Ερμής#4 Το πνέυμα των δικών μου Χριστουγένων

    Εκεί που ετόιμαζα την βαλίτσα μου, διαλέγοντας ρούχα από την ντουλάπα μου για το πoια να πάρω και πoια να αφήσω όλα ξαφνικά σκοτείνιασαν!  Αρχικά σκέφτηκα ίσως να έγινε διακοπή ρέυματος,  μετά όμως κοίταξα έξω από το παράθυρο μου και τα άλλα σπίτια έιχανε φως.  Ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι, άκουσα μια γυναικία φωνή που έμοιαζε με την φώνη της ψυχολόγου μου να έρχεται μέσα από την ντουλάπα μου και να μου λέει ‘Ερμή, Ερμή..’. Τρόμαξα δεν μπορούσα να δω αν όντως  ήτανε αυτή αφού παντού υπήρχε σκοτάδι.

‘Ποιά είσαι΄;’ Την ρώτησα. ‘΄Πως μπήκες μέσα στην ντουλάπα μου; Τι θές από εμένα;’

‘Μην φοβάσαι Ερμή. Είμαι το πνέυμα των Χριστουγένων του παρελθόντος και ήρθα να σε βοηθήσω.  Έλα μαζί μου μέσα στην ντουλάπα θέλω σου δείξω κάτι’.

    Η περιέργεια μου, καθώς και η γνώριμη φωνή του πνέυματος,  χώρις  δέυτερη σκέψη με τράβηξανε μέσα στην ντουλάπα μου και τότε το πνέυμα έκλεισε τις πόρτες.  Για μερικά δευτερόλεπτα φοβήθηκα ήμουνα τόσο κοντά στο πνέυμα και δεν έβλεπα τίποτα μονάχα  άκουα την φωνή του. Ξαφνικά το πνέυμα άνοιξε την ντουλάπα μου και βρεθήκαμε πίσω στην Κύπρο στο παιδικό μου δωμάτιο στο πατρικό μου σπίτι Χριστούγενα του 2008.

‘Αυτό είναι το παιδικό μου δωμάτιο στην Κύπρο. Τι κάνουμε εδώ;’ρώτησα το πνέυμα.

‘Την βλέπεις αυτή την σκοτεινή άυρα που στέκεται εκέι μπροστά στον καθρέφτη;’ με ρώτησε.

‘Ναι την βλέπω. Τι έιναι αυτό;’

‘Αυτός είσαι εσύ Ερμή. Δεν θυμάσαι;’

    Όντως αυτός ήμουνα, όταν με κοίταξα με πιο πολύ προσοχή.  Μέσα στο δωμάτιο βρισκόμουνα εγώ αλλά έμοιαζα λές και ήμουνα ένα άψυχο σώμα. Ήμουνα σκοτεινός, μυστικοπαθής, γεμάτος με κρυμμένα θαμένα σεξουαλικά ταμπού και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Παρόλο που ζούσα στο Λονδινό κάθε Χριστούγενα έπρεπε να βάλω την γνωστή μάσκα της διπλής ζωής για να κατέβω στην Κύπρο.

    Ετοιμαζόμουνα να πάω μαζί με την οικογένεια μου στο χωριό, όπου όλο το σοί του πατέρα μου μαζευόμασταν κάθε χρόνο να γιορτάσουμε τα Χριστούγενα. Έβλεπα στο πρόσωπο μου την αμηχανία κάθε φορά που η κουβέντα του μεσημεριανού φαγητού στο Χριστουγενιάτικο τραπέζι ερχότανε προς εμένα… ‘Αντε παίρνεις σειρά εσύ τωρα για να σε παντρέψουμε Ερμή μου. Πήγες εκεί στην ξενητιά και έμεινες, καιρός να έρθης πίσω στην Κύπρο να βρής και εσύ καμία κοπέλα της παντρειάς και να κάμης την δική σου οικογένεια ’ μου λέγανε οι συγγενείς.

‘Ημουνα πολύ δυστηχισμένος εκείνα τα Χριστούγενα, καθώς και πολλά άλλα προηγούμενα. Το μέλλον μου φαινότανε τόσο σκοτεινό τότε. Αλλά γιατί μου τα δείχνεις όλα αυτά, πώς θα με βοηθήσει το ξύπνημα αυτής της ανάμνησης;’ Ρώτησα το πνέυμα.

