Η προσωπική ιστορία του Τέλη Ράπτη μέσα σε μια οροασύμβατη σχέση…
Κάτσε να σου πω φιλενάδα την ιστορία μου. Όχι, μη χαίρεσαι, ούτε ερωτική θα είναι, ούτε ερεθιστική, μα ούτε και δακρύβρεχτη. Όχι τίποτε άλλο, αλλά εδώ μου κάθονται όλες αυτές οι ιστορίες που προσπαθούν με το τσιγκέλι να σου βγάλουν λίγο πόνο, λίγο κρίμα, λίγο δάκρυ βρε αδερφέ…
Που λες, πριν από τρία χρόνια και κάτι, γνώρισα τον κατέ μου (ελληνιστή τον γκόμενό μου). Από την πρώτη στιγμή λοιπόν ήξερα ότι είναι οροθετικός. Βγήκαμε που λες για ένα καφέ, για ένα ποτό, για ένα σοκολατάκι κάτι και κάποια στιγμή, καταλήξαμε στο κρεβάτι.
Όλα καλά και όλα ωραία ως εδώ. Μέχρι που το επόμενο πρωί, στις έντεκα η ώρα, χτυπάει το ξυπνητήρι για να πάρει την αντιρετροϊκή του αγωγή.
Είναι αυτή η στιγμή ακριβώς που έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Η στιγμή που συνειδητοποιείς “που πας να μπλέξεις”. Βλέπεις, τόσα χρόνια είχαν ακούσει τα αυτιά μου τα τέρατα. Βασικά στη κοινωνία μας επικρατεί η άποψη: “οι υγιείς με τους υγιείς και οι άρρωστοι με τους αρρώστους”. Τι πάω κι εγώ λοιπόν και τα βάζω αυτά τα δυο μαζί στο μπλέντερ;
Τώρα θα μου πεις, δε φοβάσαι;
Ναι αμέ, φοβάμαι! Για την ακρίβεια είμαι μεγάλος χέστης! Φοβάμαι τις βρεγμένες μαρμάρινες σκάλες, τους τρελαμένους οδηγούς το σαββατόβραδο, τους ανθρώπους που δε χαμογελούν ποτέ, ακόμα και τις κατσαρίδες. Αν φοβόμουν τον HIV, θα έπρεπε να κόψω το σεξ. Και όπως είχε πει και η Θεοπούλα, “άντε καλέ, σιγά, κόβεται το σεξ”! Γιατί, κυρία μου, αν τα βάλουμε κάτω και το καλοσκεφτούμε, πότε θα έβαζα τον εαυτό μου σε μεγαλύτερο “κίνδυνο”; Κάνοντας σεξ με αγνώστους που δεν ξέρω το status τους ή κάπου που ξέρω; Γιατί, όταν γνωρίζεις, ξέρεις και πως να προφυλαχτείς. Και αν δεν προσέξω κάποια φορά εγώ, θα προσέξει αυτός. Και, πίστεψέ με, η λύση δεν είναι δύσκολη. Ονομάζεται καπότα και τη βρίσκεις σχεδόν παντού!
Επίσης, όταν κάποιος οροθετικός είναι σε πετυχημένη θεραπεία, το ιικό του φορτίο μειώνεται τόσο, που φτάνει σε σημείο να είναι ακόμα και μη ανιχνεύσιμο. Μετά από λίγους μήνες θεραπείας λοιπόν, το άτομο είναι μη μεταδοτικό. Όχι, μη πάει ο νους σου εκεί, δε σε συμβουλεύω να κάνεις ακάποτο σεξ αν κάποιος σου πει ότι είναι μη ανιχνεύσιμος, απλά σου λέω ότι και σε περίπτωση “ατυχήματος”, οι πιθανότητες μετάδοσης είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Και στο κάτω κάτω, αν το κάνεις χωρίς προφυλακτικό, φρόντισε να είναι συνειδητή επιλογή σου.
