ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ
(O Tάσος Θεοδωρόπουλος ([email protected] ) σε αγρειεμένη διάθεση, ονειρεύεται μια επανάσταση κατά μέτωπο και κώλο, φορώντας μουσταρδί φωσφοριζέ μποτίνια).
Μια μακριά και στραβογεννημένη γαϊδούρα, πήγε λάθος το γράμμα από την αρχή και καβάλα στην καβάλα το γράμμα έφτασε στους παραλήπτες του, με ολόκληρες παραγράφους να λείπουν. Θέλω να πω ότι ναι, η λέξη “gay” μπορεί και πρέπει να σημαίνει χαρούμενος απλά κάπου στην πορεία, (ξέρεις τώρα πως γίνεται μωρέ με τις μεταφράσεις, κάθε ένας κοτσάρει και μια δική του λόξα παρέμβασης), από χαρούμενος, βαφτίστηκε σε “χαζοχαρούμενος” και “διακοσμητικός”. Ποια είναι η διαφορά; Πολύ απλή και πολύ μεγάλη. Το να είσαι “χαρούμενος” είναι επανάσταση, το να είσαι χαζοχαρούμενος είναι ταπετσαρία. Μπερδεμένα τα μπούτια όλων μας με το τι είναι ή το τι νομίζουμε πως είναι η pop κουλτούρα, μπήκαμε σε ένα περίεργο τρενάκι – γλυφιτζούρι σαλονάτης χαριτωμενιάς, αποτελώντας το μπιμπελό κάθε αστικού σπιτιού που ήθελε να είναι μοδάτο.
Ήταν και οι καιροί παράξενοι, ήτανε και η φυσική μας ροπή στη χαριτωμενιά, νομίσαμε ότι κάπως έτσι βολευτήκαμε σε μια λαθραία αποδοχή διακοσμητικής τοποθέτησης των καλλιτεχνικών μας ροπών από τους ετεροφυλόφιλους, σε ρόλο μπερζέρας. Και αυτοί φταίνε και εμείς. Αλλά επειδή κάθε συνειδητοποίηση ξεκινά από το δικό σου φταίξιμο και όχι από του άλλου, να δούμε πρώτα που φταίμε εμείς. Διψασμένοι για αποδοχή (αντί του σωστού που είναι οργισμένοι με τη μη αποδοχή) δεχτήκαμε άκριτα, την είσοδο μας στη καθημερινότητα τους, με όρους που ουδέποτε συζητήθηκαν όσον αφορά την αξιοπρέπεια του ρόλου μας. Σε καιρούς (επίπλαστης) ευημερίας, ούτως ή άλλως, κανείς δεν αναρωτιέται για την αξιοπρέπεια του ρόλου του σε αυτήν. Που φταίνε οι άλλοι; Μα δεν αναρωτιέσαι ποτέ που μπορεί να φταίει κάποιος που το οικοσύστημά του, για να διατηρηθεί προϋποθέτει τη δική σου ανυπαρξία.
Γεννημένος σε οικογένειες με επαναστατικά πάμπερς, έψαχνα από μικρός να δω αν στις λεγεώνες των αγωνιστών μαρτύρων τους, υπήρχε ένας επίσημα εγγεγραμένος, σαν gay πεσών. Αρχίδια υπήρχε. Όχι πως δεν υπήρξαν αδερφές σε αγώνες, που μαρτύρησαν κανονικά και παραπάνω για τα πιστεύω τους. Απλά η επίσημη ‘αγωνιστική’ ιστορία, τους κατέγραψε σαν “παράξενους εργένηδες”, κι αυτό χαριστικά. Η δουλειά μας σαν gay, στην επίσημα καταγεγραμμένη ιστορία της επαναστάσης, ήταν αυτή της Καίτης Λαμπροπούλου στο πλευρό της Βουγιουκλάκη. Να αποδεικνύουμε πόσο όμορφη και λαμπερή είναι η Βουγιουκλάκη. Και η δουλειά της “Βουγιουκλάκη” από πάνω μας, ήταν να μας κάνει να αισθανόμαστε ευγνώμονες που δανειζόμαστε τον πρωθυπουργικό της θόκο εν τη απουσία της, ξεσκονίζοντάς τον. Προσωπικά βαρέθηκα. Και με αυτούς και με εμάς. Βασικά δε βαρέθηκα απλά. Άρχισα να ξερνάω. Και να θυμώνω επικίνδυνα.
Πλέον δε θέλω να με λένε “gay”. Θέλω να με λένε αγριοπουστάρα ετοιμοπόλεμη. Ψέμματα, δε θέλω να με λένε. Δε με νοιάζει πως με λένε. Θέλω να είμαι αγριοπουστάρα ετοιμοπόλεμη. Ίσως άργησα και γω να το καταλάβω, σίγουρα άργησα και γω να το καταλάβω. Αλλά τώρα το έχω, το κατέχω. Το πως μπορεί η τακούνα μου από τα μουσταρδί φωσφοριζέ ντίσκο μποτίνια που φοράω το βράδυ στο club, να φορεθεί και το πρωί, στην πορεία και την απεργία. Με τη διαφορά, ότι ενώ σαν φορεσιά θα τα έχω κρατήσει για να τραβήξω μια επαναστατική ενωτική γραμμή ανάμεσα στο βραδινό πάρτυ του χορού και του κώλου μου, με το πάρτυ της πορείας στη Βουλή, αυτή τη φορά, η τακούνα, θα προσγειωθεί με την ίδια δολοφονική χάρη τόσο πάνω στο κεφάλι του φασίστα και του μπάτσου, όσο και στο κεφάλι του αριστερού συναγωνιστή που θα τολμήσει έστω και να σκεφτεί ότι τον παίρνει να με ειρωνευτεί. Πολύ απλά, επειδή σαν πούστης, έμαθα να αγωνίζομαι και να σέβομαι και να αγωνίζομαι για τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων, πολύ πιο τίμια, ειλικρινά, αντρικά (και στιλιστικά περιποιημένα) από την δική του, προσβλητική απέναντι σε κάθε αγώνα και ιδεολογία, λιπαρή μπυροκοιλιά. Την οποία μόλις γεμίσει, θα αποσυρθεί από τον αγώνα.
Σε αντίθεση, κι αυτό το υπογράφω, από το αν εγώ γεμίσω ή δεν γεμίσω, τον κώλο μου. Ίσως μόνο και μόνο επειδη εκ των πραγμάτων, ο κώλος είναι αυτό που πάνω του κάθεσαι, ενώ η κοιλιά αυτό που μόνο χαϊδεύεις.
