Vasilis Thanopoulos
H ζωή στη Νιγηρία, ένα από τα πιο αντί-gay έθνη στον κόσμο, είναι ένας καθημερινός αγώνας για τον τριαντάχρονο Adeola (δεν αποτελεί το πραγματικό του όνομα), ο οποίος ζει στα προάστια της Abuja, της μικρής πρωτεύουσας της χώρας.
Ο Adeola έχει δεχθεί στο παρελθόν βρισιές, προσβολές και σκληρή κριτική σχετικά με την σεξουαλικότητα του. Για το λόγο αυτό ζει με το φόβο, ότι μια ευρύτερη αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του θα προκαλέσει περισσότερη κακοποίηση.
Εν τω μεταξύ, κάποιοι νέοι και πλούσιοι ομοφυλόφιλοι Νιγηριανοί, οι οποίοι περνούν το περισσότερο χρόνο τους στις εύρωστες συνοικίες του νησιού Victoria, μπορούν και απολαμβάνουν μια ανοικτή και ελεύθερη ζωή, παρά το έντονο κλίμα ομοφοβίας που επικρατεί στην υπόλοιπη χώρα.
Για το Adeola, έναν εύσωμο άντρα που κερδίζει το ψωμί του δουλεύοντας ως μάγειρας σε μια εταιρεία τροφοδοσίας στην Abuja, το ενδεχόμενο μιας «ανοικτής ζωής» φαντάζει όνειρο.
Ο ίδιος δηλώνει ανήσυχος σχετικά με τις διακρίσεις που μπορεί να υποστεί, κάθε φορά που βγαίνει έξω από την πόρτα, ιδιαίτερα όταν τον τελευταίο χρόνο υπάρχει η σκιά ενός νόμου που καθιστά την ομοφυλοφιλία αξιόποινη πράξη. Ακόμα ο νόμος δεν έχει τεθεί σε ισχύ μιας και εκκρεμεί η έγκριση του προέδρου Goodluck Jonathan.
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο γιατί ο καθένας σε αντιμετωπίζει σαν κάτι αφύσικο» δηλώνει ο Adeola ενώ εισέρχεται σε ένα πολυπληθές εμπορικό κέντρο. «Πρέπει να παραμείνει μυστικό».
Έναν φόβο που δεν φαίνεται να μοιράζονται στο ίδιο βαθμό, έξι επαγγελματίες της ανώτερης τάξης που διαμένουν στις πλούσιες περιοχές της χώρας.
«Είμαι πολύ τυχερός που μένω στο Lagos, γιατί περιβάλλομαι από άτομα που καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα και δεν κρίνουν» δηλώνει ο Olawale (και αυτό ψευδώνυμο).
«Ακόμα και εδώ όμως, το δυσκολότερο κομμάτι είναι η οικογένεια. Είναι εύκολο να βρίσκεσαι με φίλους και να είσαι ανοιχτός για όλα. Δεν είμαι κοντά με την οικογένεια μου εξ αίτιας της σεξουαλικότητας μου», δηλώνει η Fatima, μια bisexual γυναίκα που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της πόλης αλλά τώρα εργάζεται και αυτή στο Lagon. «Όχι γιατί μου έκαναν κάτι κακό, αλλά γιατί φοβάμαι ότι μπορεί και να μου κάνουν. Έχω φίλους που έφυγαν από το σπίτι επειδή τους έδιωξαν οι γονείς τους, όταν έμαθαν ότι ήταν gay».
Ποινικοποιώντας την ομοφυλοφιλία
Το να είσαι ομοφυλόφιλος στη Νιγηρία σήμαινε πάντα να ζεις στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο φόβος όμως έγινε πολύ πιο έντονος για την LGBT κοινότητα, όταν στις 30 Μαΐου, το κοινοβούλιο της Νιγηρίας πέρασε ένα νομοσχέδιο που τιμωρεί την ομοφυλοφιλία με 14 χρόνια φυλάκισης.
Ο πρόεδρος Jonathan δεν έχει ακόμα υπογράψει το εν λόγω νομοσχέδιο. Δεν έχει δώσει καν δείγματα για το αν τάσσεται υπέρ ή κατά.
Το νομοσχέδιο αυτό σε συνδυασμό με μια σειρά άλλων μέτρων, μπορεί εύκολα να συγκριθεί με τους αντίστοιχους νόμους του Ισλαμικού κόσμου, εκτός από χαρακτηριστικό της θανατικής ποινής.
Αν και τα μέτρα αυτά δεν είναι ακόμη επίσημα, έχουν ήδη αρχίσει να επιδρούν στην κοινωνία της Νιγηρίας, αυξάνοντας το κλίμα ομοφοβίας, όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει μια λεσβία φίλη της Fatima.
«Πριν από το νομοσχέδιο αυτό, επικρατούσε μια κατάσταση του τύπου Μην ρωτάς – Μην πεις» , επισημαίνει η Aisha. «Απλά μην κάνεις τίποτα μπροστά σε κάποιον άλλον. Αλλά τώρα είναι διαδεδομένη αντίληψη ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι παράνομες και πρέπει να τιμωρηθούν, πράγμα που φοβίζει περισσότερο τον LGBT πληθυσμό».
