Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη περιγραφή κρούσματος HIV/AIDS διεθνώς και 28 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωση της λοίμωξης στη χώρα μας, ο φόβος και η αμφισβήτηση για τους τρόπους μετάδοσης του HIV καλά κρατούν στην Ελλάδα, γεγονός το οποίο οδηγεί ακόμη και σήμερα στις επικίνδυνες προκαταλήψεις, τις διακρίσεις και τον στιγματισμό έναντι των οροθετικών συνανθρώπων μας. Η ανεπάρκεια της χώρας μας στην ενημέρωση και την εκπαίδευση του γενικού πληθυσμού είναι καταφανής.
Κραυγή αγωνίας για τις επικίνδυνες ρυθμίσεις του αναθεωρημένου κανονισμού εκτίμησης βαθμού αναπηρίας
Αυτά τόνισαν μεταξύ άλλων χθες σε συνέντευξη Τύπου οι πρόεδροι των μη κυβερνητικών οργανώσεων “Praksis” Τζ. Αντύπας και “Κέντρο Ζωής” Παν. Βότσης, με αφορμή την προχθεσινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.
Χαρακτηριστικά είναι τα περιστατικά διακρίσεων κατά οροθετικών, τα οποία έχουν γνωστοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στο “Κέντρο Ζωής”.
Συγκεκριμένα, σε διαγωνισμό προσλήψεων τον οποίο διενήργησε η Εθνική Τράπεζα στις 19 Οκτωβρίου 2003, ζητήθηκαν μεταξύ άλλων από τους επιτυχόντες του διαγωνισμού τα αποτελέσματα εξέτασης για AU αντιγόνο και για σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας. Το περιστατικό καταγγέλθηκε στο “Κέντρο Ζωής”, το οποίο, με τη σειρά του, προώθησε την καταγγελία στον Συνήγορο του Πολίτη και ανέστειλε τον όρο απαίτησης ιατρικής εξέτασης.
Επίσης, το “Κέντρο Ζωής” υπέβαλε το 2009 αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη, εκπροσωπώντας εξυπηρετούμενο, σύμφωνα με την οποία για την εγγραφή των επιλεγέντων στις επαγγελματικές σχολές και τα ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΤΕΚ) απαιτείτο προσκόμιση ιατρικών εξετάσεων, συμπεριλαμβανομένων εξετάσεων για HIV/AIDS. Μετά από παρέμβαση του Συνηγόρου τοου Πολίτη, ο ΟΤΕΚ ανέστειλε την απαίτηση ιατρικής εξέτασης για HIV/AIDS για το έτος 2009 – 2010.
Ακόμη και ο Άρειος Πάγος!
Το 2009 επίσης απολύθηκε οροθετικός, ο οποίος εργαζόταν σε μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση, μετά από πίεση που ασκήθηκε στην εργοδότριά του από συναδέλφους του, καθώς έγινε γνωστή η κατάσταση της υγείας του. Ο απολυμένος οροθετικός προσέφυγε στα δικαστήρια και δικαιώθηκε πρωτόδικα, αλλά και στο εφετείο. Αντίθετα, όμως, ο Άρειος Πάγος έκρινε με την απόφασή του: “Η καταγγελία, μη έχουσα γίνει από εμπάθεια, εκδικητικότητα ή εχθρική διάθεση προς το πρόσωπό του, απολύτως δικαιολογούνταν από τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της εργοδότριας, εφόσον έγινε για την εξασφάλιση της ηρεμίας των λοιπών εργαζομένων στην επιχείρησή της, καθώς και για την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας της επιχειρήσεώς της, οι οποίες είχαν διαταραχθεί σοβαρώς, εξαιτίας της ως άνω σοβαρότατης και μεταδοτικής νόσου του Χ, η οποία είχε δημιουργήσει στους λοιπούς εργαζομένους συναδέλφους του τελευταίου ανασφάλεια και φόβο για την υγεία τους… Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε, έτσι, την απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Την απόφαση του Αρείου Πάγου είχε καταδικάσει δημοσίως το υπουργείο Υγείας, με ανακοίνωση του τότε γενικού γραμματέα Υγείας Αριστ. Καλογερόπουλου – Στράτη.
Ακόμη, σύμφωνα με καταγγελία η οποία έφθασε το 2010 στο “Κέντρο Ζωής” από την διεύθυνση Πρόνοιας Μυτιλήνης, το “Παπάφειο” Κέντρο Παιδικής Μέριμνας διέγραψε ένα οροαρνητικό αγοράκι ηλικίας 9 ετών, του οποίου η μητέρα είναι οροθετική, με τη δικαιολογία ότι το παιδί έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και, σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας, στο ίδρυμα φιλοξενούνται μόνον υγιή παιδιά.
Τέλος, οροθετικός κατήγγειλε το 2010 στον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας “Θετική Φωνή” ότι του ανακοινώθηκε το γεγονός της οροθετικότητας από εταιρεία παραγωγής τηλεοπτικού παιχνιδιού μαγειρικής, στο οποίο επειλέχθηκε να συμμετάσχει. Στους παίκτες διενεργήθηκαν εξετάσεις, μεταξύ των οποίων και για HIV/AIDS, χωρίς, όμως, να έχει ζητηθεί ρητώς η συγκατάθεσή τους. Στη συνέχεια, η διεύθυνση παραγωγής του τηλεπαιχνιδιού τού έθεσε το ‘δίλημμα’ της παραμονής του στο τηλεπαιχνίδι υπό συνθήκες προσωπικής απομόνωσης και ταυτόχρονης γνωστοποίησης της οροθετικότητάς του στους υπολοίπους παράγοντες του τηλεπαιχνιδιού και στους υπολοίπους παίκτες ή της ‘οικειοθελούς’ αποχώρησής του, την οποία επέλεξε τελικά ο παίκτης.
Αυτά είναι μερικά από τα δεκάδες περιστατικά που έχουν γνωστοποιηθεί στο “Κέντρο Ζωής”, όπως αυτά καταγράφονται στο πολύ αξιόλογο περιοδικό της οργάνωσης “Positive”.