Ναι, μα δε σου τη σπάει που είναι συνέχεια άρρωστος, με γρύπες κτλ;
Λοιπόν, βγάλε το Φιλαδέλφεια από το DVD και προσγειώσου στο 2013. Εκνευριστικό κουκλίτσα μου είναι ότι εγώ αρρωσταίνω πιο συχνά από αυτόν (είμαι και ευαίσθητο αγόρι…). Βλέπεις, η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο, που η καθημερινότητα ενός οροθετικού δε διαφέρει και πολύ από τη δική σου. Γι’ αυτό και έχει σταματήσει το Hollywood να ασχολείται με το θέμα. Αν επιχειρούσαν να παρουσιάσουν τη ζωή ενός οροθετικού σήμερα, θα ήταν απλά μια βαρετή ιστορία που δε θα συγκινούσε κανέναν και δε θα πούλαγε. Αυτές τις τόσο θλιβερές εικόνες μπορείς να τις συναντήσεις σε ταινίες του ’80 και, δυστυχώς, σε αρκετές drama queens του σήμερα.
Και γιατί γράφεις αυτό το άρθρο;
Το γράφω γιατί μου έχει πρήξει τα… συκώτια (άλλα όργανα μου πρήξαν, αλλά είπα να το παίξω σεμνός) όλος ο κόσμος εκεί έξω που με ρωτάει συνέχεια ότι πιο τρελό μπορείς να φανταστείς. Όταν λοιπόν μπήκα σε μια διαδικασία να το πω στους φίλους και τις φίλες μου, αρχικά έβλεπα μια αμηχανία. Μετά πάντα με ρώταγαν γιατί. Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο στον εαυτό μου και αν θέλω να αυτοκτονήσω. Ο περισσότερος κόσμος φοβάται ακόμα και να συζητήσει για τον HIV. Είναι κάτι σαν τον διάολο: αν πεις τρις φορές το όνομά του, αυτός θα σου χτυπήσει την πόρτα…
Και αν τελικά βρεθείς κι εσύ οροθετικός;
Να πω την αλήθεια θα προτιμούσα να ξυπνήσω μια μέρα πλούσιος παρά οροθετικός, αλλά θα βολευτώ με ότι μου ξημερώσει! Πολλοί και πολλές νέοι και νέες οροθετικές αντιδρούν άσχημα στην ανακοίνωση του θετικού αποτελέσματος. Αρχίζουν να κατηγορούν τους συντρόφους τους (νυν και πρώην) και ότι μπορεί να έχουν κάνει στο “βρόμικο” παρελθόν τους. Αν βγάλουμε έξω από το πλάνο το ενδεχόμενο ενός βιασμού, όλα τα άλλα ήταν επιλογή σου. Μάθε να αναγνωρίζεις την ευθύνη που φέρεις για όλες τις στιγμές που ζεις και μη κατηγορείς την “κακιά ώρα” που σε έφερε σε αυτή τη θέση. Μάθε τους τρόπους μετάδοσης και προφύλαξης. Είναι ευθύνη και των δύο η καπότα. Αλλιώς δε θα το λέγανε και συναινετικό το σεξ.
Πρώτη Δεκέμβρη πλησιάζει και θα διαβάσεις πολλά για τον HIV και το AIDS. Τα περισσότερα από αυτά θα προσπαθήσουν να σε “ευαισθητοποιήσουν”. Θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να συγκινηθείς, ίσως και να δακρύσεις. Εσύ διάβασέ τα όλα, αλλά κρίνε τα κιόλας. Ενημερώσου. Μη μπεις όμως ποτέ στη διαδικασία να λυπηθείς κανέναν που σου ανακοινώνει ότι είναι οροθετικός. Βγείτε, πιείτε τα ποτάκια σας, κάντε σεξ αν, όπου και όποτε γουστάρετε, ζήστε τη κάθε στιγμή όπως τη θέλετε. Τη λύπησή σου κράτα τη γι’ αυτούς και αυτές που τα στερεότυπα και οι ταμπέλες δε τις αφήνουν να ζήσουν τη ζωή τους, δε τους αφήνουν να ερωτευτούν, να καβλώσουν, να αγαπήσουν. Εσύ με ποιούς διαλέγεις να είσαι;