    ‘Θα την βρείς μόνος σου την απάντηση σε αυτό το ερώτημα Ερμή μου’ μου είπε το πνέυμα και αφού μου ευχήθηκε καλά Χριστούγενα, εξαφανίστηκε.  Εγώ βρέθηκα και πάλι εδώ στο σπίτι μου στο Λονδίνο, μπροστά στην ντουλάπα μου με τα φώτα ανοιχτά λές και όλο αυτό το είχα φανταστή.

    Συνέχισα το πακετάρισμα σκεφτόμενος αυτά που μου έδειξε το πνέυμα των Χριστουγένων του παρελθόντος καθώς και αυτά που μου είχε πει. Όντως τότε Δεκέμβριος 2009 είχα πάρει την μεγάλη απόφαση να μιλήσω στα αδέλφια μου για την σεξουαλικότητα μου, αλλά μου ήτανε πολύ δύσκολο να το πράξω ακόμα και με την βοήθεια της ψυχολόγου.

     Ξαφνικά άρχισε το σπίτι ολόκληρο να κουνιέται λές και γινότανε σεισμός. Τα πράγματα πέφτανε από τα ράφια, το Χριστουγενιάτικο μου δέντρο πηγαινοερχότανε  και η ντουλάπα έπεσε στο πάτωμα. Ο σεισμός κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μέτα στάματησε, αλλά αμέσως σκέφτηκα ότι δεν κάνει σεισμούς στο Λόνδινο. Κοίταξα έξω από το παράθυρο μου και υπήρχε απόλυτη ηρεμία στην γειτονία μου.

   Ξαφνικά άκουσα μια δυνατή ανδρική φωνή μέσα από την αναποδογυρισμένη μου ντουλάπα να μου λέει ‘Άνοιξε μου Ερμή. Θέλω να βγώ έξω τώρα!’

‘Ποιός είσαι εσύ και τϊ κάνεις μέσα στην ντουλάπα μου;’ ρώτησα την άγνωστη φωνή.

‘Είμαι το πνεύμα των Χριστουγένων του μέλλοντος και θέλω να σε βοηθήσω Ερμή μου. Άνοιξε μου.’

   Τότε εγώ άνοιξα την πόρτα της αναποδογυρισμένης μου ντουλάπας και από μέσα βγήκε ένας  άνδρας που εμφανησιακά έμοιαζε, στον άγνωστο για μένα μέχρι τότε Harvey Milk και φορούσε το T-shirt  που θα αγόραζα στο προσεχές μέλλον  από  την άγνωστη για μένα μέχρι τότε Stonewall με την φράση ‘Some people are Gay. Get over it.’

   ‘Έλα μαζί μου Ερμή, θέλω να σου δείξω κάτι’μου είπε το πνέυμα και μου έδωσε να φορέσω το T-shirt μου. Αρχικά δύστασα στο να βάλω το συγκεκριμένο T-shirt της Stonewall γιατί δεν ήξερα που θα πηγαίναμε,  αλλά μόλις το έβαλα ξαφνικά άρχισε ο σεισμός πάλι και βρεθήκαμε στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου στην Κύπρο στα μελλοντικά Χριστουγένα του 2010.

     ‘Βλέπεις τον οδηγό Ερμή;’ Με ρώτησε το πνέυμα.

     ‘Ναι τον βλέπω.  Ποιός είναι;  Δεν τον αναγνωρίζω’ απάντησα.

     ‘Εσύ είσαι.’ Μου έιπε το πνέυμα των Χριστουγένων του μέλλοντος.

       Όταν με πρόσεξα καλύτερα όντως ήμουνα εγώ, αλλά η άυρα μου ήτανε τόσο διαφορετική από τα Χριστούγενα του 2008, επαναστατική θα έλεγα. Ήμουνα γεμάτος αυτοπεποίθηση και αποφασισμένος  για όλα. Στο κάθισμα του συνοδηγού είχα πολλούς φακέλους,  κάθε τόσο σταματούσα σε συγγενίκα σπίτια και έδινα τους φακέλους. Κάθε φόρα που έδινα και ένα φάκελο το πρόσωπο μου έλαμπε όλο και περισσότερο.  Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το έκανα αυτό.

