚΕΕΛΠΝΟ από συνδικαλιστές και την έλλειψη η οποία ήδη παρατηρείται ήδη σε δημόσια νοσοκομεία της χώρας.
Το περιοδικό μας έλαβε ήδη καταγγελίες ότι δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να χορηγήσουν αντιρετροΐκή αγωγή σε φορείς και ασθενείς λόγω έλλειψης. Το κεντρικό φαρμακείο νοσοκομείου των Αθηνών στο οποίο πήγαμε, με πολίτες που μας καταγγείλαν το γεγονός , ενημερώνει τους ασθενείς ότι κάποια αντιρετροΐκά δεν είναι διαθέσιμα και τους ζητά να επικοινωνήσουν για να ενημερωθούν πότε τα φάρμακα θα είναι διαθέσιμα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η προγραμματισμένη 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου 2011, δε θα διευκολύνει τους φορείς και ασθενείς που παραμένουν χωρίς φάρμακα.
Βέβαια, δεν τίθεται ερώτημα για οποιαδήποτε διεκδίκηση των εργαζομένων ( κυρίως μετά τη ληστρική επιδρομή στους μισθούς τους ) , αλλά οι σοβαρές συνέπειες των διεκδικήσεων τους σε μια μερίδα του πληθυσμού καθώς και η αναποτελεσματικότητα του ίδιου του κράτους στο να υπερασπιστεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα, αυτό της πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το γεγονός αυτό θέτει τη ζωή των οροθετικών πολιτών σε κίνδυνο, μιας και ο ασθενής πρέπει να παίρνει καθημερινά τα φάρμακα του για να έχει αποτέλεσμα η αγωγή.
Παράλληλη η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) σε έκθεση της με τίτλο “Ασθενείς και οροθετικοί χωρίς θεραπεία! ” καταγράφει μεταξύ άλλων ότι , χωρίς δωρεάν αντιρετροϊκή θεραπεία παραμένει μία καθόλου ευάριθμη κατηγορία οροθετικών και ασθενών με AIDS στη χώρα μας. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, πρόκειται για εκείνους τους ανασφάλιστους οι οποίοι δεν διαθέτουν ούτε βιβλιάριο απορίας. Κι όμως, η απρόσκοπτη πρόσβαση στην αντιρετροϊκή αγωγή είναι πάρα πολύ κρίσιμη, καθώς, εάν έστω και μία ημέρα ο ασθενής δεν λάβει την αγωγή, μπορεί ο ιός να αποκτήσει αντοχή στη θεραπεία, όπως επισημαίνει η έκθεση της ΕΕΔΑ. Σύμφωνα με την Επιτροπή, λοιπόν, μεταξύ των ανασφαλίστων οι οποίοι στερούνται της αντιρετροϊκής θεραπείας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι Έλληνες ασφαλισμένοι στο ΝΑΤ, “στους οποίους παρέχεται δημόσια ασφαλιστική κάλυψη για όσο χρονικό διάστημα αυτοί βρίσκονται εκτός πλοίου. Ενόσω ταξιδεύουν η ασφαλιστική τους κάλυψη πραγματοποιείται από την πλοιοκτήτρια εταιρεία μέσω ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες ωστόσο δεν καλύπτουν τα οροθετικά άτομα”. Χωρίς δωρεάν αντιρετροϊκή θεραπεία παραμένουν επίσης οι ασφαλισμένοι όλων των ασφαλιστικών ταμείων κατά το διάστημα το οποίο μεσολαβεί για την αλλαγή ασφαλιστικού φορέα, οι Έλληνες ανασφάλιστοι κατά το διάστημα που μεσολαβεί για την έκδοση βιβλιαρίου απορίας, αλλά και μερίδα Ελλήνων οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι λόγω οικονομικών τους εκκρεμοτήτων προς τον ασφαλιστικό τους φορέα.
Η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η πρόσβαση σε αυτή είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη και ο Υπουργός Υγείας, αλλά και κάθε άλλος αρμόδιος, οφείλει να δράσει άμεσα. Είναι απαράδεκτο οι οροθετικοί να μην έχουν πρόσβαση στα φάρμακα, όποια και αν είναι η δικαιολογία, διότι πολύ η ζωή ενός οροθετικού δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικών ή άλλων τεχνασμάτων. Το κράτος οφείλει να παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη ζωήτων πολιτών. Η συνεχιζόμενη απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η βάναυση αποδόμηση του κοινωνικού κράτους δε μπορεί να μείνει αναπάντητη. Κάποιος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη που επιλέγει με την πολιτική του να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων πολιτών.
Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουμε ότι η αντιρετροΐκή αγωγή, και ιδίως η πρωιμότερη χορήγησή της, δεν ωφελεί μόνο θεραπευτικά, αλλά προφυλάσσει από την μετάδοση της νόσου και σε ατομικό και σε επίπεδο πληθυσμού. Η HAART σε συνδυασμό, βεβαίως, με τη λήψη και όλων των άλλων πολύ σημαντικών προφυλακτικών μέτρων είναι δυνατόν να περιορίσει την εμφάνιση νέων μολύνσεων και να αναχαιτίσει την εξάπλωση της νόσου.
———————————————————————————————————————————————————————————————