Αν και η Fatima θεωρεί την Abuja την gay πρωτεύουσα της Νιγηρίας, το μέρος που όπως λέει «θα πάει για να βρεθεί με ένα κορίτσι ή με περισσότερα σε ένα σαββατοκύριακο» ανήκει σε μια πλευρά του gay lifestyle που δεν είναι προσβάσιμη σε αρκετούς ομοφυλόφιλους.
Από την άλλη ο Adeola υποστηρίζει ότι εξαιτίας αυτού κλίματος που αντιμετωπίζει στην Aduja, χρησιμοποιεί υπόγειους τρόπους για να γνωρίσει άλλα gay άτομα, ή κάνει γνωριμίες μέσω άλλων gay ατόμων. «Είναι σαν ένα δίκτυο. Κάποιος που ξέρεις σίγουρα ότι είναι gay σου συστήνει κάποιον άλλον που είναι, ο οποίος σου συστήνει κάποιον άλλον και πάει λέγοντας».
Ο Adeola εξακολουθεί να δέχεται απειλές και προσβολές σε κάποιες περιπτώσεις. «Δέχομαι πολλές λεκτικές προσβολές, όχι όμως βία. Με αποκαλούν με γυναικεία ονόματα. Για παράδειγμα αν το όνομα σου είναι Oliver, θα σε φωνάζουν Olivia».
Ο Kingsley, ένας straight φίλος του Adeola που έχει γίνει αρκετές φορές μάρτυρας των διακρίσεων που συμβαίνουν στο φίλο του, επισημαίνει ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι πολύ συνηθισμένες στη Νιγηρία.
«Υπάρχουν άτομα σαν και εμένα που τους αποδέχονται, αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα που όταν ανακαλύψουν ότι κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, αρνούνται να έχουν οποιαδήποτε σχέση μαζί τους»
Ο φόβος για το άγνωστο
Ο Kingsley είναι από του λίγους Νιγηριανούς που έχουν αναπτύξει σωστή αίσθηση απέναντι στον σεξουαλικό προσανατολισμό και έχουν επιλέξει να κατανοήσουν και να αποδεχτούν την gay κοινότητα.
Μια μεγάλη ποσότητα Νιγηριανών όμως, αντλούν τη μη δεκτικότητα τους από τις θρησκευτικές και πολιτιστικές τους παραδόσεις που προέρχονται κυρίως από την επίδραση των Χριστιανικών και Ισλαμικών δογμάτων. Αλλά ακόμα και οι ιδιαίτερα καλλιεργημένοι αλλά και οι πιο προοδευτικοί, θεωρούν την ομοφυλοφιλία μεταβατική και ενάντια στη φύση, οπότε και την απορρίπτουν.
Κλασικό παράδειγμα η Azu, μια πολυταξιδεμένη γυναίκα από το Lagos, η οποία δεν πιστεύει ότι ένας άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί ομοφυλόφιλος. «Κάθε γυναίκα ή άνδρας γεννιέται για να ελκύεται από το αντίθετο φύλο, αλλά δεν ξέρω, ίσως κάτι να αλλάζει στο μυαλό των gay. Πρέπει να υπάρχει ένας λόγος», δηλώνει ενώ πίνει το ποτό της. «Το να είσαι gay είναι κάτι που αναπτύσσεται στην μετέπειτα ζωή σου, όπως και να έχει όμως όλα τα κορίτσια ελκύονται από τους άνδρες όταν μεγαλώνουν».
«Δεν έχω γνωρίσει τόσα πολλά gay άτομα, αλλά βρίσκω τους άνδρες λίγο πιο περιέργους από τις γυναίκες, γιατί είναι δύσκολο να καταλάβω έναν άνδρα που συμπεριφέρεται ως γυναίκα. Είχα έναν gay φίλο, ο οποίος έβαζε 5 φορές περισσότερο μακιγιάζ από ότι εγώ, αλλά μου άρεσε γιατί τον είχα σαν κουταβάκι».
Ελπίδα μέσα στην απελπισία
Οι διώξεις την νιγηριανής LGBT κοινότητας συχνά οδηγούν σε σκηνικά βίας, ιδιαίτερα στις επαρχιακές περιοχές της χώρας. Τον Ιανουάριο τέσσερις άνδρες είχαν συλληφθεί ενώ αναγκάστηκαν να περπατήσουν γυμνοί μπροστά από τους κατοίκους της περιοχής, επειδή υπήρχε η υποψία ότι ήταν ομοφυλόφιλοι. Το Αύγουστο επίσης, ένας άνδρας από την περιοχή Ogun, έπεσε θύμα βίαιου ξυλοδαρμού επειδή ήταν ομοφυλόφιλος.
Το παράδοξο σε αυτή τη χώρα είναι ότι ενώ το σύνολο της κοινωνίας κινείται ενάντια στην ομοφυλοφιλία, αυτοί που έχουν αρκετά χρήματα αντιμετωπίζουν ηπιότερες καταστάσεις διακρίσεων και εκφοβισμού.
Ίσως ο δρόμος για κοινωνική αποδοχή διασταυρώνεται με αυτόν της οικονομικής ευρωστίας.
πηγή: www.ibtimes.com