  ‘Παντρέυομαι; Τι κάνω; Τι έχει μέσα στους φακέλους που δίνω στους συγγενείς μου;’ ρώτησα το πνέυμα των Χριστουγένων του μέλλοντος. ‘Προσκλητήρια γάμου, χμ……Δεν αντέξα την πιέση της Κυπριακής κοινωνίας και απλά υπέκυψα στο να πάρω τον ‘ίσιο δρόμο’, ούτε το θάρρος να μιλήσω στα αδέρφια μου δεν έιχα τελικά’ σκέφτηκα.

   ‘Όχι Ερμή απλά κάνεις ‘come out’ στους συγγενείς σου’, μου είπε το πνέυμα των Χριστουγένων του μέλλοντος και με άφησε απλά άφωνο.

‘Τι κάνω λέει!!; Γιατί να το κάνω αυτό; Καλά, ακόμη στα αδέρφια μου δεν έχω το θάρρος να μιλήσω και κάνω ‘come out’ στους συγγενείς; Τους φακέλους πάλι τι τους θέλω;’ρώτησα έκπληκτος το πνέυμα.

‘Ναι Ερμή. Ακριβώς αυτό κάνεις. Τα Χριστούγενα του 2010 θα είναι πολύ διαφορετικά από όλα τα προηγούμενα σου. Θα αποκαλύψης την σεξουαλικότητα σου με τον δικό σου τρόπο σε πολλούς από τους συγγενείς σου. Μέσα στους φακέλους έχεις βάλει τυπωμένο έναν άθρο που θα γράψης  στο προσεχές μέλλον για τα ομοφοβικά σου σχολικά  χρόνια και με αυτό τον τρόπο θα προσπαθήσης να κάνεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, να δούνε την ομοφυλοφιλία από μια διαφορετική γωνία. Μέσα από τα μάτια ένος παιδιού και πόσο τραυματικά την βίωσε, μέσα από τα μάτια του ανιψίου τους, του ξάδελφου τους, του βαφτιστικού τους. Θα τους σοκάρεις, θα τους κάνεις να προβληματιστούνε. Θα έχεις διαφορετικές αντιδράσεις από το κάθε άτομο αλλά ο τολμών νικά και εσύ θα το τολμήσεις. Γιατί έχεις βαρεθέι πλέον να προσποιήσε κάθε Χριστούγενα και έχεις βαρεθεί την καταπίεση’.

   Παρακολουθούσα έκπληκτος όλα αυτά που μου έλεγε αλλά και μου έδειχνε το πνέυμα των μελλοντικών Χριστουγένων και απλά μου φαινότανε απίστευτο όλο αυτό για να είναι αληθινό αλλά μου έδινε ελπίδα και πολύ θάρρος.

   ‘Καλά Χριστούγενα Ερμή μου και συνεχίσε τον αγώνα της ενημέρωσης για την ομοφοβία, μην σταματήσεις ποτέ σου στο πρώτο εμπόδιο’ , μου είπε το πνέυμα των Χριστούγενων του μέλλοντος.  Ξαφνικά  όπως ήρθε, έφυγε και εγώ ακόμη δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μου τα έλεγε όλα αυτά.

   Εγώ βρέθηκα και πάλι πίσω, εδώ στο σπίτι μου στο Λονδίνο Δεκέμβριος  2009 μπροστά στην ντουλάπα μου και σκεφτόμενος τα λεγόμενα και τις εικόνες που μου μετάφεραν τα δυο Χριστουγενιάτικα πνέυματα, συνέχισα το πακετάρισμα μου. Η αλήθεια είναι ότι πέρίμενα να μου εμφανιστεί και κανενά πνέυμα των Χριστουγένων του παρόντως αλλά ποτέ δεν ήρθε γιατί πολύ απλά αυτό το κουβαλούσα ήδη μέσα μου.

  Πολλές φορές  μια ανάμνηση από το παρελθόν μας υπενθυμίζει το ταξίδι μας, την διαδρομή που περπατήσαμε, τα εμπόδια που ξεπεράσαμε έτσι ώστε να πάρουμε δύναμη για να προχωρήσουμε με μαχητικότητα και αισιοδοξία στο παρόν, με όραμα μας ένα αισιόδοξο μέλλον.  Εκέινα τα Χριστούγενα του 2009, όντως με όραμα μου ένα μέλλον όπου τα  πράγματα θα γίνουνε καλύτερα και με την δική μου προσπάθεια, τόλμη, θέληση βρήκα το θάρρος και μίλησα στα αδέλφια μου για την σεξουαλικότητα μου.

  Ερμής Ελευθερίου

23 Δεκεμβρίου 2011