«Τον συνάντησα μια φορά τον Φεβρουάριο του 1995. Δεν ήταν πια πρόεδρος της νέας δημοκρατικής δύναμης στη Νότια Αφρική και βρισκόταν σε συζητήσεις για να συντάξει το νέο σύνταγμα της χώρας. Η συνταγματική επιτροπή πίεζε ώστε να διασφαλίσει τον παράνομο χαρακτήρα των διακρίσεων με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό. Η επιτροπή με είχε καλέσει τότε να συγκεντρώσω κονδύλια για τις εργασίες της, μέσω της παράστασης μου -A Knight Out- που θα παιζόταν σε CapeTown, Durban και Johannesburg.
Τότε εντελώς ξαφνικά, μου προτάθηκε να συναντήσω τον Nelson Mandela στο Johannesburg, όπου εργαζόταν μια φορά την εβδομάδα. Θα συνόδευα δύο νερά gay άτομα, τα οποία θα ζητούσαν από τον ίδιο να υποστηρίξει τους στόχους της επιτροπής: την Phumzile Mtetwa, μια λεσβία φοιτήτρια νομικής στο Wits University και τον openly-gay Simon Nkoli, ο οποίος είχε παλέψει ενάντια στο απαρτχάιντ. Και οι δύο λάτρευαν τον Mandela.
Όταν το ταξί έφτασε, ο Simon περίμενε έξω από τις ανασκαφές φορώντας όχι το συνηθισμένο του σορτς , αλλά ένα δανεικό μαύρο κοστούμι και ένα ζευγάρι καλά παπούτσια. Κρατούσε επίσης και ένα χαρτοφύλακα. “Τι έχεις μέσα στο χαρτοφύλακα Simon;” “Τίποτα, αλλά θα ήταν προσβλητικό να συναντήσω τον Mandela, χωρίς να φαίνομαι επαγγελματίας”. Οι τρεις μας φτάσαμε στα κεντρικά της ANC (African National Congress) στο Johannesburg, όπου μας ζητήθηκε να καταθέσουμε τυχόν όπλα και γενικά κάθε είδους πυρομαχικά, προτού ανεβούμε στο ασανσέρ που θα μας οδηγούσε στην κορυφή του κτηρίου. Ο Simon συνειδητοποίησε ότι είχε αφήσει τον άδειο χαρτοφύλακα στο ταξί. Ένας νεαρός ακόλουθος μας υπενθύμισε ότι ο πρόεδρος ήταν κουρασμένος αλλά έτοιμος να μας υποδεχτεί και μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο-σαλόνι.
Στο γραφείο υπήρχαν διάσπαρτα αντίγραφα της αυτοβιογραφίας του. Κάθισε (o Mandela) στην μπροστινή καρέκλα, σταυροπόδι φανερώνοντας έτσι τις ριγέ κάλτσες του. Τα μάτια του κουρασμένα, πληγωμένα από τη σκληρή εργασία στο λατομείο του Robben Island. Μίλησε χαμηλόφωνα για τον καιρό και μετά για τους λόγους που βρισκόμουν στη RSA (Republic of South Africa). Αυτό ήταν το σήμα μου, για να παρουσιάσω την Phumzile που ασχολήθηκε με την υπόθεση για την προστασία των gay από τις διακρίσεις. Το θύμα του απαρτχάιντ αμέσως μπήκε στο κλίμα. Μετά ρώτησε για την εκπαίδευση της Phumi. Προφανώς γιατί δεν ήταν πολύ εύκολο να μιλήσει για τα gay θέματα- νευρικός αρκετά. Με είχαν προειδοποιήσει ότι μπορεί να προκαλέσει ένα «γαργάλισμα».
Ο πολυλογάς Simon, δεν είχε μιλήσει αν και τα είκοσι μας λεπτά είχαν σχεδόν τελειώσει. Πολύ γρήγορα είπε στον Madiba, ότι είχε περάσει μια δίκη για τη ζωή του και είχε αφεθεί ελεύθερος. “ Το μόνο άσχημο στο ότι αθωώθηκα είναι ότι έχασα την ευκαιρία να σας υπηρετήσω στο Robben Island”. Ο Mandela κοίταξε το Simon γνέφοντας με το κεφάλι του. “Όχι, όχι, δεν πρέπει να λυπάσαι για αυτό”.
Ρώτησα, αν μπορούμε να πούμε στον τύπο, ότι ο πρόεδρος υποστηρίζει τη συνταγματική επιτροπή. Ο πρόεδρος έγνεψε καταφατικά και ήρθε η στιγμή για μια φωτογραφία-η οποία βγήκε χωρίς φλας εξ αίτιας της όρασης του. Ο Simon άπλωσε προστατευτικά το χέρι του πάνω στον ώμο του.
Το σύνταγμα που απαγορεύει ρητά τις διακρίσεις που βασίζονται στο σεξουαλικό προσανατολισμό, τέθηκε σε εφαρμογή 2 χρόνια αργότερα.
Πριν φύγω από την RSA, μου δόθηκε ένα αντίτυπο του «The Long Walk to Freedom», υπογεγραμμένο από τον συγγραφέα. “Για τον Ian McKellen με θαυμασμό, Nelson Madela”. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά αποκτήματα μου.
Η πρόσφατη έκθεση του Βρετανικού Μουσείου, Staging the world, δείχνει την επίδραση του Σαίξπηρ μέσα στις δεκαετίες. Η προηγούμενη έκθεση ήταν η Robben Island Bible, η ολοκληρωμένη συλλογή του Σαίξπηρ, υπογεγραμμένη από τους φυλακισμένους του απαρτχάιντ, η οποία πέρασε από κελί σε κελί. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1977, ο Nelson Mandela έγραψε το όνομα του, δίπλα από τα λόγια του Ιούλιου Καίσαρα προς τη γυναίκα του, στην 2η πράξη της 2ης σκηνής.
“Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν από το θάνατο τους. Ο γενναίος δεν γεύεται το θάνατό του, παρά μόνο μια φορά”.
-Ian McKellen, Νέα Υόρκη, 5 Δεκεμβρίου»
Παγκόσμια συγκίνηση για τον Nelson Mandela
Διεθνή συγκίνηση έχει προκαλέσει ο θάνατος του «πατέρα της δημοκρατίας στη Νότια Αφρική» Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος άφησε την Πέμπτη την τελευταία του πνοή σε ηλικία 95 ετών. Την είδηση του θανάτου του Μαντέλα επιβεβαίωσε χθες ο πρόεδρος της χώρας Τζέικομπ Ζούμα, ανακοινώνοντας πως «ο Μαντίμπα (όπως τον αποκαλούσαν) έφυγε εν ειρήνη στο σπίτι του στο Γιοχάνεσμπουργκ, περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του». Ο Νέλσον Μαντέλα τα τελευταία χρόνια είχε εισαχθεί πολλές φορές για νοσηλεία λόγω αναπνευστικών προβλημάτων και λοιμώξεων.
