Την περασμένη Παρασκευή, η Γαλλική γερουσία ψήφισε υπέρ της νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ ομόφυλων συντρόφων. Νωρίτερα την ίδια εβδομάδα, η βουλή της Ουρουγουάης αποφάσισε να γίνει η δεύτερη χώρα στην Λατινική Αμερική (η πρώτη είναι η Αργεντινή)  που αναγνώρισε τους «gay γάμους», παρά την έντονη αντίδραση των καθολικών.

Και ενώ όλο και περισσότεροι πολιτικοί στις ΗΠΑ, αποκτούν μια θετική στάση για το εν λόγω θέμα, ας ρίξουμε μια ματιά στις χώρες εκείνες που έχουν ήδη αποφασίσει υπέρ.

Ολλανδία, 2000

Το βάπτισμα του πυρός παίρνει η Ολλανδική βουλή, η οποία το 2000 αποφασίζει και δίνει τη δυνατότητα γάμου, διαζυγίου και υιοθεσίας στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Σήμερα στην Ολλανδία υπάρχουν πάνω από 16.000 παντρεμένα gay ζευγάρια, με την κοινή γνώμη να κρίνει θετικά το όλο θέμα με ποσοστό που ξεπερνά το 80% (το υψηλότερο στην Ευρώπη).

Βέλγιο, 2003

Μπορεί να μην προκλήθηκαν έντονες αντιδράσεις, όταν ο gay γάμος νομιμοποιήθηκε, η οργή όμως στο Βατικανό ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο πάπας ξεκίνησε μια παγκόσμια εκστρατεία, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι οι ομοφυλοφιλικές ομάδες είναι ανήθικες και επιβλαβείς για την κοινωνία.

Καναδάς, 2005

Χρειάστηκαν 2 ολόκληρα χρόνια δικαστικής διαμάχης, προτού η πολιτεία του Καναδά να αναγνωρίσει επίσημα (2005) τον γάμο των ομοφυλόφιλων. Αν και ένα χρόνο αργότερα, έγινε μια διοργανωμένη προσπάθεια να αναιρεθεί η απόφαση αυτή, ο νόμος ισχύει μέχρι και σήμερα.

Ισπανία, 2005

Η Ισπανία αναγνώρισε το δικαίωμα του γάμου στα ζευγάρια του ίδιου φύλου το 2005. Έκτοτε όμως πολλοί πολιτικοί προσπάθησαν να αλλάξουν τον συγκεκριμένο νόμο. Τον περασμένο Μάρτιο, ο υπουργός εσωτερικών Jorge Fernandez Diaz, υποστήριξε ότι ο γάμος μεταξύ gay πρέπει να απαγορευτεί μιας και δεν εξασφαλίζει «την επιβίωση των ειδών».

Νότια Αφρική, 2006

Το 2005, το συνταγματικό δικαστήριο της Νότιας Αφρικής αποφάσισε ότι η παρεμπόδιση του γάμου των ομοφυλόφιλων παραβιάζει τα συνταγματικά δικαιώματα των νέων, τα οποία θεσπίστηκαν ύστερα από το τέλος του Απαρτχάιντ. Μετά από αυτήν την απόφαση, ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε εύκολα τον επόμενο χρόνο.

Νορβηγία, 2009

Το 1993, η Νορβηγία ήταν η δεύτερη χώρα μετά την Δανία, η οποία αναγνώρισε δικαιώματα συμβίωσης σε gay ζευγάρια. Λίγα χρόνια αργότερα, η Νορβηγική κυβέρνηση νομιμοποιεί και το θεσμό του γάμου.

Σουηδία, 2009

Αντίστοιχη με την Νορβηγία, είναι και η κατάσταση στην γειτονική Σουηδία. Σύμφωνο συμβίωσης στην αρχή της δεκαετίας του 90 και de facto αναγνώριση του γάμου το 2009.

Ισλανδία, 2010

Κάθε μέλος από τα 49 που αποτελούν το κοινοβούλιο της Ισλανδίας, ψήφισε υπέρ του γάμου των gay. Λίγο καιρό μετά, η πρωθυπουργός της χώρας, Johanna Sigurdardottir,  παντρεύτηκε την επί χρόνια σύντροφό της, Jonina Leosdottir.

Πορτογαλία, 2010

Ο συντηρητικός πρόεδρος της Πορτογαλίας, Anibal Cavaco Silva, υπέγραψε το σχετικό νομοσχέδιο, αφού πρώτα ζήτησε από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας να το επανεξετάσει, ελπίζοντας με αυτόν τον τρόπο να αναιρέσει τις αποφάσεις του προηγούμενου (σοσιαλιστικού) κοινοβουλίου.  Σήμερα τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν  να παντρευτούν, όχι όμως και να υιοθετούν.

Αργεντινή, 2010

Η Αργεντινή (μια άκρως καθολική χώρα) έγινε το πρώτο κράτος της Λατινικής Αμερικής, το οποίο νομιμοποίησε το θεσμό του γάμου για τους gay, με την ψηφοφορία των 33 υπέρ και 27 κατά. Ο πάπας Francis, γνωστός ως καρδινάλιος  Jorge Bergoglio, αποκάλεσε τον νόμο «μια καταστροφική επίθεση στο σχέδιο του θεού».

Δανία, 2012

Αν και η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την κοινωνική συμβίωση στα τέλη της δεκαετίας του 80, νομιμοποίησε το δικαίωμα του γάμου μόλις το 2012. Αν και άργησε λίγο,  ο νόμος επιτρέπει τον γάμο σε εκκλησίες καθώς και την υιοθεσία παιδιών.

Έπεται συνέχεια…